Κάποιοι περιμένουν ο Ερντογάν να αλλάξει κοστούμι…

Άρχισαν οι ευσεβοποθισμοί σε Αθήνα και Λευκωσία, αναλύοντας τα αποτελέσματα των τοπικών εκλογών, της περασμένης Κυριακής στην Τουρκία. Οι απόψεις που διατυπώνονται αφορούν μεν τη σημασία του αποτελέσματος, το μέλλον του Ερντογάν και του κόμματος του, αλλά και την μετεκλογική του συμπεριφορά έναντι της Ελλάδος και της Κύπρου.

Διαχρονικά υπάρχει μια αφελής αξιολόγηση σε κάποιους κύκλους στην Ελλάδα και την Κύπρο, ότι η επιθετική ρητορική που υιοθετεί το καθεστώς Ερντογάν, οι προκλήσεις, οι απειλές, έχουν προεκλογικό χαρακτήρα. Αυτό δεν ίσχυσε ποτέ, δεν αναμένεται να ισχύσει ούτε και τώρα. Εκτός κι εάν βολεύει κάποιους να ζουν σε ψευδαισθήσεις πως μετεκλογικά ο Ερντογάν θα φορέσει άλλο κοστούμι και θα αρχίσει συζητήσεις για επίλυση των ελλαδοτουρκικών και του Κυπριακού.

Τόσο στην Αθήνα όσο και στη Λευκωσία πρέπει να είναι προετοιμασμένοι για όλα τα ενδεχόμενα. Εάν ο Ερντογάν θεωρήσει πως έχει λαβωθεί από το αποτέλεσμα κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος πώς θα αντιδράσει. Ανεξαρτήτως εάν η πολιτική του δεν διαφοροποιείται, η τακτική παραμένει η ίδια, ενδεχομένως, όμως, να επαναπροσδιορίσει τα εργαλεία άσκησης πολιτικής.

Την ίδια ώρα, σε σχέση με το αποτέλεσμα των τοπικών εκλογών, μπορούν να αναφερθούν κάποια ζητήματα  αναφορικά με τα μηνύματα που στάλθηκαν:

• Πρώτον, η Τουρκία παραμένει μοιρασμένη στα δυο τουλάχιστον. Ένας στους δυο ψηφοφόρους στηρίζουν τον κυβερνητικό συνασπισμό. Αυτό, βέβαια ισχύει στο βαθμό που δεν υπάρχει νοθεία. Εάν, λοιπόν, όλα είναι καθαρά και δεν ψηφίζουν οι νεκροί και τα κυπαρίσσια στα νεκροταφεία, τότε ο Ερντογάν κρατά ακόμη στα ψηλά, δεκαεπτά χρόνια μετά την αναρρίχησή του στην εξουσία. Μετά από 25 χρόνια νικηφόρων αποτελεσμάτων σε τοπικές εκλογές, το ΑΚΡ και ο Ερντογάν, διαπιστώνουν πως έχουν φθάσει σε ένα κομβικό σημείο, ως προς το μέλλον τους. Ο Ερντογάν με την προσωπική εμπλοκή του στην προεκλογική περίοδο, σηκώνει και το βάρος του αποτελέσματος, που αντανακλά στο πρόσωπο του. Σημειώνεται συναφώς πως τις τελευταίες δύο μέρες, πριν τις εκλογές,  έκανε 14 προεκλογικές συγκεντρώσεις.
• Δεύτερον, η ήττα του κυβερνητικού στρατοπέδου σε μητροπολιτικούς δήμους, δείχνει πως ο Ερντογάν, παρά τον ασφυκτικό έλεγχο του κρατικού μηχανισμού, των ΜΜΕ, έχει διαρροές ψηφοφόρων.
• Τρίτον, η αντιπολίτευση, που θα δοκιμαστεί στη διαχείριση των μεγάλων δήμων, λειτούργησε ως ενιαίο μέτωπο σε πολλές αναμετρήσεις. Οι Κούρδοι στους μεγάλους δήμους, έστω και σιωπηρά, στήριξαν την αξιωματική αντιπολίτευση.

Η Τουρκία εισέρχεται σε μια περίοδο 4,5 ετών χωρίς εκλογές. Γι’ αυτό και υπάρχει χρόνος και για τον Ερντογάν για διορθωτικές κινήσεις και η αντιπολίτευση  θα κριθεί εάν θα μπορέσει να κεφαλαιοποιήσει τις επιτυχίες της. Αυτό το σκηνικό αφορά το εσωτερικό της Τουρκίας. Είναι προφανές πως σε ό,τι αφορά την εξωτερική πολιτικής της χώρας, αλλαγές δεν αναμένονται ανεξαρτήτως πώς θα αξιολογηθεί το αποτέλεσμα από το καθεστώς της Άγκυρας.

Θα ήταν αφέλεια να θεωρεί κανείς πως ο Ερντογάν άνοιξε τόσα μέτωπα, φλερτάρει με ρήξη με τις ΗΠΑ για να κερδίσει μερικούς δήμους. Η στάση και η εν γένει συμπεριφορά του στο διεθνές πεδίο συνιστά μια στρατηγική στροφή της Άγκυρας. Κι αυτό θα πρέπει να απασχολήσει Αθήνα και Λευκωσία, ώστε να κινηθούν στη βάση νέων δεδομένων.