Καστανιές Έβρου – Η μοίρα μας ήταν να γεννηθούμε ακρίτες

Θα περίμενε κανείς μια μαύρη ψυχολογία με όσα γράφονται, παρουσιάζονται στα social media, με φωτογραφικό υλικό και βιντεάκια ζοφερά, υπερπτήσεις τουρκικών μαχητικών, με τόσα που έζησαν σ΄εκείνη την άτυπη μεν αλλά ουσιαστική εμπόλεμη ζώνη, να συναντήσει στο ακριτικό χωριό των Καστανιών Έβρου. Κι όμως ο λαμπρός ήλιος που λούζει τις μονοκατοικίες των 600 κατοίκων φωτίζει όπως φαίνεται τη διάθεση και την ψυχή τους. Ακτινοβολούν περηφάνια και σε υποδέχονται με ένα πρωτόγνωρο κλίμα πατριωτισμού, διδάσκοντας θάρρος, ελπίδα, πίστη στα ιδανικά που κάποιοι ξεχνούν.

Μετά από μια μονότονη διαδρομή με κίνηση μόνο κάποιων φορτηγών και νταλικών προερχομένων από Ρουμανία, Τουρκία και Βουλγαρία αφού τα σύνορα του Ορμενίου είναι ανοικτά και βλέποντας παράλληλα τις συστάδες των δένδρων στην οριογραμμή με την Τουρκία αλλά και τον ποταμό Έβρο να αγγίζει την άσφαλτο σε κάποια σημεία, η ιδιότυπη πινακίδα δεξιά μάς ενημερώνει ότι φτάσαμε στις Καστανιές. Ένα χωριό ταυτόσημο με το τελωνείο του προς Τουρκία με την Αδριανούπολη να βρίσκεται σε απόσταση ανάσας. Ήδη οι μιναρέδες του φημισμένου τεμένους Σελιμιγιέ και τα σπίτια της πόλης των 500.000 κατοίκων ξεχωρίζουν τον ορίζοντα.

Η απαγόρευση κυκλοφορίας ισχύει στις Καστανιές, νέκρα παντού με εξαίρεση τον μοναδικό δρόμο που οδηγεί στο τελωνείο. Εκεί οι κάτοικοι έξω από τα σπίτια τους κρατούν ελληνικές σημαίες, στέκονται σαν σημαιοφόροι της ελπίδας, μας υποδέχονται με θρακιώτικα τραγούδια, κάποιοι με πρόχειρα ηχοσυστήματα που έβαλαν στις αυλές τους αναμεταδίδουν τον εθνικό ύμνο εμψυχώνοντας με τον δικό τους τρόπο τους διερχόμενους που δεν είναι άλλοι από τους στρατιωτικούς, τους αστυνομικούς των δυνάμεων των ματ, τους εθελοντές του Ερυθρού Σταυρού. Μια ηχητική πανδαισία χαράς.

«Γεννηθήκαμε ακρίτες. Δεν εγκαταλείπουμε τον τόπο μας» θα πει η Κατερίνα Σουργουντζίδου που δούλεψε στη Γερμανία και επέστρεψε στη γενέτειρά της. Κρατά για ώρες την σημαία και μας μιλά με πάθος. «Ευχαριστούμε πολύ τους αστυνομικούς μας, τους στρατιώτες, τους πυροσβέστες, είναι στιγμές μεγαλείου που καμιά κάμερα και κανένα γυαλί δεν μπορεί να αποδώσει να συλλάβει το πρόσωπο των παιδιών που επιχειρούσαν. Τη γενναιότητα, την αποφασιστικότητα και το πείσμα τους να κρατήσουν όρθια την Ελλάδα. Τις πρώτες μέρες δεν υπήρχε φράχτης, ήταν ένας απλός χωματόδρομος και τα παιδιά κάναν φράχτη με τα κορμιά τους στη μεθόριο επάνω και κράτησαν τα ασκέρια του Ερντογάν, –κανείς δεν ξέρει τον πραγματικό αριθμό– ζήσαμε στιγμές μεγαλείου λεβεντιάς κι εθνικής περηφάνιας το μπράβο είναι πολύ λίγο» θα πει.

Πιο κάτω εθελοντές του Ερυθρού Σταυρού του τοπικού παραρτήματος κάνουν τις απαραίτητες θερμομετρήσεις σε όσους μπαίνουν στο στρατιωτικό φυλάκιο όπου επικρατεί ένας οργασμός εργασίας. Με μέριμνα του αντιπεριφερειάρχη Κων. Βενετίδη καθαρίστηκε ο χώρος των συνόρων στο επίμαχο σημείο κι έγιναν οι απαραίτητες παρεμβάσεις αποκατάστασης του φράχτη. Απομακρύνθηκαν πέτρες, ξύλα κάθε είδους αντικείμενα που μεταφέρθηκαν με φορτηγά του Δήμου Ορεστιάδας στον ΧΥΤΑ Κομοτηνής για λόγους ασφάλειας.

«Το επόμενο βήμα που γίνεται είναι η καταγραφή των ζημιών στο φυλάκιο όπου υπάρχουν φθορές, σπασμένα τζάμια, πινακίδες σπασμένα μάρμαρα έτσι ώστε να ακολουθήσει η αποκατάστασή τους, αλλά προέκυψε και το θέμα με τον κορονοϊό και έχουμε διπλό μέτωπο» θα πει, ως υπεύθυνος αντιπεριφερειάρχης υγείας και κοινωνικής πρόνοιας που ζει όμως και δραστηριοποιείται στην Ορεστιάδα. Για την ετοιμότητα πάντως ενόπλων δυνάμεων ΕΛΑΣ κ.α. και με αφορμή τις καθημερινές υπερπτήσεις των τουρκικών μαχητικών και την απάντησή τους από τα ελληνικά μαχητικά θα υπογραμμίσει ότι «δεν επαναπαυόμαστε, γι’ αυτό είπε και ο υπουργός κ. Παναγιωτόπουλος ότι παραμένει ο κόκκινος συναγερμός, τους έχουμε αιώνια δίπλα μας και αιώνια θα φυλάμε τα σύνορά μας που είναι και ευρωπαϊκά σύνορα».

Μακεδονία ξακουστή

«Γιατί τώρα έβαλαν τον φράχτη; Ήμασταν ξέφραγο αμπέλι, αλλά αντισταθήκαμε και οι ντόπιοι βοήθησαν όπως μπορούσαν, αλλά αυτό που ζήσαμε τελευταία με τις φωτιές στο δάσος από την τουρκική πλευρά, να μας πνίγει ο καπνός είναι κάτι που δεν θα το ξεχάσω ποτέ», λέει ο ηλικιωμένος κύριος που σεβόμαστε την ανωνυμία του. Τη συζήτησή μας διακόπτει το θωρακισμένο λεωφορείο των ματ που διασχίζει τον δρόμο, ενώ μεταδίδεται από τα μεγάφωνά του το “Μακεδονία ξακουστή”, ο κόσμος από τα πεζοδρόμια χειροκροτεί.

Δυο τρία μικρά μάρκετ ανοικτά για τις απαραίτητες προμήθειες. Το ένα γράφει “Komsu bakkal” και στα τουρκικά τα προϊόντα που διαθέτει αποκαλύπτοντας την σχέση που αναπτύσσεται στις κοινωνίες των συνόρων ένθεν κι ένθεν, μια σχέση που θα καθυστερήσει αρκετά να αναπτυχθεί ξανά όπως λένε οι ντόπιοι.

Το κλείσιμο των συνόρων κι όσα έζησαν δύσκολα θα ξεπεραστεί, ακόμη κι αν έρθουν καλύτερες μέρες αφού η οικοδόμηση του κλίματος εμπιστοσύνης τινάχτηκε στον αέρα. Υπάρχουν πολλά που συνέβησαν και κυρίως η προσπάθεια να αλώσουν τα σύνορα με χιλιάδες φερτούς πρόσφυγες, μετανάστες, υπόδικους, τζιχαντιστές και ό,τι άλλο έφθανε με τη στήριξη και την ενθάρρυνση της κυβέρνησης Ερντογάν. Ο Έβρος άντεξε κι απέδειξε ότι παραμένει νομός φρούριο, όρθιος σαν κυματοθραύστης των σχεδίων της Άγκυρας που διαψεύσθηκαν παταγωδώς.