Κι όμως, οι Ευρωπαίοι εταίροι εκφράζουν αλληλεγγύη στην Τουρκία αντί στην Κύπρο!

Δεν είναι αόρατο το χέρι, το οποίο σταματά τις κυρώσεις της ΕE κατά της κατοχικής Τουρκίας. Το μπλοκ είναι γνωστό και ηγείται αυτού η Γερμανία, που εργολαβικά προστατεύει την Άγκυρα. Αυτή τη φορά, απουσίαζε ο οδοστρωτήρας Μέρκελ, που δεν άφηνε να ξεμυτίσει οτιδήποτε που θα μπορούσε κακοκαρδίσει την Άγκυρα. Προχθές στο Συμβούλιο υπουργών Εξωτερικών, η υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Ανναλένα Μπέρμποκ, επικαλέστηκε το γεγονός ότι μόλις είχε αναλάβει καθήκοντα η κυβέρνησή της και χρειάζεται χρόνο για να αξιολογήσει το «έγγραφο επιλογών».

Μια τοποθέτηση που θα μπορούσε να φαντάζει λογική, πλην όμως σε χώρες του μεγέθους της Γερμανίας, διαχρονικές στρατηγικές επιλογές δεν ανατρέπονται με την αλλαγή διακυβέρνησης. Περαιτέρω, η Ιταλία και η Γερμανία, θυμήθηκαν πως πρέπει να έχουν ενώπιον τους και «έγγραφο επιπτώσεων». Δηλαδή, τι επιπτώσεις θα έχουν τα κράτη-μέλη από την εφαρμογή μέτρων κατά της κατοχικής δύναμης. Παιχνίδι κωλυσιεργίας!

Εκείνο, που είναι σαφές από τις συζητήσεις στο προχθεσινό Συμβούλιο, είναι πως τα δεδομένα δεν αλλάζουν. Τα όποια μέτρα παραπέμπονται στις ελληνικές καλένδες. Η μπάλα με τα μέτρα πηγαινοέρχεται από το τεχνοκρατικό επίπεδο στο πολιτικό και τανάπαλιν. Σχεδόν δυο χρόνια διεξάγονται συζητήσεις. Η Λευκωσία, κατά κύριο λόγο, αλλά και η Αθήνα, επιμένουν πως μόνο με την επιβολή κυρώσεων θα επανέλθει η Τουρκία στην οδό της συνεννόησης. Διαφορετικά θα αποθρασύνεται, όπως και γίνεται.

Δυο χρόνια μετά, στην Άγκυρα μπορούν, πλέον, να αντιληφθούν πως οι επιθετικές συμπεριφορές της δεν έχουν κόστος. Οι επεκτατικές ενέργειες της αντιμετωπίζονται με ρητορικές καταγγελίες μηδενικού κόστους. Η Τουρκία κάθε φορά που συζητείται η στάση της έναντι της Κύπρου, αισθάνεται ασφαλής. Είναι υπερβολικό αλλά μπορεί να αντιλαμβάνεται τις συζητήσεις ως έκφρασης… αλληλεγγύης προς την ίδια και όχι προς το κράτος-μέλος, την Κυπριακή Δημοκρατία.

Δεν της ανάβουν το κόκκινο φως, αλλά την αφήνουν εν πολλοίς να συνεχίζει ανενόχλητη να δρα στην περίκλειστη περιοχή της Αμμοχώστου και στην ΑΟΖ. Δεν είμαστε υπερδύναμη, ούτε μεσαίου βεληνεκούς χώρα για να προωθήσουμε- χωρίς ενστάσεις- εκείνες τις αποφάσεις που επιδιώκουμε. Η ΕΕ δεν είναι ένας Οργανισμός “αγγελικά πλασμένος” και το γνωρίζουν οι πάντες. Την ίδια ώρα, όμως, υπάρχουν πολιτικά εργαλεία.

“Χάδια” της κατοχικής Τουρκίας

Καταρχήν θα πρέπει να ειπωθεί πως καλύτερα που δεν υιοθετήθηκε το “έγγραφο επιλογών”, που κατατέθηκε από τον Ύπατο Εκπρόσωπο Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας της ΕΕ Ζοζέπ Μπορέλ, καθώς ποσώς δεν μπορούσε να θεωρηθεί ικανοποιητικό (μέτρα κατά νομικών και φυσικών προσώπων συζητούνται, με την Τουρκία να είναι εκτός με επικίνδυνες ιδέες για τους υδρογονάνθρακες). Χαϊδεύει την Άγκυρα το έγγραφο και δεν μπορούσε να γίνει αποδεκτό (και δεν έγινε). Η παραπομπή στην Επιτροπή Μονίμων Αντιπροσώπων (ΚΟΡΕΠΕΡ) θα μπορούσε να εκληφθεί ότι στο επίπεδο αυτό θα μπορούσαν να επιτευχθούν βελτιώσεις. Τούτο, ωστόσο, φαντάζει απομακρυσμένο όταν γνωρίζουμε τις ισορροπίες και τη στάση του γερμανικού μπλοκ.

Θα μπορούσε να μπλοκάρει τα Συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου η Λευκωσία; Να δηλώσει πως εφεξής δεν θα συναινεί σε μέτρα κατά άλλων κρατών, όσο η Τουρκία θα παραμείνει στο απυρόβλητο; Θα μπορούσε, γνωρίζοντας, ωστόσο, ότι θα δεχόταν ισχυρή πίεση. Θα… έπεφταν όλοι πάνω στην Κυπριακή Δημοκρατία, εντός και εκτός ΕΕ. Για να υιοθετηθεί αυτή η στάση χρειάζεται προετοιμασία για την αντιμετώπιση των αντιδράσεων. Περαιτέρω, η όποια συζήτηση για ΜΟΕ δεν έχουν χώρο όταν το ζητούμενο είναι να έχει κόστος η Άγκυρα για τη συμπεριφορά της και όχι να έχει και εισπράξεις! Τα υπόλοιπα το 2022, όταν θα επανέλθει στην κυπριακή ΑΟΖ η κατοχική Τουρκία.

ΣΗΜ: Εικόνες ντροπής στο κέντρο πρώτης υποδοχής αιτητών ασύλου “Πουρνάρα” στην Κοκκινοτριμιθιά. Το κράτος, μπορεί να πιέζεται από τις μεταναστευτικές ροές, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως θα “στοιβάζει” ανθρώπους σε αντίσκηνα και λυόμενα. Αντί 600 που είναι η χωρητικότητα, “φιλοξενούνται” 2500. Είναι ντροπή για μια χώρα που έχει πρόσφυγες ως αποτέλεσμα της συνεχιζόμενης τουρκικής κατοχής, ενώ οι συνθήκες οδήγησαν χιλιάδες συμπατριώτες μας στη μετανάστευση.