Κυπριακό: Δώστε τα όλα για να… ξεκουραστούν οι “φίλοι” μας!

Και σήμερα; Οι γνωστές ίσες αποστάσεις, που συγκαλύπτουν την ουσία και προσφέρουν άλλοθι στον κατακτητή. Έχουν περάσει 50 χρόνια. Οι ξένοι, λένε, έχουν κουραστεί. Και δεν το λένε μόνο αυτοί, αλλά και κάποιοι στην Κύπρο. Και γιατί κουράστηκαν; Και τι πρέπει να γίνει;

Να δεχθούμε αυτά που ζητούν οι Τούρκοι, οι αξιώσεις των οποίων αναβαθμίζονται συνεχώς; Για να παραδοθεί η ελληνική πλευρά και να… ξεκουραστούν οι υπόλοιποι; Έχουν περάσει 50 χρόνια και κάποιοι έχουν συνηθίσει με τη “νέα κατάσταση πραγμάτων”, που είναι η κατοχή. Η εισβολή τo 1974 έγινε όταν ευθυγραμμίσθηκαν τα… άστρα: Χούντα, Τουρκία, ΗΠΑ. Γεωπολιτικοί σχεδιασμοί, ψυχρός πόλεμος και παράπλευρες απώλειες. Στην προκειμένη περίπτωση η Κύπρος.

Και τι συζητούμε τόσα χρόνια και γιατί δεν λύθηκε; Και οι πιο προχωρημένοι διαχειριστές του Κυπριακού, που δεχόντουσαν και τα πιο ακραία για να “προχωρήσει” η διαδικασία, δεν έλυσαν το Κυπριακό. Ακόμη κι όταν οι συσσωρευμένες υποχωρήσεις καταγράφονταν σε έγγραφα συγκλίσεων, η Τουρκία άναβε κόκκινο. Κι ας μην παραπέμπουν κάποιοι στο σχέδιο Ανάν, γιατί ήταν τόσο ετεροβαρές που όχι μόνο δεν θα λειτουργούσε αλλά πανηγυρικά θα νομιμοποιούσε τα αποτελέσματα της εισβολής. Και στο Κραν Μοντανά; Το τελευταίο μίλι αφορούσε το θέμα της Ασφάλειας, στο οποίο οι Τούρκοι ήταν ανυποχώρητοι.

Οι της όποιας λύσης έχουν λάβαρο και πιπιλίζουν κάθε χαρτί που κατατίθεται. Το πλαίσιο Γκουτέρες ήταν η λύση; Όχι, ήταν ένα πλαίσιο υπό διαπραγμάτευση. Πώς μπορεί έξι επικεφαλίδες να θεωρούνται η λύση; Το θεωρούν όσοι δέχονται ότι πετάει και ό,τι πέφτει στο τραπέζι. Αυτή, λοιπόν, η… προσέγγιση υποστηρίζει πως φταίει η ελληνική πλευρά για τη μη λύση. Επειδή χάθηκαν… ευκαιρίες. Και ποιες ήταν αυτές; Το σχέδιο Ανάν; Διαπιστώνεται ένας παροξυσμός και ένας θορυβώδες αυτομαζοχισμός. Κάποιοι επιμένουν να πυροβολούν τα πόδια τους. Και κάτι που αναφέρει συχνά ο Νίκος Κατσουρίδης απαντώντας σε διάφορους μύθους: Ακόμη και να συμφωνήσουν Ελληνοκύπριοι και οι Τουρκοκύπριοι σε μια συμφωνία, εάν η Τουρκία δεν θέλει δεν θα ισχύσει ποτέ!

Γέρασαν και οι κυανόκρανοι του ΟΗΕ

Έχουν περάσει 50 χρόνια. Και τα Ηνωμένα Έθνη, ένας Οργανισμός που όπως φαίνεται και με τις εξελίξεις στην Ουκρανία και τη Γάζα βρίσκεται στο περιθώριο και απαξιωμένος (τούτο στην Κύπρο το βιώνουμε εδώ και χρόνια) εξαντλεί την μαγκιά του έναντι της ελληνικής πλευράς. Ποιο είναι το ζήτημα στην Κύπρο για τα Ηνωμένα Έθνη; Οι κινήσεις στη νεκρή ζώνη; Γίνεται λόγος για στρατιωτικοποίηση της “ουδετέρας ζώνης”, με την τοποθέτηση καμερών ή για αναχώματα. Και ο στρατός κατοχής; Και οι έποικοι; Οι στρατιωτικές υποδομές που υπάρχουν και αναβαθμίζονται συνεχώς στην κατεχομένη περιοχή; Αυτά είναι η μόνη πραγματικότητα στο νησί και δεν μπορεί να τα αλλάξει καμία έκθεση, πόρισμα και το συμπέρασμα ενός απεσταλμένου που θήτευσε μερικούς μήνες στο Κυπριακό.

Η προσέγγιση των ίσων αποστάσεων σε συνδυασμό με την πολιτική του κατευνασμού οδηγούν στη διαιώνιση του Κυπριακού ζητήματος. Και όταν οι όποιες συζητήσεις γίνονται σε μια λογική διαχωρισμού και νομιμοποίησης των αποτελεσμάτων της εισβολής, της συνεχιζόμενης κατοχής, αυτά οδηγούν στη διαιώνιση μιας στρεβλωτικής κατάστασης.

Δεν έχουμε την πολυτέλεια για πειραματισμούς. Την ίδια ώρα δεν έχουμε την πολυτέλεια του χρόνου, τον οποίο ροκανίζουν από το 1974 και εντεύθεν οι Τούρκοι. Η λύση που δεν φαίνεται αυτή τη στιγμή στον ορίζοντα, πρέπει να διασφαλίζει τα αυτονόητα για ένα κανονικό κράτος. Μια συμφωνία, που θα έχει την έγκριση των πολιτών, παρά τις όποιες απόψεις διατυπώνονται εσχάτως πως το δημοψήφισμα θα πρέπει να παρακαμφθεί, επειδή λίγο-πολύ θεωρούν πως οι πολίτες δεν είναι σε… θέση να αποφασίζουν.