Κυπριακό: “Ευχαριστούμε δεν θα πάρουμε” σε όποια πρωτοβουλία του Φόρεϊν Όφις!

Εάν διαβάσει/ ακούσει κανείς ξένο αξιωματούχο να τοποθετείται για το Κυπριακό δεν θα αντιληφθεί τι έχει συμβεί και τι διαδραματίζεται στο νησί. Κάποιοι το κάνουν αυτό ακολουθώντας την πεπατημένη, τα γνωστά και επαναλαμβανόμενα, που ακούγονται από τα Ηνωμένα Έθνη ή ακόμη και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Πρωτίστως από κράτη, που εμπλέκονται στο Κυπριακό.

Στην περίπτωση της Βρετανίας, κράτος που θέλει να έχει ρόλο συντονιστή και διαμορφωτή στο παρασκήνιο, οι γενικές τοποθετήσεις, οι “εποικοδομητικές ασάφειες” στις όποιες αναφορές είναι σκόπιμες. Στη Βρετανία έχει εκλεγεί νέα κυβέρνηση, αλλά αυτό δεν αλλάζει οτιδήποτε σε σχέση με την εξωτερική πολιτική και κυρίως το Κυπριακό, το οποίο μας ενδιαφέρει. Άλλωστε η πολιτική διαμορφώνεται και υλοποιείται από το Φόρεϊν Όφις. Μέσα, όμως, από τις γενικότητες, “σφήνα” μπαίνουν και αναφορές για.. ευελιξία.

Ο υφυπουργός Εξωτερικών του Ηνωμένου Βασιλείου Στίβεν Ντάουτι, δήλωσε (στην αθηναϊκή “Καθημερινή”) ότι «συνεχίζουμε να πιστεύουμε ότι οι υφιστάμενες παράμετροι του ΟΗΕ, συμπεριλαμβανομένης της έννοιας μιας διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας, με πολιτική ισότητα, προσφέρουν επαρκή ευελιξία για την επίτευξη συμφωνίας που να ανταποκρίνεται στις προτεραιότητες και των δύο πλευρών. Τελικά εναπόκειται στα βασικά μέρη να αποφασίσουν για τις λεπτομέρειες μιας διευθέτησης». Δηλαδή, η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία είναι “λάστιχο”. Και ένα τεράστιο καλάθι στο οποίο μπορεί να φορέσει οτιδήποτε σε ένα πλαίσιο συμφωνίας. Μπορούν να χωρέσουν τόσα όσα για να ικανοποιούνται οι τουρκικές επιδιώξεις. Αυτό δεν γίνεται όλα αυτά τα χρόνια;

Ο Στίβεν Ντάουτι δεν είπε λέξη για την Τουρκία. Πολύ περισσότερο για την εισβολή και την κατοχή. Αν και στην επόμενη απάντησή του, που αφορούσε την ευρωπαϊκή άμυνα, ξεσπάθωσε κατά της Ρωσίας. «Η βάρβαρη εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία μας έδειξε ότι δεν πρέπει να θεωρούμε δεδομένη την ειρήνη και την ασφάλειά μας…», είπε και προέβη εν πολλοίς σε διαχωρισμό σε καλή και κακή εισβολή. Αναλόγως ποιος την κάνει και που.

Δεν έχουμε ψευδαισθήσεις για τους Βρετανούς. Γι αυτό και θα πρέπει να αντιμετωπίζονται όπως μας αντιμετωπίζουν. Είναι σαφές πως δεν μπορούν οι Εγγλέζοι και να βρίσκονται απέναντί μας στο Κυπριακό, αλλά και να μην επηρεάζονται τα συμφέροντά τους στην Κύπρο. Αυτό πρέπει να το αντιληφθεί η πολιτική ηγεσία, το πολιτικό σύστημα και το μήνυμα να πάει στο Λονδίνο. Αναφέρθηκε τούτο πολλές φορές και κάτι πρέπει να γίνει. Να υπάρξει πολιτική αντίδρασης κι ας ονομαστεί δεύτερο μέτωπο ή οτιδήποτε άλλο, το οποίο ούτως ή άλλως το έχει μονίμως ανοικτό το Φόρεϊν Όφις.

Η πολιτική του Φόρεϊν Όφις

Θα μπορούσε κανείς να εξηγήσει γιατί όλες οι ιδέες, φόρμουλες που υποβάλλουν οι Εγγλέζοι υποβαθμίζουν και υπονομεύουν την Κυπριακή Δημοκρατία και στοχεύουν να ικανοποιήσουν τις τουρκικές επιδιώξεις; Να υπενθυμίσουμε την ιδέα της παρθενογένεσης, που Λόρδου Χάνεϊ; Να υπενθυμίσουμε τη φόρμουλα, που υπέβαλαν και στην οποία σημείωναν μεταξύ άλλων πως στην Κύπρο υπάρχουν από το 1960 δύο κοινότητες οι οποίες σήμερα ως κοινοτικά κυρίαρχα κρατίδια (CommunityStates) θα ιδρύσουν την Κυπριακή Ομοσπονδιακή Δημοκρατία, με τον ίδιο τρόπο που ιδρύθηκε και η Κυπριακή Δημοκρατία το 1960, δηλαδή από τις δύο κοινότητες;

Αλλά και εσχάτως γίνονται κινήσεις του Φόρεϊν Όφις, οι οποίες επικεντρώνονται στην τουρκική αξίωση για απευθείας εμπόριο, Απευθείας πτήσεις και Απευθείας επαφές αξιωματούχων της αποσχιστικής οντότητας στο διεθνή χώρο. Τα γνωστά “θέλω” των τριών Α (D) του κατοχικού ηγέτη, ΕρσίνΤατάρ. Το Φόρεϊν Όφις, με τη γνωστή πατέντα της εποικοδομητικής ασάφειας, φαίνεται να θέλει να ικανοποιήσει την κατοχική πλευρά, χωρίς να… ενοχλείται η Κυπριακή Δημοκρατία. Εγχείρημα ιδιαίτερα δύσκολο. Τα σενάρια επαναλαμβάνονται, οι συνταγές εμπλουτίζονται για να βρεθεί δήθεν διέξοδος. Πώς; Με το βρετανικό τρόπο. Ταΐζοντας το θηρίο, την Τουρκία και πιέζοντας, διά εκφοβισμού πολλές φορές, τη Λευκωσία.

Το ευγενικό “ευχαριστώ δεν θα πάρουμε” είναι το λιγότερο που μπορεί να ειπωθεί στους όποιους σχεδιασμούς του Φόριεϊν Όφις. Υπάρχει, βέβαια, κι άλλος τρόπος απάντησης, που ενοχλεί.