Κυπριακό: Πενήντα χρόνων παραμύθια της Χαλιμάς

Αυτές τις ημέρες ειπώθηκαν πολλά. Παλιές και νέες μαρτυρίες για το τι έγινε. Αυτή είναι η ιστορία για να μην ξεχνάμε. Την ίδια ώρα, σε ένα παράλληλο σύμπαν, αρχίζει το μοιρολόι ότι εάν δεν αποδεχθούμε «πραγματικότητες», τις «υποδείξεις» θα… χαθούμε. Είναι οι γνωστές μοιρολογίστρες της όποιας λύσης για το Κυπριακό.

Λέχθηκαν πολλά. Και εκτιμήσεις για το τι έγινε και για όσα πρέπει να γίνουν. Ακόμη και εκείνη την ημέρα, ακούστηκαν αφηγήματα, σύμφωνα με τα οποία είναι οι Ελληνοκύπριοι που ευθύνονται για τη μη λύση. Είναι οι Ελληνοκύπριοι που φταίνε, λένε, επειδή «δεν ξέρουν τι θέλουν».

Περίπου αυτά είπε και ο Ερντογάν βρισκόμενος στα κατεχόμενα για τα πανηγύρια του κατακτητή. Ο ηγέτης της κατοχικής δύναμης έκανε ένα ακόμη βήμα λέγοντας πως το Κυπριακό δεν λύνεται επειδή «οι Ελληνοκύπριοι θέλουν να είναι οι μόνοι ιδιοκτήτες του νησιού».
Όταν λέγεται από Ελληνοκύπριους και Ελλαδίτες ότι είναι οι Ελληνοκύπριοι που φταίνε τούτο δεν είναι μόνο μια αυτομαζοχιστική προσέγγιση αλλά μια ξεκάθαρη θέση ότι η λύση περνά μέσα από τις τουρκικές αξιώσεις. Επειδή, λένε, πέρασαν πενήντα χρόνια και… χάθηκαν ευκαιρίες. Παραμύθια της χαλιμάς.

Τα ίδια παραμύθια είπε και ο Τούρκος πρόεδρος, ο οποίος βρέθηκε, ως γνωστό, στον τόπο του συνεχιζόμενου τουρκικού εγκλήματος, το περασμένο Σάββατο. Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν με την αλαζονεία του κατακτητή, του Αττίλα, ηγήθηκε, όπως είναι γνωστό, των πανηγυριών. Με… συνοπτικές διαδικασίες, όπως συνηθίζει, έσπευσε να προσγειώσει τους απ’ εδώ αιθεροβάμονες.

Δεν θα κάνει πίσω ο Ερντογάν

Θέλει, είπε λύση. Κάποιοι θα κρατήσουν αυτή την αναφορά. Θα τη θεωρήσουν βήμα από τουρκικής πλευράς και να ξεκινήσουν και τις αναλύσεις. Τι λύση όμως; Την παράδοση της Κυπριακής Δημοκρατίας, των Ελλήνων της Κύπρου στις τουρκικές επιδιώξεις. «Βλέπουμε την 20η Ιουλίου, την οποία γιορτάζουμε, ως σύμβολο της προστασίας των κυριαρχικών δικαιωμάτων και του ισότιμου διεθνούς καθεστώτος του τουρκοκυπριακού λαού…», είπε και επανέλαβε το γνωστό τροπάρι. Ότι για να ξεκινήσει η οποιαδήποτε συζήτηση, προϋπόθεση είναι να προηγηθεί η αναγνώριση. Αναγνώριση των αποτελεσμάτων της εισβολής ως βάση για την οποιαδήποτε συζήτηση. Δηλαδή εκ προοιμίου παράδοση. Εάν αναγνωριστεί εκ προοιμίου τι θα μείνει για να συζητηθεί; Και γιατί να συζητήσουν μετά που θα εξασφαλίσουν την αναγνώριση;

Κι όλα αυτά ενώ είχε ζητήσει από τον Έλληνα πρωθυπουργό, κατά την πρόσφατη συνάντησή τους στην Ουάσιγκτον, στο περιθώριο της συνόδου του ΝΑΤΟ, να μην υπάρξουν προκλήσεις! Ποιος το ζήτησε; Ο εκπρόσωπος του κατακτητή. Και τι έπραξε ο ίδιος, που μίλησε πρώτος χρονικά; Επανέλαβε τις ακραίες αξιώσεις της κατοχικής πλευράς για υποταγή. Το τουρκικό αφήγημα επαναλαμβάνεται εδώ και πενήντα χρόνια. Για το «δίκαιο» της εισβολής και για «δικαιώματα» τους, για συμφωνία δυο χωριστών κρατών. Γι’ αυτό τον λόγο, είπε, «αν θέλετε λύση, κατοχυρώστε τη μεταβίβαση των εγγενών δικαιωμάτων των Τούρκων της Κύπρου». Για όσους δεν το αντιλαμβάνονται η κατοχική δύναμη δεν κάνει πίσω και δεν έχει λόγο να πράξει τούτο.

Ο Ερντογάν παρουσιάζεται αποφασισμένος να επιμένει μέχρι τέλους. Έχει δείξει, άλλωστε, σε πολλές περιπτώσεις ότι δεν ορρωδεί προ ουδενός. Ο Ερντογάν εφαρμόζει μια αναθεωρητική πολιτική, επιδιώκει αλλαγή συνόρων, αύξηση της επιρροής της Τουρκίας. Αυτός ο σχεδιασμός, τον οποίον παρουσίασε και σε χάρτη, περνά πρωτίστως μέσα από την Ελλάδα και την Κύπρο.