Κυπριακή ΑΟΖ: “Τα σκυλιά γαβγίζουν, αλλά το καραβάνι προχωράει”

Την ώρα που η Τουρκία, σε μια πρωτοφανή επίδειξη δύναμης και αλαζονείας, ξοδεύει εκατομμύρια δολάρια για την άσκηση «Γαλάζια Πατρίδα», με την οποία οριοθετεί τμήμα των ιμπεριαλιστικών της επιδιώξεων στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, η ημικατεχόμενη Κύπρος προβαίνει σε αποφασιστικές ενέργειες. Προωθεί το ενεργειακό πρόγραμμά της στην κυπριακή ΑΟΖ,  αμφισβητώντας την προσπάθεια της Τουρκία για ηγεμονία.

Η άσκηση «Γαλάζια Πατρίδα» πρέπει να αφυπνίσει Αθήνα και Λευκωσία ως προς την αδήριτη ανάγκη ενίσχυσης και εκσυγχρονισμού -πρωτίστως- των αεροναυτικών δυνάμεων αποτροπής του Ελληνισμού. Επιτάσσει τον εκσυγχρονισμό και την επιχειρησιακή αναβίωση των Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος με ευρωπαϊκή συν-υπογραφή. Η «Γαλάζια Πατρίδα» αναδεικνύει, ωστόσο, και μια παραδοξότητα στη διατυμπανιζόμενη τουρκική ισχύ που επιχειρεί να εκφοβίσει και να εντυπωσιάζει εσωτερικά και εξωτερικά ακροατήρια.

Παρά τη συσσωρευμένη στρατιωτική ισχύ της Τουρκίας, η τουρκική αρμάδα δεν τόλμησε να πλησιάσει ή να παρεμποδίσει τη γεώτρηση της Exxon παρά το γεγονός ότι η γεώτρηση αυτή έγινε χωρίς την άδεια της Άγκυρας και του τουρκοκυπριακού Ψευδοκράτους. Ή καλύτερα έγινε σε αντίθεση των προειδοποιήσεων και των απειλών που εκτόξευσαν, εκτοξεύουν και θα εκτοξεύσουν αμφότεροι.

Η Τουρκία διαλαλεί προς όλες τις πλευρές πως θεωρεί το μισό Αιγαίο και όλο το βόρειο ήμισυ μιας τεράστιας θαλάσσιας ζώνης που αρχίζει από την Ιεράπετρα έως το ακρωτήρι του Ακάμα στην βορειοδυτική Κύπρο σαν υφαλοκρηπίδα της. Ανακαλύπτει υφαλοκρηπίδες παντού, ακόμη και με τη Λιβύη και θεωρεί ότι ακόμη και κατοικημένα νησιά του Αιγαίου (Κάσος, Κάρπαθος, Ρόδος) και του Λυκικού πελάγους (Μεγίστη) διαθέτει υφαλοκρηπίδα που δεν ξεπερνά τα υφιστάμενα χωρικά ύδατα της Ελλάδος, δηλαδή τα 6 ν.μ. Στην δε Κύπρο αναγνωρίζει υφαλοκρηπίδα 12 ν.μ. -όσο δηλαδή και τα χωρικά της ύδατα- αλλά τίποτε άλλο πέραν αυτού.

Οι περιοχές δηλαδή που βρέθηκε η Αφροδίτη (τεμάχιο 12) και ο Γλαύκος (τεμάχιο 10), αλλά και το ακόμη αδιευκρίνιστο δυνητικό απόθεμα της Καλυψώ (τεμάχιο 6) δεν ανήκουν στην κυπριακή ΑΟΖ, αλλά στο Ισραήλ και την Αίγυπτο! Κι αυτό, επειδή η ΑΟΖ οριοθετήθηκε χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της Τουρκίας και του Ψευδοκράτους. Έχει μάλιστα κατά περίπτωση επιχειρήσει να «προσφέρει» αυτές τις περιοχές σε Κάιρο και Τελ-Αβίβ σε μια προσπάθεια να τα “δωροδοκήσει”, ώστε να πετύχει την αναθεώρηση των συμφωνιών του 2003 με την Αίγυπτο και του 2010 με το Ισραήλ. Εάν είχε επιβιώσει η κυβέρνηση του ισλαμιστή Μοχάμεντ αλ-Μόρσι στο Κάιρο ίσως και να το είχε επιτύχει.

Η εργαλειοποίηση των Τουρκοκυπρίων

Λογικά κάτι τέτοιο θα θωράκιζε την περιοχή όπου έχουν γίνει οι ανωτέρω γεωτρήσεις από την τουρκική επιθετικότητα. Το λογικοφανές ερώτημα είναι γιατί η Τουρκία να διαμαρτύρεται για γεωτρήσεις που γίνονται σε περιοχές που δεν της ανήκουν; Εδώ έρχεται η εργαλειοποίηση των Τουρκοκυπρίων οι οποίοι, όχι ως πολίτες αλλά ως Ψευδοκράτος, με θρασύτητα αξιώνουν διαμοιρασμό εσόδων και αρμοδιοτήτων πριν από τη λύση του Κυπριακού και moratorium γεωτρήσεων έως την επιβολή τουρκικής λύσης.

Εάν αποδεχθούμε αυτή τη λογική, όπως κάνουν δυστυχώς ορισμένες κυπριακές πολιτικές δυνάμεις, τότε θα αυτό-ευνουχιστούμε. Δεν θα μπορέσουμε να κάνουμε τίποτε, γιατί η Τουρκία δεν θα μας δώσει την άδεια να κάνουμε τίποτε που θα ενοχλήσει το στόχο και το αφήγημα της ηγεμονικής της ανόδου. Η Τουρκία απειλεί και αναθεματίζει τις ενέργειες της -κατά την άποψή της «εκλιπούσας»- Κυπριακής Δημοκρατίας, γιατί πολύ απλά είναι μια αναθεωρητική δύναμη, η οποία πλέον δεν μπορεί να «περιορίζεται» από τα θαλάσσια και χερσαία σύνορα που της επέβαλε η συνθήκη της Λωζάνης

Ως αναθεωρητική δύναμη θεωρεί ότι ουδείς δικαιούται να αναπνέει χωρίς την άδεια της. Προπαγανδίζει συστηματικά ήδη από το 2011, μόλις δηλαδή ανακαλύφθηκε το κοίτασμα “Αφροδίτη”, ότι το κυπριακό αέριο δεν θα παραχθεί, χωρίς την άδεια της και χωρίς την προηγούμενη λύση του Κυπριακού. Εάν αποδεχθούμε αυτή τη λογική, όπως προπαγανδίζουν οι νέο-φωστήρες του αυτοκτονικού σχεδίου Ανάν στην Κύπρο, και αέριο δεν θα δούμε ποτέ να παράγεται και θα καταλήξει το σύνολο της Κύπρου υποχείριο της Άγκυρας.

Όσο η Τουρκία διατηρεί αυτή τη στάση δεν μπορεί να υπάρχει δίκαιος τρόπος συμμετοχής της στο παιχνίδι του αερίου της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, γιατί πολύ απλά η Άγκυρα δεν θα επιτρέψει ποτέ μια βιώσιμη λύση του Κυπριακού εάν δεν προκληθεί κόστος στην ίδια από τη συνέχιση της κατοχής. Ένας από τους παράγοντες αυτού του κόστους -πέραν από τη μη αναβάθμιση της διεθνούς υπόστασης του Ψευδοκράτους- είναι η γεωπολιτική αναβάθμιση του εναπομείναντος εν Κύπρω Ελληνισμού στα μάτια της ΕΕ.

Ο ρόλος των ευρωπαϊκών δυνάμεων

Το γεωπολιτικό διακύβευμα του ενεργειακού είναι ότι η ανάδειξη της Κύπρου σε σημαντικό εξαγωγό αερίου για την ΕΕ, μέσω δικτύων εξαγωγής που θα αποκλείουν την Άγκυρα. Αυτό θα λειτουργήσει ως ανάσχεση της τουρκικής επιθετικότητας και εχέγγυο επιβίωσης του Κυπριακού Ελληνισμού. Θα μετατρέψει δηλαδή το Κυπριακό από πρόβλημα σε ευκαιρία για εκείνες τις ευρωπαϊκές δυνάμεις που βλέπουν την αμυντική ολοκλήρωση της ΕΕ ως απαραίτητη προϋπόθεση για την επιβίωση της στον πλανητικό πολύ-πολικό συσχετισμό δυνάμεων.

Ο σχεδιασμός δημιουργίας εκτενών αεροναυτικών υποδομών στην Κύπρο μέσα από τον εκσυγχρονισμό των βάσεων του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος για χρήση από τη Γαλλία και τη Γερμανία, αποτελεί ένα πρώτο σημαντικό βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση. Η κατακύρωση των δικαιωμάτων εξερεύνησης υδρογονανθράκων στην κοινοπραξία της γαλλικής Total και της ιταλικής ΕΝΙ επί του τεμαχίου 7 πρέπει να αποτελέσει το επόμενο σημαντικό βήμα στην ενεργειακή στρατηγική της Κυπριακής Δημοκρατίας, μετά τον επιτυχημένο εντοπισμό του κοιτάσματος στη θέση “Γλαύκος”.

Η επέκταση της γαλλο-ιταλικής συμμαχίας στο τεμάχιο 7, αποτελεί ορόσημο για την αναδιαμόρφωση των συμμαχιών μεταξύ Λευκωσίας και των πολυεθνικών εταιριών και κατ’ επέκταση μεταξύ της Λευκωσίας και των ευρωπαϊκών κρατών. Ειδικά μετά την παρεμπόδιση από το τουρκικό πολεμικό της γεώτρησης για λογαριασμό της ΕΝΙ στο τεμάχιο 3 (στόχος Σουπιά) τον Φεβρουάριο του 2018.

Η απόπειρα “γκριζαρίσματος” της συγκεκριμένης περιοχής και η κατάρρευση της Ιταλίας ως αξιόπιστης χώρας-εταίρου για την Κυπριακή Δημοκρατία σόκαρε τη Λευκωσία και την Αθήνα, οι οποίες αιφνιδιάστηκαν -αν και δεν θα έπρεπε- από την τουρκική ενέργεια. Η Ρώμη δεν προνόησε ούτε προθυμοποιήθηκε να προστατεύσει στρατιωτικά την επένδυση της ημικρατικής μάλιστα ΕΝΙ από τις τουρκικές απειλές. Ίσως μάλιστα να επιχείρησε παρασκηνιακά να διαπραγματευθεί με το Ψευδοκράτος.

Η συμπεριφορά της Ρώμης αποτέλεσε «σκωτσέζικο ντούς» για τη Λευκωσία. Προς αποφυγή περαιτέρω ψυχρολουσιών που θα επιφέρουν την εξουδετέρωση της κυπριακής παρουσίας στην ΑΟΖ της και την κατάρρευση του ενεργειακού της σχεδιασμού, η κυβέρνηση Αναστασιάδη θα πρέπει να καταλάβει ότι χρειάζεται και στρατιωτικά αξιόπιστους εταίρους που θα είναι σε θέση να προασπίσουν σε τελική ανάλυση και τα συμφέροντα των δικών τους εταιρειών.

Γαλλική ετοιμότητα

Μέχρι στιγμής μόνο η Γαλλία απέδειξε στην πράξη αυτή την ετοιμότητα όταν η παρουσία του γαλλικού πολεμικού ναυτικού έκοψε αποτελεσματικά τους παλικαρισμούς του Ερντογάν. Παρά τις συχνές βερμπαλιστικές του επιθέσεις δεν τόλμησε να παρεμποδίσει τη γεώτρηση της Total στον στόχο “Καλυψώ”. Επίσης δεν θα τολμήσει να εμποδίσει με στρατιωτικά μέσα την παραγωγή και εξαγωγή στο κοίτασμα “Αφροδίτη” προς την Αίγυπτο μέσω αγωγού που θα ενώνει το “Αφροδίτη” και μέρος του πεδίου “Λεβιαθάν” (Ισραήλ) με το Ίνκτου (Αίγυπτος).

Η επέκταση της παρουσίας της Total πέραν του τεμαχίου 7 σε όλα τα τεμάχια της κυπριακής ΑΟΖ που βρίσκεται η ΕΝΙ (2, 3, 8 και 9) θα αποτελέσει δικλείδα ασφαλείας για την εκτέλεση των γεωτρήσεων αποτρέποντας νέες «Σουπιές». Αυτό δεν σημαίνει ότι το παιχνίδι έχει τελειώσει και ότι η ένταση θα αποκλιμακωθεί. Αντιθέτως το παιχνίδι θα χοντρύνει και η Τουρκία θα κλιμακώνει τις απειλές της όσο πλησιέστερα φτάνουμε στο σημείο έναρξης της εξαγωγής από το “Αφροδίτη” προς την Αίγυπτο και αρχίζουν να κατασκευάζονται οι σχετικές υποδομές το 2021.

Η Άγκυρα θα συνειδητοποιήσει σταδιακά ότι δεν τη συμφέρει να συγκρουστεί ενόπλως ούτε με τη Γαλλία, ούτε με το Ισραήλ ή την Αίγυπτο σε περίπτωση που επιχειρήσει να βομβαρδίσει και να καταστρέψει την περιουσία και να δολοφονήσει το προσωπικό των εταιρειών που προέρχονται από αυτές τις χώρες και δραστηριοποιούνται νόμιμα σε σημεία της κυπριακής ΑΟΖ. Ιδίως όταν αυτές ανήκουν, κατά την τουρκική άποψη, στην Αίγυπτο (τεμάχια 6, 10, 11) και το Ισραήλ (τεμάχιο 12).

Οι εταιρείες αυτές, άλλωστε, έχουν προχωρήσει και θα προχωρήσουν σε γεωτρήσεις σε γεωγραφικά σημεία που βρίσκονται νοτιότερα της περιοχής που κατά την άποψη της Άγκυρας «ανήκουν» στην τουρκική υφαλοκρηπίδα. Αυτό, ωστόσο, δεν το κάνουν γιατί αποδέχονται την τουρκική άποψη. Το κάνουν γιατί πιθανότατα δεν υπάρχουν ενδιαφέροντες γεωτρητικοί στόχοι στην διεκδικούμενη από την Τουρκία περιοχή. Το κάνουν επίσης γιατί πρέπει να είναι σύννομες με το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας και το κράτος που τους έχει δώσει την άδεια λειτουργία τους εντός της ζώνης άσκησης των κυριαρχικών του δικαιωμάτων.