Με όπλο τη “μακεδονική” ταυτότητα δίνει τη μάχη ο Ζάεφ

Κατέχοντας την εξουσία, με τις πλάτες της Δύσης, αλλά και με την υποστήριξη που δίνει το 88% των Αλβανομακεδόνων στη Συμφωνία των Πρεσπών, ο Ζάεφ κυριαρχεί στην πολιτική σκηνή και αναμένεται να κυριαρχήσει και στην προεκλογική περίοδο. Το πόσο αυτή η πολιτική κυριαρχία έχει αντίκρισμα στο σλαβομακεδονικό στοιχείο θα φανεί όταν κλείσουν οι κάλπες του δημοψηφίσματος στις 30 Σεπτεμβρίου.

Φούσκωσε, μάλιστα, τα πανιά του η δημοσίευση του προ δεκαετίας αμερικανικού κρυπτογραφήματος της τότε Αμερικανίδας πρέσβειρας στα Σκόπια Μιλοβάνοβιτς προς την ηγεσία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, που είχαν αποκαλύψει τα Wikileaks. Υπενθυμίζουμε ότι σύμφωνα με εκείνο το κρυπτογράφημα (29-7-2008) και ο τότε πρωθυπουργός Γκρούεφσκι (VMRO) και ο τότε Πρόεδρος Δημοκρατίας Τσερβενκόφσκι (Σοσιαλδημοκρατική Ένωση – το κόμμα του Ζάεφ) είχαν αποδεχθεί την κρατική ονομασία “Βόρεια Μακεδονία” για διεθνή χρήση.

Υπό την προϋπόθεση, όμως, ότι θα κατοχυρωνόταν η “μακεδονική” ταυτότητα, δηλαδή εθνότητα και γλώσσα. Με άλλα λόγια, τα Σκόπια επεδίωκαν σχεδόν όσα τους έδωσε η Συμφωνία των Πρεσπών! Η μόνη διαφορά είναι ότι στη Συμφωνία προβλέπεται το erga omnes, ότι δηλαδή το “Βόρεια Μακεδονία” θα είναι για όλες τις χρήσεις, εξ ου και η συνταγματική αναθεώρηση.

Επιβεβαιώνεται, πάντως, ότι οι Σλαβομακεδόνες κέρδισαν τον κορμό αυτών που επεδίωκαν εδώ και μια δεκαετία, όταν ακόμα στο τιμόνι της γειτονικής χώρας ήταν ο σκληροπυρηνικός εθνικιστής Γκρουέφσκι, δηλαδή η Ελλάδα να παραχωρήσει-αναγνωρίσει “μακεδονική” ιθαγένεια και γλώσσα.

Ερωτηματικά για τον Κοτζιά

Δημιουργούνται, λοιπόν, σοβαρά ερωτήματα για το ποιόν των διαπραγματεύσεων που έκανε ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών. Πολύ περισσότερο, όταν αυτές παρουσιάστηκαν σαν “επιτυχία” στον ελληνικό λαό, από την ελληνική κυβέρνηση και όλες τις πολιτικές και μιντιακές δυνάμεις, οι οποίες έσπευσαν να υποστηρίξουν τη Συμφωνία των Πρεσπών.

Εάν γνώριζε το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών τις πραγματικές επιδιώξεις των Σκοπίων και τις αποδέχθηκε, σημαίνει ότι συνειδητά ολιγώρησε στην υπεράσπιση του εθνικού συμφέροντος. Το erga omnes είναι σημαντικό, αλλά δεν είναι επαρκές αντάλλαγμα. Εάν πάλι η ελληνική πλευρά δεν γνώριζε, παρότι όλα αυτά τα κρυπτογραφήματα είχαν ήδη δημοσιευθεί καιρό πριν, σημαίνει ότι διαπραγματευτικά βαθμολογούνται με κάτω από τη βάση.

Υπενθυμίζουμε πως ήταν η ΠΓΔΜ που χρειαζόταν απελπισμένα τη συμφωνία, ώστε να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και να τεθεί σε τροχιά ένταξης στην ΕΕ κι όχι η Ελλάδα. Με άλλα λόγια, το διαπραγματευτικό πλεονέκτημα το είχε η Αθήνα κι όχι τα Σκόπια. Πόσο, λοιπόν, ο Κοτζιάς και ο Τσίπρας εκμεταλλεύθηκαν αυτό το διαπραγματευτικό πλεονέκτημα για να αποσπάσουν την ευνοϊκότερη για τα ελληνικά συμφέροντα συμφωνία; Όπως αποδεικνύεται, ελάχιστα.

Αυτό που συνέβη είναι ότι η πλευρά που είχε το διαπραγματευτικό μειονέκτημα, δηλαδή τα Σκόπια, επέτυχε τον κορμό όσων επιδίωκε. Πρόκειται για διπλωματικό άθλο. Η αλήθεια είναι ότι οι Ντιμιτρόφ και Ζάεφ αρίστευσαν όσον αφορά τον τρόπο που χειρίσθηκαν τις διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα.

Δεν ήταν τυχαίο, άλλωστε, το κύμα των αντιδράσεων για τη Συμφωνία των Πρεσπών. Όπως δεν είναι τυχαία και η αναζωπύρωσή τους με τη συγκέντρωση διαμαρτυρίας αυτό το Σαββατοκύριακο που ο πρωθυπουργός βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη για τα εγκαίνια της Διεθνούς Έκθεσης. Για τον ΣΥΡΙΖΑ, όμως, ο λογαριασμός θα έρθει στις κάλπες. Τότε θα φανεί εάν είναι ή όχι τσουχτερός.