Μετά την Συρία έρχεται η σειρά μας

Η Τουρκία μέσα σε μια εβδομάδα κατάφερε να πετύχει δυο χωριστές συμφωνίες με τις δυο υπερδυνάμεις, τις ΗΠΑ και τη Ρωσία, για την κρίση στην Συρία. Η πρώτη συμφωνία με τις ΗΠΑ αντικαταστάθηκε εν πολλοίς από τη δεύτερη που έγινε μεταξύ του Βλαντιμίρ Πούτιν και του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, προχθές στο Σότσι.

Είναι σαφές πως η Μόσχα δεν ικανοποίησε όλες τις τουρκικές επιδιώξεις, διατήρησε ωστόσο ζωντανούς τους στόχους της Άγκυρας στην περιοχή. Τα συμφέροντα των δυο χωρών, Ρωσίας και Τουρκίας, συμπίπτουν, αλλά και αποκλίνουν.

Σε αυτή τη φάση, εκείνο που προέχει και για τις δυο πλευρές είναι η αξιοποίηση των κοινών επιδιώξεων και η διαμόρφωση ενός κοινού μετώπου. Η Τουρκία θέλει να απομακρύνει τους Κούρδους, να παραμείνει στη Συρία και η Ρωσία να σπάσει για καλά τον άξονα Άγκυρας και Ουάσινγκτον.

Ποιοι είναι κερδισμένοι από τις εξελίξεις αυτές; Πρωτίστως η Ρωσία, που φαίνεται να κάνει παιχνίδι επιρροής και ελέγχου. Αλλά και η Τουρκία, που κατάφερε σε μεγάλο βαθμό να υλοποιήσει τους σχεδιασμούς της. Στους νικητές, λόγω Ρωσίας και ο Άσαντ. Χαμένοι οι Κούρδοι αλλά και οι Αμερικανοί, που συμπεριφέρθηκαν ως μεσαία δύναμη, που ικετεύει σημασία από τον Ερντογάν.

Τι έρχεται μετά την Συρία

Τι σημαίνουν οι εξελίξεις αυτές για την Ελλάδα και την Κύπρο; Εκ των πραγμάτων επειδή βρίσκονται στην περιοχή επηρεάζονται. Επηρεάζονται, επίσης και από το γεγονός ότι στη μεγάλη εικόνα βρίσκεται και η κατοχική Τουρκία, η οποία έχει πρωταγωνιστικό ρόλο.

Ο καλός συνάδελφος και πολύ καλός γνώστης των θεμάτων αυτών, Σταύρος Λυγερός, επικεφαλής του slpress .gr, μιλώντας στο ραδιόφωνο «Νέα Κρήτη» και στον Γιώργο Σαχίνη, ανέφερε πως η Τουρκία όταν ξεκαθαρίσει το τοπίο στην βορειοανατολική Συρία, θα στραφεί με τις πάγιες απαιτήσεις και το ίδιο ύφος ισχύος και προς την Ελλάδα και την Κύπρο.

Κατά στον Σταύρο Λυγερό, η Ελλάδα σε επίπεδο πολιτικής ελίτ είναι σε αφασία, «στρουθοκαμηλίζει» και χωρίς στρατηγική. Αδυνατεί να αντιληφθεί πως ευρύτερες δυνάμεις θα ήθελαν εντελώς κυνικά για τα συμφέροντα τους είτε να μετατρέψουν την χώρα σε χώρο, είτε σε ενσωματωμένη χώρα στους ευρύτερους σχεδιασμούς, με την Τουρκία κάτι περισσότερο από περιφερειακή δύναμη στην περιοχή.

Οι εξελίξεις στην περιοχή χαρακτηρίζονται ως δραματικές και αρκούντως σημαντικές στα πλαίσια της ανακατανομής ισχύος. Είναι προφανές πως ότι όσες χώρες επιλέξουν να είναι θεατές και μάλιστα παθητικοί, όπως η Ελλάδα, θα έχουν κόστος. Δεν θα χάσουν απλά το τρένο των αλλαγών, αλλά θα έχουν επιπτώσεις, θα είναι παράπλευρες απώλειες σε μια μάχη επικράτησης.