Μην μπερδεύετε την μαντίλα με την κατοχή!

Είναι γεγονός, ότι η προσπάθεια αυτή της κατοχικής Τουρκίας, και του υποτελούς καθεστώτος στα κατεχόμενα, εντάσσεται σ’ ένα ευρύτερο πλαίσιο ισλαμοποίησης των κατεχομένων, ώστε μέσω της πολιτικοποίησης της θρησκείας, να καταστούν οι Τουρκοκύπριοι πειθήνια όργανα της τουρκικής ιμπεριαλιστικής πολιτικής και ν΄ αποκοπούν από τις παραδοσιακά κοσμικές καταβολές τους.

Οι Τουρκοκύπριοι είναι στη συντριπτική τους πλειοψηφία προσκολλημένοι σε κοσμικές αξίες και αφήνουν το θέμα της θρησκευτικής πίστης στη σφαίρα του ιδιωτικού-προσωπικού. Γι’ αυτό και ήταν αναμενόμενες οι μαζικές αντιδράσεις τόσο των συνδικαλιστικών εκπαιδευτικών οργανώσεων, όσο και πολιτικών κομμάτων, με κεντρικό σύνθημα την προστασία της κοσμικότητας της εκπαίδευσης.

Οι διαδηλώσεις και το συλλαλητήριο έξω από την τουρκική “πρεσβεία” στα κατεχόμενα ήταν μαζικές, και σ΄ αυτές συμμετείχαν εκτός από τους “αριστερούς” του ΡΤΚ (Ρεπουμπλικανικό Τουρκικό Κόμμα) και επιφανείς προσωπικότητές της Δεξιάς όπως ο Σερντάρ Ντενκτάς (γιός του Ραούφ Ντενκτάς) και ο γιος του Φεϋζίλ Κιουτσούκ (πρώτου – και τελευταίου–  Αντιπροέδρου μετά την ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας).

Εν ολίγοις, μια υπερ-κομματική αριστερό-δεξιά σύναξη (πλην του κόμματος των εποίκων). Στις ελεύθερες περιοχές οι αντιδράσεις αυτές των Τουρκοκυπρίων αντιμετωπίστηκαν ως συνήθως, με γερή δόση υπερβολής ως προς τις στοχεύσεις και το αποτέλεσμα, αλλά και υποκρισίας αποσιωπώντας τον πραγματικό στόχο των κινητοποιήσεων αυτών, δηλ. «συλλαλητήρια ενότητας και ομοψυχίας (σημ. της ΤΚ κοινότητας) και όχι αντιπολιτευτικά» όπως μας λέει ο Σενέρ Λεβέντ.

Ο στόχος των κινητοποιήσεων

Καταρχήν να πούμε ότι, οι μαζικές αυτές κινητοποιήσεις έχουν σαν κύριο στόχο την διαφύλαξη του κοσμικού χαρακτήρα του “κράτους” της “ΤΔΒΚ”, κάτι που διακριτικά αποκρύπτεται από τους Ελληνοκύπριους, ενθουσιώδεις χειροκροτητές. Με άλλα λόγια, δεν πρόκειται για αγώνα που αγγίζει το κακό στη ρίζα του, δηλαδή στην κατοχή και τη συνεπακόλουθη ασφυκτική επιτήρηση της κοινωνικής, οικονομικής, πολιτιστικής και πολιτικής ζωής από την κατοχική δύναμη – την Τουρκία.

Πρόκειται για μια όντως πολύ σημαντική και θαρραλέα αντίδραση, που όμως εστιάζεται στην διαφύλαξη αυτού που η συντριπτική πλειονότητα των Τουρκοκυπρίων θεωρεί “δημοκρατικό κεκτημένο” τους, δηλαδή του “κράτους” τους, ωσάν αυτά το κράτος να μην προήλθε από εθνοκάθαρση και κατοχή, και άρα θεμελιώθηκε εξ υπαρχής στην καταπάτηση οικουμενικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και ως εκ τούτου, κάθε άλλο από “δημοκρατικό” είναι.

Ο γνωστός θαρραλέος Τουρκοκύπριος πατριώτης δημοσιογράφος Σενέρ Λεβέντ επισημαίνει σε άρθρο του: «Δηλαδή, αυτό ήταν συλλαλητήριο ενότητας και ομοψυχίας της τουρκοκυπριακής κοινότητας. Δεν υπήρχε έστω και μία κουβέντα για τον πραξικοπηματία κυβερνήτη που βρισκόταν στο κυβερνείο, δηλαδή στην πρεσβεία δίπλα από τον χώρο του συλλαλητηρίου».

Θεωρούν οι Τουρκοκύπριοι (τουλάχιστον στη συντριπτική τους πλειονότητα) ότι είναι οι “ιδιοκτήτες” αυτού του κατοχικού κρατικού μορφώματος το οποίο θεωρούν ως “δημοκρατική κανονικότητα” και αντιδρούν όταν η Τουρκία τους δείχνει ποιος πραγματικά κάνει κουμάντο και τους υπενθυμίζει ποιος είναι ο “ιδιοκτήτης”, όπως έκανε πρόσφατα ο Ερντογάν όταν αναγγέλλοντας επίσκεψη του προσεχώς στα κατεχόμενα, χαρακτήρισε σαν “απαράδεκτες” τις κινητοποιήσεις ενάντια στη μαντίλα και ότι «τις επόμενες ημέρες θα επισκεφθούμε την “τδβκ” και θα στείλουμε τα απαραίτητα μηνύματα. Όταν δεν τους βάζεις όρια, δεν γνωρίζουν τη θέση τους». Αυτά σε ό,τι αφορά από τη μια την υποκρισία των Τουρκοκυπρίων και τα σκοπίμως παραλειπόμενα, κυρίως μεταξύ ΕΚ πολιτικών δυνάμεων.

Η υποκρισία περισσεύει… 

Υπάρχει όμως και συνέχεια στην υποκρισία μεταξύ των αυτοπροσδιοριζόμενων ως “προοδευτικών” Ελληνοκυπρίων. Τον Σεπτέμβριο του 2019, σύσσωμα οι εν λόγω “προοδευτικοί” Ελληνοκύπριοι κατηγόρησαν Γυμνασιάρχη Λυκείου για “ρατσισμό” επειδή υπέδειξε σε μουσουλμάνα μαθήτρια που φορούσε μαντίλα, ότι κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται από τους σχολικούς κανονισμούς και ότι θα έπρεπε να πάει σπίτι για ν’ αλλάξει και μετά να ξανάρθει στο σχολείο. Τότε κανένας “προοδευτικός” δεν ένοιωσε την ανάγκη να υπερασπιστεί την κοσμικότητα της παιδείας, ενάντια στον καταπιεστικό εξευτελισμό της γυναικείας προσωπικότητας που η μαντίλα συμβολίζει.

Ως γνωστό, στο Ισλάμ, τα κορίτσια με την εμφάνιση της πρώτης τους περιόδου, θεωρούνται ότι γίνονται πλέον γυναίκες, και σύμφωνα με τον ισλαμικό κώδικα, σαν τέτοιες δεν πρέπει να “προκαλούν” την ανδρική σεξουαλική επιθυμία, γι’ αυτό και πρέπει (μεταξύ άλλων καταναγκασμών) να καλύπτουν πλήρως τα μαλλιά τους, γιατί προκαλούν σεξουαλικό ερεθισμό! Δεν υπάρχει καμιά αναφορά στο κοράνι για τη μαντίλα ή την Νικάμπ-Μπούργκα πέραν του ότι οι μουσουλμάνοι πρέπει να “ντύνονται ευπρεπώς”.

Αυτή η αναφορά “μεταφράζεται” από διάφορους μουσουλμάνους ιερωμένους στο καταναγκασμό της γυναίκας να καλύπτει πρόσωπο και σώμα, γιατί (όπως και στον Χριστιανισμό και Ιουδαϊσμό) “η αμαρτία προέρχεται από τη γυναίκα”. Μόνο ο σύζυγος “δικαιούται” να βλέπει τα μαλλιά της γυναίκας του, και πριν από αυτόν ο πατέρας υποχρεούται να διαφυλάττει την “αγνότητα” της κόρης του που δεν πρέπει να “διεγείρει” σεξουαλικά με τα ακάλυπτα μαλλιά της (sic).

Δεν είναι λίγες οι αναφορές στον ευρωπαϊκό χώρο σε “εγκλήματα τιμής”, όπου μέλος της οικογένειας (συνήθως αδερφός) σφάζει την μουσουλμάνα κοπέλα που αρνείται να φορέσει τη μαντίλα. Τόσο “προοδευτική” είναι λοιπόν η μαντίλα που υπερασπίστηκαν με πάθος το 2019 στη Κύπρο οι υπέρμαχοι της woke “πολυπολιτισμικότητας” και του “δικαιώματος στην διαφορετικότητα” που λειτουργεί σαν φετίχ που επιτρέπει την παράβλεψη του πόσο εξευτελιστικό σύμβολο καταπίεσης αποτελεί η μαντίλα για τη γυναίκα στον ισλαμικό ενδυματολογικό κώδικα, που αντιστρατεύεται κάθε έννοια γυναικείας χειραφέτησης και πόσο βαθιά αντιδημοκρατικό είναι κάτι τέτοιο για μια κοινωνία που ομνύει πίστη στις αρχές της Δημοκρατίας, της Κοσμικότητας και του Διαφωτισμού.

Το “διπλοπόρτι”

Μήπως αυτό σημαίνει ότι οι κινητοποιήσεις αυτές θα πρέπει να μηδενιστούν; Σαφώς όχι! Θα πρέπει όμως να μπουν στη σωστή τους διάσταση. Είναι προφανές ότι οι κινητοποιήσεις των Τουρκοκυπρίων ενάντια στην επιβολή της μαντίλας στα σχολεία των κατεχομένων δεν είναι αυτό που αρκετοί Ελληνοκύπριοι θα ήθελαν να είναι, δηλαδή ένα κίνημα εναντίωσης στην Τουρκία και στην κατοχή. Αυτή είναι τοποθέτηση που ασπάζεται μια μικρή δυστυχώς μειοψηφία Τουρκοκυπρίων όπως π.χ. ο Σενέρ Λεβέντ.

Για τους Τουρκοκυπρίους αλλά και για τους Ελληνοκυπρίους ισχύει η γαλλική παροιμία ότι “δεν μπορείς να είσαι και να ήσουν ταυτόχρονα” (δηλαδή να είσαι δυο διαφορετικά πράγματα ταυτόχρονα). Για τους μεν Ελληνοκυπρίους, δεν μπορούν από τη μια να υποστηρίζουν την κοσμικότητα στα κατεχόμενα αλλά να αποδέχονται την woke πολυπολιτισμικότητακαι και να υιοθετούν το “δικαίωμα στη μαντίλα” στις ελεύθερες περιοχές, σκόπιμα αγνοώντας τον βαθιά αντιδραστικό συμβολικό χαρακτήρα της μαντίλας σε σχέση με την γυναικεία χειραφέτηση.

Για τους δε ΤΚ η κατάσταση είναι στα όρια της σχιζοφρένειας: Από τη μια το παίζουν διπλοπόρτι (όρος που εισήγαγε ο δημοσιογράφος Κώστας Βενιζέλος) θέλοντας από τη μια ν΄ απολαμβάνουν τα αγαθά της Κυπριακής Δημοκρατίας (διαβατήρια, κοινωνικές ασφαλίσεις, εργοδότηση κλπ.), χωρίς ν΄ αναγνωρίζουν την Κυπριακή Δημοκρατία, και από την άλλη να ζητούν την παρουσία του τουρκικού στρατού και τις εγγυήσεις της Τουρκίας, αναγκαίες προϋποθέσεις ώστε να συνεχίζουν να απολαμβάνουν τα κλεμμένα (σπίτια, περιουσίες), ενώ ταυτόχρονα ζητούν από την ίδια Τουρκία να τους αφήσει ήσυχους στη “Δημοκρατία” τους και να μην αγγίζει την κοσμικότητα τους!

Για να έχουν νόημα οι κινητοποιήσεις για διαφύλαξη των δημοκρατικών δικαιωμάτων και της κοσμικότητας των Τουρκοκυπρίων, θα πρέπει να στοχευθεί η γενεσιουργός αιτία απ’ όπου όλα εκπορεύονται και στην οποία όλα καταλήγουν: Η κατοχή! Χωρίς αυτή τη στόχευση κάθε φορά θα βρίσκεται ένας Ερντογάν για να τους “υπενθυμίζει τα όρια τους”!

Μόνο όταν αντιληφθούν οι Τουρκοκύπριοι (και γι’ αυτό πρέπει να υπάρχουν συγκεκριμένες στοχεύσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας), ότι τα κέρδη τους από το “διπλοπόρτι” είναι περιστασιακά, και ότι τα δημοκρατικά τους δικαιώματα μπορούν να προστατευθούν μόνο μέσω κοινού αντικατοχικού αγώνα με τους Ελληνοκυπρίους και μέσω της επανένταξης τους στην Κυπριακή Δημοκρατία, μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τότε τα κέρδη και οφέλη τους (συμπεριλαμβανομένης της ασφάλειας και της κοσμικότητας) θα είναι κατοχυρωμένα. Με λίγα λόγια, θα πρέπει και οι Τουρκοκύπριοι να μάθουν ότι για να κάνεις ομελέτα, πρέπει να σπάσεις αυγά!