Να μην εξοπλίζεται η Κύπρος γιατί θα θυμώσει η Τουρκία!

Κατηγορείται ότι στρατιωτικοποιεί το Κυπριακό, την ώρα κατά την οποία το 37% του νησιού βρίσκεται υπό κατοχή, η Τουρκία διατηρεί κατοχικά στρατεύματα και αναβαθμίζει συνεχώς τις υποδομές της. Κατηγορείται ότι στρατιωτικοποιεί το νησί, ενώ η κατοχική δύναμη βρίσκεται μονίμως σε επιθετική διάταξη. Κι όλα αυτά δεν τα λένε μόνο οι Τούρκοι, που “διαμαρτύρονται”, άκουσον-άκουσον, για τους εξοπλισμούς της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά είναι και διάφοροι τρίτοι, συνήθεις “ύποπτοι”, όπως και κάποιοι-φευ- στο εσωτερικό.

Η κατοχική πλευρά αντιδρά για λόγους που μπορούν να εξηγηθούν. Φωνάζει η Άγκυρα για αγορές και αμυντικές συνεργασίες και οι φωνές αναπαράγονται από τους εγκάθετους στα κατεχόμενα, σε ολόκληρο το πολιτικό φάσμα. Δηλαδή, “φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης”.

Στο εσωτερικό οι αντιδράσεις, διαφωνίες είναι προβλεπτές και αναμενόμενες. Προέρχονται από τους ίδιους, που άθελα τους προφανώς εκφράζουν τον τουρκικό εθνικισμό. Από τους ίδιους, που κάνουν περισσότερο θόρυβο από το εκτόπισμα τους στην κοινωνία. Τα λένε όλοι όσοι δεν θέλουν να… ενοχληθεί η Τουρκία, μην τυχόν θυμώσει και “δεν συνεργασθεί για λύση”. Είναι αυτοί που αναζητούν τρόπους να τετραγωνίσουν τον κύκλο σε μια λογική προσαρμοστικότητας.

Κατηγορείται ο Πρόεδρος και η κυβέρνησή του για… οπλολογία, ότι καλλιεργεί πολεμικό κλίμα. Ότι δεν μπορεί να αναφέρεται σε αμυντικούς εξοπλισμούς, να μην ενισχύει την άμυνα, επειδή θα έπρεπε να επικεντρώνεται στο “να συνεννοηθεί με τον Τατάρ”. Τη στιγμή, όπως λένε, κατά την οποία Γεραπετρίτης και ο Φιντάν «δείχνουν το δρόμο»(;), η (ημικατεχόμενη) Κύπρος φροντίζει για την άμυνα της. Αφέλεια; Ψευδαίσθηση; Πρόκειται για την ιδεολογία της προσαρμογής, της όποιας λύσης.

Κακό να εξοπλίζεται η Κύπρος!

Σε μια περίοδο κατά την οποία η περιοχή μας καίγεται, έχει παραδοθεί στη λογική των στρατιωτικών συγκρούσεων, η Κυπριακή Δημοκρατία – κατά την γνώμη τους – δεν δικαιούται να ενισχύει την αποτρεπτική της ικανότητα. Άλλες χώρες κάνουν λόγο για «δικαίωμα στην αυτοάμυνα» (Τουρκία, Ισραήλ) και οι πράξεις τους στηρίζονται από τη λεγόμενη διεθνή κοινότητα. Ασχέτως εάν προκαλούν πολέμους, σκορπούν θάνατο και καταστροφή.

Η Κύπρος δεν έχει τέτοιες προθέσεις, ούτε και έχει τη δυνατότητα. Αυτό που κάνει προφανώς είναι να ενισχύσει τη διπλωματική της θέση μέσα από την αναβάθμιση της άμυνας της. Γιατί χωρίς αποτρεπτική ισχύ, δεν διαθέτεις ούτε διπλωματική δύναμη. Δεν είναι θέμα στρατιωτικής σύγκρουσης, αλλά ενίσχυσης της αποτρεπτικής δυνατότητας.

Υπενθυμίζεται η ιστορία με τον αντιπυραυλικό σύστημα S-300, το οποίο αγοράσθηκε για αμυντικούς λόγους και δεν έφθασε ποτέ στο νησί επειδή αντέδρασε η Τουρκία. Και μαζί τότε και οι Αμερικανοί, οι Βρετανοί, οι διάφοροι Ευρωπαίοι, αλλά και το Ισραήλ (λόγω των ραντάρ που διέθετε το σύστημα). Η διεθνής κοινότητα άσκησε πίεση σε ένα κυρίαρχο κράτος και απέτρεψε την αμυντική του ενίσχυση, την ώρα που δεν ενοχλείτο (αυτό ισχύει μέχρι σήμερα) από την παρουσία κατοχικών στρατευμάτων στο νησί.

Είναι σαφές πως η εκ των έσω αντίδραση σε σχέση με τους αμυντικούς σχεδιασμούς της Κυπριακής Δημοκρατίας την ώρα κατά την οποία στην αντίπερα όχθη οι τουρκικές δυνάμεις βρίσκονται σε επιθετική διάταξη, συνδέεται με την εμμονή στην πολιτική του κατευνασμού. Αντί να υιοθετηθεί η πολιτική της ανάσχεσης, εμμένουν στην λογική της προσαρμοστικότητας.

Θεωρείται έγκλημα να λαμβάνει μέτρα προστασίας μια υπό κατοχή χώρα. Και κουνάνε το δάκτυλο γιατί εξοπλίζεται η Κυπριακή Δημοκρατία ενώ λίγο-πολύ θεωρούν κανονικότητα την παρουσία του κατοχικού στρατού στο νησί. Έχουν περάσει πενήντα χρόνια, κάποιοι έχουν συνηθίσει και για αυτό δεν τους ενοχλεί η τουρκική παρουσία. Τους ενοχλεί η αμυντική ενίσχυση, μήπως και ξυπνήσει μια μέρα ο Ερντογάν και θέλει “λύση” και χαθεί η… ευκαιρία.