Μόνο ρητορικές προειδοποιήσεις έχει η ΕΕ για την Αμμόχωστο;

Όλοι θυμούνται την προσβλητική συμπεριφορά του Ερντογάν έναντι της προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα Φον ντερ Λάιεν, όταν αυτή, μαζί με τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ επισκέφθηκαν την Άγκυρα. Ο Ερντογάν κάθισε στην πολυθρόνα του μαζί με τον Σαρλ Μισέλ, αφήνοντας την Φον ντερ Λάιεν να στέκεται αμήχανα μπροστά τους.

Ο Μισέλ έκανε ότι δεν κατάλαβε, ούτε την ώρα του γεγονότος ούτε και μετά, ενώ η πρόεδρος της Κομισιόν “κατάπιε” την προσβολή. Ο ηγέτης της κατοχικής δύναμης άλλο που δεν ήθελε. Στο σουλτανάτο του κάνει ό,τι θέλει, είναι προσβλητικός ιδιαίτερα έναντι όσων θεωρεί πως, δήθεν, τον δυσκολεύουν. Αυτό, βέβαια, δεν είναι αλήθεια. Μόνο κόκκινο χαλί δεν του στρώνουν οι Ευρωπαίοι.

Προχθές, λοιπόν, τόσο ο Σαρλ Μισέλ όσο και η Ούρσουλα Φον ντερ Λάιεν μιλώντας αμφότεροι ενώπιον του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ξεκαθάρισαν πως η ΕΕ δεν αποδέχεται λύση δυο κρατών στην Κύπρο. Η τοποθέτηση αυτή θεωρήθηκε – και έτσι είναι– ως απάντηση στις τουρκικές επιδιώξεις στην Κύπρο. Ως εκ τούτου είναι μια καλή εξέλιξη, μια θετική τοποθέτηση. Πέραν, όμως, τούτου προφανώς και του Ερντογάν δεν θα… ιδρώσει το αυτί του. Δεν πρόκειται να λάβει υπόψη τις τοποθετήσεις των δυο Ευρωπαίων αξιωματούχων. Όχι γιατί τους έχει προσβάλει και δεν αντέδρασαν. Αλλά πρωτίστως επειδή από λόγια και δηλώσεις ο αρχηγός της κατοχικής δύναμης δεν επηρεάζεται.

Ο Σαρλ Μισέλ και η Ούρσουλα Φον ντε Λάιεν, η οποία από χθες πραγματοποιεί διήμερη επίσκεψη το νησί, (θα παραδώσει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Αναστασιάδη την Έγκριση του Σχεδίου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας για την Κύπρο), δεν απαντούν στο βασικό καίριο ερώτημα: Πώς θα αντιδράσει η ΕΕ στην περίπτωση κατά την οποία η κατοχική Τουρκία προχωρήσει, για παράδειγμα και εποικίσει την Αμμόχωστο; Δεν υπάρχει απάντηση καθώς δεν είναι προετοιμασμένοι γι’ αυτό. Ούτε και θέλουν να προετοιμαστούν. Περιορίζονται στις προειδοποιήσεις κι αυτές με ήπιο τρόπο.

Με τρόπο κατά τον οποίο ο Ερντογάν δεν επηρεάζεται, δεν λαμβάνει υπόψη τα όσα του λένε και γι αυτό προχωρεί ακάθεκτος και ανενόχλητος. Η ΕΕ έχει προφανώς εργαλεία πίεσης προς τον Ερντογάν και το κατοχικό καθεστώς, πλην όμως δεν τα χρησιμοποιεί. Σκοπίμως περιορίζεται σε ρητορικές αναφορές καθώς τα συμφέροντα είναι τέτοια, που αποτρέπουν την όποια σκέψη για επιβολή μέτρων σε βάρος της Τουρκίας, η οποία επιτίθεται εναντίον ενός κράτους-μέλους.