Να δώσουν το παράδειγμα οι πολιτικοί

του Αλέξανδρου Μαλλιά  –

Ο εκσυγχρονισμός οπλικών συστημάτων αποτελεί μάλλον το πλέον δύσκολο, δυσάρεστο και αντιδημοφιλές εγχείρημα, υπό τις παρούσες συνθήκες. Η στρατηγική και η απόφαση –λέξη με ειδικό βάρος– στηρίζονται στη γνώση, στον χρόνο και στην ορθή εκτίμηση των δυνατοτήτων. Επίσης προϋποθέτουν την πρόβλεψη εξέλιξης των πολιτικό-στρατιωτικών δυνατοτήτων και ισορροπίας δυνάμεων σε βάθος χρόνου.

Η ανάλυση των στοιχείων, των εξοπλιστικών περιλαμβανομένων, δείχνει ανατροπή, της όποιας ισορροπίας υπήρχε, σε βάρος της Ελλάδος. Ήδη έχει σημειωθεί καθυστέρηση. Το βάθος και το εύρος της οικονομικής κρίσης καθιστούν κάθε άλλο παρά δημοφιλή οποιαδήποτε δημόσια συζήτηση για τα αναγκαία και απαραίτητα νέα εξοπλιστικά προγράμματα.

Τοσούτω μάλλον που η εμπλοκή και ενοχή επιχειρηματιών, πολιτικών και επίορκων κρατικών λειτουργών κατά την αποκάλυψη των γνωστών και ολιγότερο γνωστών εξοπλιστικών σκανδάλων του παρελθόντος έχουν καταστήσει, δικαιολογημένα, ελάχιστα δημοφιλή οποιαδήποτε δημόσια συζήτηση για νέα προγράμματα. Η κατάσταση σήμερα χαρακτηρίζεται από διστακτικότητα, αναποφασιστικότητα και καθυστέρηση στην προώθηση ακόμη και των άκρως αναγκαίων προγραμμάτων εξαιτίας του φόβου ανάληψης πολιτικής ίσως και υπηρεσιακής ευθύνης.

Σημαντική υστέρηση 

Είναι σαφές ότι η εκ των πραγμάτων αναβολή της λήψης αποφάσεων μας οδηγεί σε σημείο πραγματικής υστέρησης σε βάθος δέκα-είκοσι ετών. Ελπίζουμε και ευχόμαστε να μην μετανιώσουμε αύριο για τις συνέπειες αυτής της ανισορροπίας.

Το πολιτικό σύστημα είναι, και στην περίπτωση αυτή, όμηρος των δικών του πρακτικών. Δεν είναι σε θέση να ζητήσει από τους βαριά φορολογούμενους πολίτες και τις στρατιές άνεργων νέων, πρόσθετες θυσίες για τη χρηματοδότηση των αναγκαίων εξοπλιστικών. Θα μπορούσε όμως τουλάχιστον να δώσει το παράδειγμα. Που και στην περίπτωση αυτή λείπει. Μερικές απλές σκέψεις:

• Ένα μέρος της χρηματοδότησης των κομμάτων να κατακρατηθεί υπέρ των εξοπλιστικών.
• Κυρίως όμως να καταργηθούν οι κομματικοί στρατοί εκτός ΑΣΕΠ νεοδιοριζόμενων πάσης μορφής.
• Να μελετηθεί η δυνατότητα έκδοσης ενός Ειδικού Ομολόγου στη Νέα Υόρκη, με στόχο τη χρηματοδότησή του από τον ομογενειακό Ελληνισμό. Οι ειδικοί μου λένε ότι αυτό δεν είναι εφικτό χωρίς προηγουμένως να μεταβούμε ως χώρα στην «κανονικότητα».
• Ακόμα και τα αναδρομικά των βουλευτών θα μπορούσαν να κατευθυνθούν σε ένα τέτοιο ταμείο.

Στο ερώτημα κατά πόσον είναι αναγκαίο να προβούμε σε ανανέωση και συμπλήρωση του αμυντικού μας οπλοστασίου, θα μπορούσαμε να αρκεσθούμε στην ακόλουθη επισήμανση: η απειλή και η προσφυγή στη στρατιωτική βία, καθώς και η επίδειξη στρατιωτικής δύναμης χαρακτηρίζουν την πολιτική της Τουρκίας σε βάθος χρόνου.

Απέναντι στην προκλητική Τουρκία

Σήμερα, η Τουρκία είναι η μόνη χώρα που εξακολουθεί να διατηρεί παράνομα στρατεύματα κατοχής σε έδαφος χώρας (Κύπρος) της ΕΕ. Επίσης, οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις επιχειρούν από γης και αέρος στην Συρία. Στο πρόσφατο παρελθόν, η Άγκυρα είχε επανειλημμένα απειλήσει ότι θα επέμβει και στο Ιράκ. Ας σημειωθεί ότι, σύμφωνα με ορισμένα δημοσιεύματα, απόσπασμα επίλεκτων των μυστικών της υπηρεσιών επιχειρούσε στο Ιράκ.

Ταυτόχρονα, κατά παράβαση του Χάρτου των Ηνωμένων Εθνών (άρθρο 2 παράγραφος 4), της Τελικής Πράξης του Ελσίνκι και των θεμελιωδών κανόνων της αρχής της καλής γειτονίας, κλιμακώνει την απειλή χρήσης στρατιωτικής βίας κατά του ελλαδικού χώρου. Ας μην ξεχνάμε, επίσης, ότι η Τουρκία κατά παράβαση του Χάρτου του ΟΗΕ διατηρεί το Casus belli κατά της Ελλάδος.

Η πραγματικότητα αυτή, σε συνδυασμό με τον ασταθή, ρευστό και απρόβλεπτο χαρακτήρα του σημερινού γείτονά μας, πρέπει να μας οδηγήσει σε ώριμες αποφάσεις για την ολοκλήρωση και ενίσχυση της αποτρεπτικής μας ισχύος.

*  Πλήρης ανάλυση και προτάσεις στο βιβλίο «Στον Αστερισμό του Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ – Η Νέα Τουρκία και Εμείς» ( Εκδόσεις Ι. ΣΙΔΕΡΗΣ)