Να φέρουμε την Κύπρο πιο κοντά

του Ιωάννη Λάμπρου  – 

Την Κυριακή 1^η Οκτωβρίου, η έγκυρη κυπριακή εφημερίδα Σημερινή προσέφερε ως ένθετο, τις εκθέσεις Ερίμ. Εκθέσεις οι οποίες συντάχθηκαν το 1956 από τον καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου και μέλος του κεμαλικού Λαϊκού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος Νιχάτ Ερίμ κατόπιν ανάθεσης από τον Τούρκο πρωθυπουργό Αντνάν Μεντερές του αντίπαλου Δημοκρατικού Κόμματος.

Οι δύο εκθέσεις καθόρισαν και συνεχίζουν να καθορίζουν τις διαχρονικές τουρκικές αξιώσεις επί της κυπριακής νήσου, διαχωρίζοντας τις τουρκικές στοχοθεσίες σε βραχυπρόθεσμες, μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες. Τελικός στόχος ο εφ’ όλης της νήσου αποκλειστικός στρατηγικός έλεγχος.

Ο γράφων, θέλοντας να αποκτήσει το συγκεκριμένο ένθετο, έψαξε για το φύλλο της Σημερινής στα κεντρικά περίπτερα της πλατείας Συντάγματος και της πλατείας Ομονοίας αλλά, δυστυχώς, δεν υπήρχαν καθόλου κυπριακές εφημερίδες. Έψαξε και στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος αλλά έλαβε την ίδια απάντηση, ότι δεν υπάρχουν κυπριακές εφημερίδες. Σημειώνεται ότι τόσο στην πλατεία Συντάγματος και στην πλατεία Ομονοίας, όσο και στο αεροδρόμιο μπορούσε να βρει κάποιος διάφορες τουρκικές εφημερίδες.

Ο γράφων δεν γνωρίζει ποιο τεχνικό πρόβλημα υφίσταται αναφορικά με την διάθεση κυπριακών εφημερίδων σε κεντρικά σημεία της πρωτεύουσας και μάλιστα στο μεγαλύτερο αεροδρόμιο της χώρας, το οποίο χρησιμοποιούν κάθε χρόνο εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες της Κύπρου. Είναι ενδεικτικό, όμως, της στάσης αδιαφορίας και απάθειας σημαντικού μέρους της ελλαδικής κοινωνίας απέναντι στην Κύπρο.

Η Κύπρος σαν “κουσούρι”

Χαρακτηριστικό το δημοσίευμα της κ. Λώρης Κέζα, προ ετών, στο Βήμα (“Κύπρος, μια άλλη χώρα”, 13 Νοεμβρίου 2013) όπου η Κύπρος αναφέρεται ως «ξένη νησιωτική χώρα», το Κυπριακό ως «αλλότριο ζήτημα» και σαν «κουσούρι» (μαζί με το Σκοπιανό) και ότι η ελλαδική πλευρά δεν θα πρέπει να παριστάνει «τον συνέταιρο ή τον προστάτη».

Δηλωτική αυτής της νοοτροπίας ήταν η στάση-δήλωση υποδειγματική ίσων αποστάσεων και αμεροληψίας απέναντι σε Λευκωσία και Κατεχόμενα! – του γενικού γραμματέα του Υπουργείου Εξωτερικών κ. Αναστάσιου Μήτσιαλη, στα τέλη Ιουνίου 2014, μετά από συνάντηση με τον Κύπριο Πρόεδρο, όταν τόνισε πως «πιστεύουμε ότι οι εμπειρίες, οι αποτυχίες του παρελθόντος, χωρίς φυσικά να επιρρίπτει κανείς ευθύνες στη μία ή στην άλλη πλευρά, πρέπει να οδηγήσουν όλους τη φορά αυτή, με αμοιβαίες υποχωρήσεις, να μπορέσουν να βρουν τον κοινό παρονομαστή που θα επιτρέψει σε όλον τον Ελληνισμό και τουρκοκυπριακό λαό να ζήσουν μαζί στο μέλλον».

Λίγο αργότερα, τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους, όταν το τουρκικό σκάφος Barbaros παραβίαζε τις θαλάσσιες ζώνες της Κυπριακής Δημοκρατίας, Αθήνα και Άγκυρα διοργάνωναν κοινό υπουργικό συμβούλιο!

Υποχρέωση και αλληλεγγύη

Υποστηρίζεται συχνά η άποψη ότι η χρόνια ενασχόληση της Ελλάδας με το Κυπριακό ζημιώνει την Αθήνα, παρεμποδίζοντας τη βελτίωση των σχέσεων με την Άγκυρα, σπαταλώντας πολύτιμο διπλωματικό κεφάλαιο. Χάνει, όμως, η Άγκυρα που ασχολείται με τους Τουρκμένους ή με τους Τουρκοκύπριους, πριν αλλά και μετά την εισβολή του 1974; Ζημιώνονται τα Τίρανα που δείχνουν ενδιαφέρον για τους αλβανικούς πληθυσμούς των Βαλκανίων;

Συμβατικές υποχρεώσεις (συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου, στάθμευση ελλαδικών στρατευμάτων) αλλά και λόγοι αλληλεγγύης στους ομοεθνείς Έλληνες της Κύπρου προσφέρουν στην Αθήνα τη δυνατότητα συμμετοχής στις διαπραγματεύσεις για την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων της Ανατολικής Μεσογείου.

Μια υποθετική εφαρμογή λύσης διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας στην Κύπρο μετατρέπει την Κυπριακή Δημοκρατία από χώρα, έστω υπό κατοχή, με ελληνική πλειοψηφία στο μαλακό υπογάστριο της Τουρκίας, σε κράτος ελεγχόμενο από την Άγκυρα. Σε κράτος, μάλιστα, ευρισκόμενο στο νοτιανατολικό τμήμα των θαλασσίων συνόρων της Ελλάδος διευκολύνοντας τους τουρκικούς σχεδιασμούς για την αναθεώρηση του καθεστώτος του Αιγαίου.

Δέσιμο των λαών

Ο Κυπριακός Ελληνισμός θα πρέπει να αποτελέσει αναπόσπαστο τμήμα της καθημερινής ελλαδικής επικαιρότητας. Καθημερινές ανταποκρίσεις από την Κύπρο στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων, εβδομαδιαίες εκπομπές κυπριακής ειδησεογραφίας, σελίδες στις εφημερίδες αφιερωμένες στην κυπριακή επικαιρότητα. Επίσης, συμπερίληψη της ιστορίας του Κυπριακού Ελληνισμού στα βιβλία ιστορίας της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Πλείστοι οι νεκροί εθελοντές Κύπριοι από την Επανάσταση του 1821 μέχρι τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Και φυσικά κυπριακές εφημερίδες στο Σύνταγμα και στην Ομόνοια. Να έρθει η Λευκωσία πιο κοντά. Η ενίσχυση του ενδιαφέροντος της ελλαδικής κοινωνίας για την Κύπρο, φυσικά, δεν θα αποτελούσε βολική εξέλιξη για κάποια κυβέρνηση των Αθηνών, που είναι επιρρεπής να αποδεχτεί τη νομιμοποίηση των τουρκικών απαιτήσεων στη νήσο, θεωρώντας πρόσκομμα την αντίδραση των Ελλήνων της μητροπολιτικής Ελλάδας.

Απεναντίας, μπορεί να ενισχύσει διαπραγματευτικά τη χώρα. Η ελλαδική κοινωνία, όμως, δεν διαθέτει την πολυτέλεια να έχει αποστασιοποιημένη και αδιάφορη στάση για τα τεκταινόμενα στην Κύπρο, τελευταία ελληνική κοιτίδα εκτός μητροπολιτικής Ελλάδας με σημαντική πληθυσμιακή βάση, αν και υπό κατοχή. Μια χώρα δεν ζημιώνεται αλλά, απεναντίας εξέρχεται πολλαπλά ωφελημένη, όταν ενεργά φροντίζει για τα συμφέροντα ομοεθνών της εκτός συνόρων. Αποστέλλει μήνυμα σε εχθρούς και φίλους ότι γνωρίζει να προασπίζει τα συμφέροντα της. Και αυτό καταγράφεται. Απ’ όλους.