Να γιατί λείπει η διορατικότητα από την κυβέρνηση Μητσοτάκη

Η έλλειψη αντανακλαστικών, διορατικότητας, σοφίας και δεξιοτήτων, σε συνδυασμό με την κοντόφθαλμη κομματική σκοπιμότητα των εκάστοτε κυβερνήσεων, ήταν ανέκαθεν οι κύριες αιτίες που φόρτωσαν την Ελλάδα διαχρονικά με παθογένειες στην εσωτερική και εξωτερική πολιτική της. Πολιτική που την συνεπικουρούσαν συχνά η προχειρότητα, η επιπολαιότητα, η ρηχότητα, η υποκρισία του καθωσπρεπισμού και η φαυλότητα.

Όλα αυτά –σε συνδυασμό με την απουσία προνοητικότητας και πολιτικής βούλησης– είχαν απογοητευτικά αποτελέσματα, καθώς άφησαν να κυριαρχήσει ο διπολισμός της αδράνειας και του αριστεροδεξιού συντηρητισμού στην πολιτική σκηνή. Κι αυτό το τελευταίο δεν το λέω τυχαία, γιατί και επί “κυβερνώσας Αριστεράς” και επί κεντροδεξιάς διακυβέρνησης δεν τολμήσαμε να στηρίξουμε μεγάλες μεταρρυθμίσεις που αφορούν –σε επίπεδο εσωτερικής πολιτικής– στην Υγεία, την Παιδεία, την επιχειρηματικότητα και το φορολογικό και εργασιακό περιβάλλον λειτουργίας της.

Μεταρρυθμίσεις που αφορούν στην προώθηση της εξωστρεφούς επιλογής στην οικονομία με στόχο την υπέρβαση του εμπορικού ελλείμματος και τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας. Αφορούν στην παρεμβατική πολιτική για την αντιμετώπιση της ανεργίας και της δημογραφικής μας συρρίκνωσης, η οποία, πέραν της φθίνουσας πορείας της χώρας μας πληθυσμιακά, εμπεριέχει τον κίνδυνο αδυναμίας καταβολής συντάξεων στις επερχόμενες γενιές των Ελλήνων.

Οι πολίτες σε ρόλο θεατή

Προς το παρόν, οι τωρινές γενιές συνεχίζουν –σε ρόλο θεατών κατ’ ανάγκη– να παρακολουθούν την αποδόμηση όλων εκείνων που υποσχέθηκαν προεκλογικά οι νυν κυβερνώντες και αφορούσαν την αυτορρύθμιση των αγορών, τον ανταγωνισμό που θα έριχνε τις τιμές στην ελεύθερη αγορά, τα προγράμματα επιδότησης ενεργειακού κόστους για τους πολίτες και τις επιχειρήσεις.

Παραμένουν θεατές ανήμποροι, με νοικοκυριά να πνίγονται στις ανατιμήσεις και να μην μπορούν να επιβιώσουν με τον κατώτατο μισθό των 663 ευρώ, την ώρα που εκτοξεύθηκε στον θεό η τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος με μόνους κερδισμένους τα κομματικά golden boys και χαμένους τους μικρομεσαίους Έλληνες, οι οποίοι είχαν ισοπεδωθεί ήδη επί ΣΥΡΙΖΑ και ήλπιζαν να δουν άσπρη μέρα επί ΝΔ.

Στο πεδίο της εσωτερικής πολιτικής οι διεθνείς ανακατατάξεις στον τομέα ενέργειας ώθησαν την κυβέρνηση να προχωρήσει βιαστικά και επιπόλαια (ελλείψει διορατικότητας και προγραμματισμού) στην απολιγνιτοποίηση της χώρας. Περίοδο αναγκαστικών ανακατατάξεων  διανύουμε όμως και στον τομέα Υγείας λόγω των εφιαλτικών διαστάσεων της πανδημίας (ήδη οι νεκροί φτάνουν τους 80 σε ένα 24ωρο) η οποία προκάλεσε γερό ταρακούνημα στο ΕΣΥ, καθώς κατακλύζονται από τους νοσούντες τα δημόσια νοσοκομεία.

Προμηθείς και όχι επιμηθείς

Ωστόσο, την μερίδα του λέοντος ειδησεογραφικά πήραν η προεδρική αλλαγή στις ΗΠΑ και η αλλαγή του τοπίου στην εκπροσώπηση της ΕΕ λόγω της λήξης της 16ετούς θητείας της Άνγκελα Μέρκελ, η οποία έφερε την Γαλλία και την πολιτική Μακρόν στο προσκήνιο προς μεγάλη δυσαρέσκεια της “προστατευόμενης” απ’ την Γερμανίδα καγκελάριο Τουρκίας.

Στην περίπτωσή μας, φυσικά, το ενδιαφέρον στρέφεται στην κλιμακούμενη επιθετικότητα της Τουρκίας. Επιθετικότητα που δεν μπόρεσε ακόμα να αντιμετωπίσει η Ελλάδα, γιατί –παρά τη βελτίωση της στρατηγικής μας στο πλαίσιο της σύσφιξης σχέσεων και συνεργασιών μέσα στο διαμορφούμενο περιβάλλον– ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας δεν κατόρθωσε να περάσει ακόμα από τη συνήθη ρητορική στα έργα ή πέρασε ημιτελώς… Κάτι που έρχεται σε αντιδιαστολή με τις υποσχέσεις του για βελτιωτικές κινήσεις στο θέμα των αμυντικών συμφωνιών (κυρίαρχα της ελληνοαιγυπτιακής, η ημιτέλεια της οποίας δίνει το δικαίωμα στην Τουρκία εδώ κι ένα χρόνο να αυθαιρετεί και να παραβιάζει την ελληνική ΑΟΖ, επιδιώκοντας την τουρκοποίησή της.

Με τα δεδομένα αυτά επιβάλλεται σε κυβερνητικό επίπεδο:

1. Να είμαστε προμηθείς και όχι επιμηθείς στα θέματα που ταλανίζουν την εσωτερική πολιτική μας και αφορούν στην επιδείνωση των δεικτών της πανδημίας (με υγειονομικές και οικονομικές επιπτώσεις για την Ελλάδα) και την προετοιμασία για έγκαιρη και μόνιμη αντιμετώπιση των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής αντί της αποσπασματικής κυβερνητικής παρέμβασης.
2. Να είμαστε προμηθείς και όχι επιμηθείς στα θέματα της Εξωτερικής πολιτικής σε διπλωματικό, ευρωπαϊκό, περιφερειακό, ευρω-ατλαντικό επίπεδο ενόψει των περαιτέρω προκλήσεων της Τουρκίας στο μεταναστευτικό, τα ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό.

Να προλάβουμε κάθε τουρκική απόπειρα  

Και προμηθείς σημαίνει να είμαστε προνοητικοί και διορατικοί, για να προλάβουμε κάθε απόπειρα των Τούρκων σε βάρος της ακεραιότητας των συνόρων μας και των εθνικών συμφερόντων της χώρας. Σημαίνει να έχουμε εμείς την πρωτοβουλία των κινήσεων και να διαβλέπουμε αυτά που επίκεινται, αντί να τρέχουμε πίσω απ’ τα γεγονότα που προηγούνται.

Σημαίνει να μην ασκούμε απλά προνοητική, διορατική διπλωματία, αλλά να έχουμε προπαρασκευασμένες λύσεις για κάθε αιφνιδιαστική εξέλιξη τόσο στο θέμα της μετέωρης Συμφωνίας των Πρεσπών (γιατί είναι θέμα χρόνου να έρθει στην εξουσία το εθνικιστικό VMRO, που δεν δέχεται τον όρο “Βόρεια Μακεδονία”), όσο και στα θέματα των ελληνοτουρκικών διαφορών. Των ελληνοτουρκικών διαφορών που έχουν επίκεντρο:

Πρώτον, την Κύπρο, όπου χρειάζεται να έχουμε εθνική πρόταση-απάντηση απέναντι στην τουρκική περί διχοτόμησης του νησιού (η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία είναι ολέθριο λάθος, που θα επιταχύνει την τουρκοποίηση όλης της Κύπρου.

Δεύτερον, το Αιγαίο, για το οποίο πρέπει να απορρίψουμε κάθε συζήτησης με τους Τούρκους ή του ΝΑΤΟϊκούς μας συμμάχους (ΗΠΑ-Γερμανία) για αποστρατιωτικοποίηση των νησιών και εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων μας στους άρπαγες γείτονες.

Τρίτον, τη Θράκη, όπου δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να δεχθούμε αναγνώριση ”τουρκικής” μειονότητας, αντί της νόμιμης μουσουλμανικής, αν δεν θέλουμε να ανοίξει ο ασκός του Αιόλου για αίτημα αυτονομίας της από τα φερέφωνα της Τουρκίας εκεί.

Ευρω-τουρκικό και όχι διμερές ζήτημα

Προμηθείς σημαίνει να είμαστε διορατικοί και να αποσαφηνίσουμε έγκαιρα τη λογική των εθνικών μας δικαίων σε ΕΕ και ΝΑΤΟ (επί των υπαρχόντων ιστορικών, διπλωματικών και νομικών βάσεων), ώστε να καταστήσουμε οριστικά ευρω-τουρκικό από διμερές ελληνοτουρκικό το ζήτημα των προβλημάτων μας με την Τουρκία.

Προμηθείς σημαίνει να μην επιτρέπουμε την πρωτοβουλία των κινήσεων στους Τούρκους με τη δικαιολογία ότι υστερούμε έναντι εκείνων εξοπλιστικά, αλλά να κάνουμε τα αδύνατα δυνατά για να καλύψουμε τις στρατιωτικές μας ανάγκες, ώστε να τους αντιμετωπίσουμε σε όλα τα επίπεδα ως ισοδύναμοι και αποφασισμένοι κι όχι κρυμμένοι πίσω απ’ τις πλάτες των κοινών μας συμμάχων που στο τέλος της μέρας μας μας αδικούν.

Προμηθείς σημαίνει να υψώσουμε με προνοητικότητα ανάστημα και για λογαριασμό των Κυπρίων αδελφών μας προετοιμάζοντας, σε συντονισμό με αυτούς, τις άμυνες αξιοπιστίας μας σε διπλωματικό, νομικό, ιστορικό και πολιτικό επίπεδο, ώστε να αντιμετωπίσουμε τις ψευδείς αιτιάσεις του ψευδοκράτους και του κρυπτόμενου “Αττίλα” πίσω απ’ αυτό στο Κυπριακό.

Χρόνος δύσκολος για την Κύπρο

Ο χρόνος που διανύουμε είναι ο πιο δύσκολος για την Κύπρο μετά την τραγωδία της τουρκικής εισβολής, καθώς:

• Βρίσκεται σε εξέλιξη ο εποικισμός της Αμμοχώστου (οι πλάτες της ΕΕ στην παραβατικότητα της Άγκυρας συνεχίζονται δια του Ύπατου Εκπροσώπου της για θέματα εξωτερικής πολιτικής Ζοζέπ Μπορέλ, χωρίς αντίδραση από τον επιμηθέα Νίκο Δένδια
• Επίκειται η “κατάληψη” από τουρκικά πολεμικά και ερευνητικά πλοία των οικοπέδων γεώτρησης στην κυπριακή ΑΟΖ.
• Αιωρείται ακόμα η σκιά του σκανδάλου για τα “χρυσά” κυπριακά διαβατήρια πάνω από τον Πρόεδρο Νίκο Αναστασιάδη.

Όλα αυτά απαιτούν απ’ την ελληνική κυβέρνηση να λειτουργήσει διορατικά και προγραμματισμένα (εδώ βρίσκεται η αχίλλειος πτέρνα της), στο πλαίσιο της στρατηγικής της αποτροπής και της προάσπισης της εθνικής ασφάλειας Ελλάδας και Κύπρου. Απαιτούν, ουσιαστικά, να σταθεί αρωγός στην Κυπριακή Δημοκρατία αφήνοντας κατά μέρος την ποντιοπιλατική στάση που μέχρι τώρα κρατά κρυπτόμενη πίσω απ’ το δόγμα “Η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάς συμπαρίσταται”.

Απαιτούν να στοιχηθεί με αυτήν στη γραμμή υπεράσπισης των συμφερόντων της ως εγγυήτρια δύναμη με νομικά, διπλωματικά και στρατιωτικά, αν χρειαστεί, μέσα. Το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδας-Κύπρου είναι ανάγκη να ενεργοποιηθεί προς το συμφέρον αμφοτέρων και να μην αφήσει να πέσει άλλη μια κοιτίδα του Ελληνισμού στα χέρια των Τούρκων.