Ναυαγεί προσπάθεια για το Κυπριακό; – Φταίει η Λευκωσία!

Φταίει η Λευκωσία επειδή, ο Πρόεδρος  της Δημοκρατίας ανακοίνωσε ότι βολιδοσκοπήθηκε από τον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, για συνάντηση με τον ίδιο και τον Τατάρ, στις 13 Αυγούστου στη Νέα Υόρκη. Θα το κρατούσε μυστικό για να μην δυσκολέψει τον Τατάρ; Να μην πει οτιδήποτε μέχρι να δεήσει να το πει ο κατοχικός ηγέτης; Πρέπει να σημειωθεί ότι η δήλωση Τατάρ  στην τουρκοκυπριακή εφημερίδα «Κίπρις», με την οποία απέρριπτε τη βολιδοσκόπηση, έγινε πριν να μιλήσει ο Πρόεδρος στη συγκέντρωση των Αμμοχωστιανών. Δημοσιεύθηκε, βέβαια,στην εφημερίδα την Κυριακή, ο Νίκος Χριστοδουλίδης μίλησε το βράδυ του Σαββάτου στους Αμμοχωστιανούς. Αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες, η ουσία είναι αλλού.

Τι έχει συμβεί και προκλήθηκε μείζον ζήτημα; Υπάρχουν κάποια δεδομένα, που διαμορφώνουν την πραγματικότητα, ό,τι και να λέγεται.

• Πρώτο γεγονός: Βολιδοσκόπησαν τα Ηνωμένα Έθνη τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη και τον κατοχικό ηγέτη, Ερσίν Τατάρ, για να συναντηθούν με τον Γενικό Γραμματέα του Διεθνούς Οργανισμού, Αντόνιο Γκουτέρες, στις 13 Αυγούστου στη Νέα Υόρκη.
• Δεύτερο γεγονός: Οι βολιδοσκοπήσεις- αυτό ισχύει πάντα- γίνονται για να αξιολογηθεί κατά πόσο υπάρχει έδαφος για να προχωρήσουν στο επόμενο βήμα, δηλαδή, να διαβιβασθούν οι προσκλήσεις.
• Τρίτο γεγονός: Ο μεν Πρόεδρος Χριστοδουλίδης αποδέχθηκε να μεταβεί στη συνάντηση, ο δε κατοχικός ηγέτης, απέρριψε.
• Τέταρτο γεγονός: Σε αυτό το νέο σκηνικό που διαμορφώθηκε με τις παρασκηνιακές ενέργειες, κυρίως από την πλευρά της  Προσωπικής Απεσταλμένης του Γ.Γ. στο Κυπριακό, Μαρία Άνχελ Ολγκίν Κουεγιάρ, προέκυψε ένα αποτέλεσμα. Κάποιος από τους εμπλεκόμενους, η κατοχική πλευρά, επέλεξε να μην ανεβεί στο τρένο.

Κι όμως, με όλα αυτά δεδομένα κάποιοι εντός Κύπρου κατηγορούν τη Λευκωσία γιατί φαίνεται να ναυαγεί η προσπάθεια.

Είναι σαφές πως και να γινόταν η συνάντηση της 13ης Αυγούστου δεν αναμενόταν να προκύψει οτιδήποτε καθώς είναι γνωστές οι θέσεις της κατοχικής πλευράς. Ο εγκάθετος της Άγκυρας, με εντολές από τον Ερντογάν, επιμένει στη γραμμή των δυο κρατών. Γραμμή που δεν είναι τωρινή, ούτε και αποτελεί μια νέα πολιτική της Τουρκίας στο Κυπριακό. Έκπαλαι αυτή ήταν η τουρκική επιδίωξη.

Αυτοί που κατηγορούν σήμερα την ελληνοκυπριακή πλευρά είναι εκείνοι που θεωρούν πως πρέπει να  προσφέρονται δώρα στην κατοχική πλευρά για να καλμάρει, για να συνομιλεί. Είναι η λογικής του «δώστε τα όλα». Κι εάν δεν «πεισθεί» η κατοχική πλευρά επειδή τα θέλει όλα, τότε δεν φταίει αυτή αλλά η Λευκωσία. Γίνεται, δηλαδή, πιστευτός αυτός που του κτυπάει παλαμάκια ο Ερντογάν και χορεύει.

Η νέα αυτή εξέλιξη, η άρνηση της τουρκικής πλευράς να προσέλθει σε μια συνάντηση με τον Γενικό Γραμματέα προφανώς και δεν είναι το τέλος του κόσμου. Την ίδια ώρα αξιολογώντας σε βάθος την τουρκική στρατηγική θα πρέπει να υπάρξει αναθεώρηση πολιτικής της ελληνικής πλευράς στο Κυπριακό. Να υπάρξει αλλαγή πλεύσης.

Η ακολουθούμενη από το 1974 και εντεύθεν πολιτική έχει χρεωκοπήσει. Η πολιτική του κατευνασμού έχει φθάσει σε οριακό σημείο: Για να έλθει σε συνάντηση ο Τατάρ πρέπει να αναγνωριστεί η αποσχιστική οντότητα! Από την πολιτική των υποχωρήσεων δεν έμειναν πολλά να δοθούν.  Ο «ιστορικός συμβιβασμός» φορτώθηκε με τόσες στρεβλώσεις, που δεν θα μπορέσει να λειτουργήσει ποτέ. Η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία κατάντησε ένα μοντέλο προς αποφυγήν γιατί έχει έντονα διαχωριστικά στοιχεία, που θα αναπαράγει και θα θεριεύει τον εθνικισμό, τις συγκρούσεις.

Το Κυπριακό έχει φθάσει σε οριακό σημείο και εάν δεν αλλάξει η πολιτική δεκαετιών, η οποία εδραίωσε τα κατοχικά δεδομένα και πρόσφερε πεδίο στην τουρκική πλευρά για αναβάθμιση αξιώσεων, τότε η κατάσταση επί του εδάφους θα χειροτερεύει. Με ρήξεις και ανατροπές και με μία νέα προσέγγιση, θα πρέπει να αναζητηθεί διέξοδος.