Ο Αραφάτ, ο Μακάριος και ο Λυσσαρίδης

Ο πρόεδρος Χριστοδουλίδης θα επισκεφθεί σήμερα τη Ραμάλα της Παλαιστίνης, προερχόμενος από την Ιορδανία. Πρόκειται για μια επίσκεψη, που γίνεται στα πλαίσια της ενίσχυσης των σχέσεων με κράτη της περιοχής, αλλά και επειδή οι σχέσεις με τους Παλαιστίνιους έχουν βαθιές ρίζες, ιστορικές και πολιτικές.

Με τους Παλαιστίνιους οι Κύπριοι έχουν μακρά κοινή πορεία. Αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα, αυτό της συνεχιζόμενης κατοχής. Οι Κύπριοι έχουν απέναντι τους, αντιμετωπίζουν την Τουρκία και οι Παλαιστίνιοι τους Ισραηλινούς. Αυτό είναι το σημείο, το οποίο ενώνει τους δυο λαούς, το κοινό σημείο αναφοράς τους: Η κατοχή εδαφών τους και οι προσπάθειες άρσης των κατοχικών δεδομένων.

Οι προσπάθειες, οι αγώνες, γίνονται, ασφαλώς, με διαφορετικά μέσα και μεθόδους, αλλά ο στόχος προφανώς είναι ο ίδιος. Άριστες οι σχέσεις μας από την περίοδο του Μακάριου και του Αραφάτ. Στενή η συνεργασία του Γιασέρ Αραφάτ με τον Βάσο Λυσσαρίδη, που είχε αντικατοχικό χαρακτήρα, με αλληλοϋποστήριξη σε όλα τα επίπεδα και πεδία. Οι καλές αυτές σχέσεις φθάνουν μέχρι σήμερα και δεν επηρεάζονται από άλλες επιρροές και γεωπολιτικές ανακατατάξεις στην περιοχή.

Στην επίσκεψη Χριστοδουλίδη στη Ραμάλα, όπως ανακοινώθηκε, θα υπογραφεί Μνημόνιο Συνεργασίας ανάμεσα στις κυβερνήσεις Κύπρου και Παλαιστίνης για χρηματοδότηση ανέγερσης κοινοτικού κέντρου στο χωριό Έιν Κίνια (Ein Qinya). Πρόκειται για μια ακόμη έμπρακτη βοήθεια και ουσιαστική συνδρομή της Κυπριακής Δημοκρατίας προς τους Παλαιστίνιους κι αυτό είναι διαχρονικό.

Ερντογάν και Παλαιστινιακό

Είναι γνωστό ότι η Κύπρος έχει πολύ καλές σχέσεις με το Ισραήλ, αναπτύσσοντας γεωστρατηγικού χαρακτήρα συνεργασίες. Καλές σχέσεις έχει και η Παλαιστίνη με την Τουρκία. Όπως είναι γνωστό, στις 25 Ιουλίου είχε βρεθεί στην Άγκυρα ο Παλαιστίνιος Πρόεδρο Μαχμούντ Αμπάς. Ο Ερντογάν είχε κανονίσει να συναντήσει, τρεις ημέρες αργότερα, στις 28 του ίδιου μήνα και τον Ισραηλινό πρωθυπουργό, πλην όμως εκείνη η επίσκεψη ματαιώθηκε, επειδή ο Βενιαμίν Νετανιάχου αντιμετώπιζε τότε πρόβλημα υγείας. Εξ’ ου και αναβλήθηκε και η τριμερής συνάντηση κορυφής Κύπρου- Ελλάδος και Ισραήλ, που θα πραγματοποιείτο στη Λευκωσία.

Ενόψει του γεγονότος ότι του Ερντογάν δεν του βγήκε αυτή η μεσολάβηση, οργάνωσε κοινή συνάντηση, στο προεδρικό της Άγκυρας, του προέδρου Αμπάς και του ηγέτη της Χαμάς, Ισμαήλ Χανίγια. Όλα αυτά εντάσσονται προφανώς στις προσπάθειες του ηγέτης της κατοχικής Τουρκίας να αναδειχθεί περιφερειακή δύναμη, η οποία μεσολαβεί για την γεφύρωση διαφορών, μεταξύ αντιμαχόμενων πλευρών. Την ώρα, βέβαια, που η Άγκυρα έχει πολλά ανοικτά μέτωπα ως αποτέλεσμα της επεκτατικής της πολιτικής, αναπτύσσει πρωτοβουλίες “ειρήνευσης”, με την ανοχή διεθνών παικτών, που δεν ενοχλήθηκαν με την παρουσία της Χαμάς στο προεδρικό του Ερντογάν.

Ο τελευταίος εδώ και χρόνια επιχειρεί να καταστεί ο “πατερούλης” των μουσουλμάνων, πλην όμως αντιμετωπίζει σοβαρές εντάσεις από άλλα ισχυρά κράτη. Η ανάμιξή του στο Παλαιστινιακό, με τον τρόπο που έγινε, φαίνεται να έχει οδηγήσει και στην ματαίωση, πρόσφατα, της επίσκεψης του Αιγύπτιου Προέδρου, Σίσι, στην Άγκυρα.

Οι σχέσεις Κύπρου-Παλαιστίνης

Οι σχέσεις, λοιπόν, Κύπρου και Παλαιστίνης, έχουν ένα ισχυρό σημείο αναφοράς αυτό της κατοχής και της αδικίας. Ο πρέσβης του Κράτους της Παλαιστίνης στην Κύπρο, Αμπντάλλα Αττάρι, σε συνέντευξή του στο Κυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων, τον περασμένο Φεβρουάριο, είχε αναφέρει πως οι Παλαιστίνιοι είναι «ένας λαός που λατρεύει την ειρήνη, αλλά η ειρήνη πάντα έρχεται σαν αποτέλεσμα του δίκαιου».

Ο Αμπντάλλα Αττάρι, ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω, σπούδασε στην Ελλάδα, είπε στη συνέχεια ότι «δεν θα παραδοθούμε ποτέ στη λογική ότι εδώ υπάρχουν συμφέροντα και εκεί υπάρχουν συμφέροντα… Και αν δεν καταφέρουμε κάτι, στην ηλικία που είμαστε, θα παραδώσουμε στα παιδιά μας. Θα συνεχίσουν μετά από εμάς. Όπως συνεχίσαμε εμείς μετά από τους παππούδες και τους πατεράδες μας».

Για να προσθέσει αυτό που και εμείς στην Κύπρο επαναλαμβάνουμε πως «το να βάζουν το θύμα και τον θύτη στην ίδια ζυγαριά είναι ανεπίτρεπτο. Είναι προκλητικό». Μερικές φορές, τόσο στην Κύπρο όσο και στην Παλαιστίνη, κατηγορείται το θύμα και μένει στο απυρόβλητο ο θύτης. Επειδή ο θύτης είναι ισχυρός και γίνεται ισχυρότερος από τις πλάτες, που του βάζουν οι διάφοροι διεθνείς παίκτες.