Ο Δένδιας ανακάλυψε την “εσωτερική ψυχική ατζέντα” του κυπριακού κράτους!

Στο παρελθόν, όταν το γνωστό αγγλοαμερικανικό δίδυμο “οικοδομούσε” ένα οργουελικό μοντέλο για την Κύπρο, με προδιαγραφές Βοσνίας, Λιβάνου, είχε “ανακαλυφθεί” ότι το πρόβλημα του Κυπριακού είναι… ψυχολογικό. Ως αποτέλεσμα τούτης της “επιστημονικής” διαπίστωσης και για την αντιμετώπιση του… προβλήματος, οργανώνονταν χρηματοδοτούμενα σεμινάρια, στη διάρκεια των οποίων επέβαλαν στα πειραματόζωα διάφορες θεραπείες! Βασικά, οι προσκεκλημένοι υποβάλλονταν σε ψυχοθεραπεία για το πώς να τα βρουν με τον κατακτητή! Επικαιροποίηση, εκσυγχρονισμός, του συνδρόμου της Στοκχόλμης.

Ποια εισβολή και ποια κατοχή; Αυτά φάνταζαν και εξακολουθούν να φαντάζουν παλιομοδίτικα, ξεπερασμένα και όταν και όποτε εγείρονται εκφράζουν έναν «αρρωστημένο εθνικισμό», σύμφωνα με τους “εκσυγχρονιστές” της όποιας λύσης. Τότε, όπως είναι γνωστό, οι πρεσβείες και τα διάφορα παρακλάδια των υπουργείων Εξωτερικών των δυο αυτών χωρών, είχαν αναδείξει το θέμα αυτό και επιχείρησαν να το… επιλύσουν με  επιχορηγούμενα ψυχοθεραπευτικά σεμινάρια στην αλλοδαπή. Όλα αυτά, βέβαια, σκόνταψαν στο αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος για το σχέδιο Ανάν, την 24^η Απριλίου 2004 και έκτοτε η ψυχοθεραπεία θεωρήθηκε λήξασα καθώς αποφάνθηκαν ότι τον ασθενή δεν τον επηρεάζουν αυτές οι θεραπείες! Λεφτά πεταγμένα!

Μιας και μιλάμε, λοιπόν, για “ψυχολογικά” προβλήματα, ενδιαφέρουσα ήταν και η τοποθέτηση του υπουργού Εξωτερικών της Ελλάδος, Νίκου Δένδια, στο πρόσφατο 8ο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών. Μπορεί να ειπώθηκε σε μια άλλη βάση και να μην συνδέεται με τα πιο πάνω, όμως έχει ενδιαφέρον να καταγραφεί καθώς προφανώς και έχει σχέση με την αντιμετώπιση του Κυπριακού από την Αθήνα.

Ρωτήθηκε, λοιπόν, ο κ. Δένδιας για τη διαφοροποιημένη ψήφο Αθήνας και Λευκωσίας στο Συμβούλιο της Ευρώπης, αναφορικά με την αίτηση ένταξης του Κοσσυφοπεδίου και είπε τα εξής: «Η Κύπρος είναι μια χώρα η οποία είναι ακρωτηριασμένη και ψηφίζει υπό το κράτος μιας εσωτερικής ψυχικής ατζέντας…».

Η “εσωτερική ψυχική ατζέντα”!

Όπως έγραψε ο δημοσιογράφος Παντελής Σαββίδης (Ινφογνώμων), η δήλωση Δένδια είναι τουλάχιστον, «προβληματική για την πρόσληψη του εθνικού προβλήματος της Κύπρου. Η Κύπρος είναι χώρα αλλά ο κυπριακός Ελληνισμός είναι μέρος του ευρύτερου ελληνισμού. Και εκείνος που ακρωτηριάσθηκε είναι ο Ελληνισμός, δεν είναι η Κύπρος. Ούτε, μόνο ο κυπριακός Ελληνισμός. Ο κ. Δένδιας αποκαλύπτει με τη δήλωσή του την αθηναϊκή θολούρα γύρω από το Κυπριακό και τον ελληνισμό της μεγαλονήσου. Ούτε, φυσικά, οι πολιτικές επιλογές της Κύπρου προέρχονται από ψυχολογικά σύνδρομα της κυπριακής ηγεσίας και του κυπριακού λαού. Και αν κυριαρχούν τα δημιούργησε η Αθήνα, η οποία πέραν των ιστορικών ευθυνών της είναι και εγγυήτρια δύναμη. Ούτε αυτόν τον ρόλο δεν μπορεί να διαδραματίσει;».

Υπήρξε την τελευταία περίοδο και μια ακόμη διαφορετική προσέγγιση στις τοποθετήσεις Ελλάδος και Κύπρου. Αυτή αφορά τις επιλογές που έγιναν για τη θέση της Γενικής Γραμματείας του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού (ΙΜΟ), που ως γνωστό η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να στηρίξει τον Τούρκο υποψήφιο. Ο κ. Δένδιας, σπεύδει βεβαίως να  δικαιολογήσει τη στάση της Λευκωσίας, που δεν ακολούθησε την φαεινή ιδέα των Αθηνών.

Σημείωσε πως η κατοχική Τουρκία δεν επιτρέπει σε πλοία με σημαία της Κυπριακής Δημοκρατίας να πηγαίνουν στα λιμάνια της κι ως εκ τούτου η Λευκωσία δεν θα μπορούσε να στηρίξει τον Τούρκο υποψήφιο. Αυτό το γεγονός, της απαγόρευσης δηλαδή, δεν ενοχλεί την Ελλάδα, γιατί αφορά την Κύπρο. Η Ελλάδα, όμως, στηρίζοντας την τουρκική υποψηφιότητα, δείχνει “γενναιότητα”.

Η κατοχική Τουρκία, ως γνωστό, στα πλαίσια αυτής της… συνεννόησης θα στηρίξει την ελληνική υποψηφιότητα για μη μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών (για την χρονιά 2025-2026). «Εάν θέλουμε να υπάρξουν συνεννοήσεις, κατανοήσεις, πρέπει να γίνονται βήματα και από τις δυο πλευρές», είπε ο κ. Δένδιας για να προσθέσει ότι ο ίδιος είναι «ευχαριστημένος για αυτή την αμοιβαία κατανόηση, για την αμοιβαία στήριξη».

Στο μεταξύ, σε μια νέα “ψυχολογική κρίση”, οι Τούρκοι προβαίνουν σε νέα τετελεσμένα στην περίκλειστη περιοχή της κατεχόμενης Αμμοχώστου. Πώς μπορούν να αντιμετωπιστούν; Όχι, βέβαια, με ψυχοθεραπεία…