Ο Ερντογάν έχει βάλει την Ελλάδα στην “πρίζα”

Είναι πολεμικό το κλίμα, που δημιουργεί η Τουρκία. Φαίνεται δε πως το καθεστώς Ερντογάν έχει κάνει τις επιλογές του και δεν είναι τωρινές. Είναι διαχρονικές και προωθούνται βαθμηδόν. Ο στόχος, στην παρούσα φάση, φαίνεται να είναι το Καστελλόριζο και εντάσσεται σε έναν ευρύτερο σχεδιασμό ελέγχου της περιοχής. Πάντα ήταν, αλλά τώρα προφανώς και ο κλοιός σφίγγει όλο και περισσότερο.

Έχει αναφερθεί πως το σενάριο είναι να αποκοπεί το νησί από το εθνικό κορμό. Αυτό μπορεί να γίνει εάν το τουρκικό ερευνητικό σκάφος, καθώς και οι φρεγάτες, προσεγγίσουν μετά από μια νέα NAVTEX πιο κοντά το Καστελλόριζο. Η παράταξη των σκαφών θα το αποκόψει από την υπόλοιπη Ελλάδα.

Αυτή η κίνηση, όπως και να ερμηνευθεί, προφανώς και οδηγεί σε σύγκρουση. Γιατί η κατοχική Τουρκία είναι πρόδηλο πως θέλει να προκαλέσει την Ελλάδα να κάνει το πρώτο βήμα για μια σύρραξη. Πρόκειται για μια τακτική, που ακολουθείται έναντι της Αθήνας από την αρχή αυτού του παιχνιδιού έντασης. Η αντιμετώπιση της Τουρκίας τυγχάνει πολλών αναγνώσεων.

Η άποψη του Κώστα Γρίβα

Ο Κώστας Γρίβας, Αναπληρωτής Καθηγητής Γεωπολιτικής στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, σε άρθρο του σημειώνει πως «εδώ και μερικές ημέρες έχουν φτάσει σε πρωτοφανή επίπεδα οι πολεμικές απειλές εναντίον της Ελλάδας. Ο πρόεδρος Ερντογάν και με τις τελευταίες δηλώσεις του, έχει ξεκάθαρα και αδιαμφισβήτητα προαναγγείλει πόλεμο κατά της Ελλάδας», αναφέρει. Σημειώνει επιπλέον, πως κι αυτό ενεργοποιεί το δικαίωμα της Ελλάδας στην αυτοάμυνα.

Ο κ. Γρίβας υποστηρίζει πως «όταν μια χώρα, καθαρά και ξάστερα, λέει σε μια άλλη ότι προτίθεται να της επιτεθεί, η αμυνόμενη χώρα έχει ξεκάθαρα το δικαίωμα να υπερασπίσει την ύπαρξή της αναλαμβάνοντας πρωτοβουλία. Σε καμιά περίπτωση δεν υποχρεούται να περιμένει παθητικά να δεχθεί πρώτη πυρά, ώστε μετά να δικαιούται να αμυνθεί».

Αυτή είναι μια προσέγγιση, η οποία προφανώς υποστηρίζει ότι η Ελλάδα δέχεται ήδη επίθεση και πως δεν θα πρέπει να περιμένει να δεχθεί πυρά για να αντιδράσει. Υπάρχει και η άλλη σχολή σκέψης, που επενδύει στη διπλωματική διαχείριση, η οποία, θεωρεί πως στο παρά πέντε θα αποτρέψει τη σύρραξη, ή ακόμα πως ο Ερντογάν τεντώνει το σχοινί μέχρι του σημείου που δεν θα σπάσει.

Όλα αυτά θα φανούν στην πράξη και ενδεχομένως όχι σύντομα, γιατί το παιχνίδι της έντασης θα συντηρηθεί από την Τουρκία. Είναι προφανές πως η Τουρκία θέλει να κρατήσει την Ελλάδα στην “πρίζα”, να την καταπονήσει, να τη σύρει σε έναν ανταγωνισμό, που θεωρεί πως δεν μπορεί να τον αντέξει. Μήνες στη θάλασσα, μήνες στα σύνορα, να παρακολουθεί τα τουρκικά τερτίπια.

«Ωμοί διαπραγματευτές οι Τούρκοι»

Σημειώνεται συναφώς πως θερμό επεισόδιο υπήρξε ήδη, το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας στον Έβρο, όταν η Τουρκία επιχείρησε να εισβάλει στην Ελλάδα, προτάσσοντας μια ανθρώπινη ασπίδα ανθρώπων και ταλαιπωρημένων μεταναστών για να περάσει εντός της ελληνικής επικράτειας. Η προσπάθεια εκείνη απετράπη από την ελληνική πλευρά. Η Άγκυρα είναι προβλεπτή. Οι προθέσεις της είναι γνωστές, ακόμη και από εκείνους που επιμένουν να τη στηρίζουν όπως είναι οι Γερμανοί.

Έχει, πάντως, ενδιαφέρον να διαβάσει κανείς τα όσα είπε ο πρώην πρέσβης της Γαλλίας στις ΗΠΑ, Ζεράρ Αρό, σε συνέντευξή του στην Καθημερινή και τον δημοσιογράφο Γιάννη Παλαιολόγο. Μεταξύ άλλων, ανέφερε πως «έχω διαπραγματευθεί για δεκαετίες μαζί τους και είναι πάντα πολύ δύσκολοι, πολύ ωμοί. Παίζουν ένα παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος, δεν προσπαθούν να κατανοήσουν την οπτική του άλλου».

Στα πολλά σημαντικά που ανέφερε στη συνέντευξη ο Γάλλος διπλωμάτης αναφέρει πως αμφιβάλει πως οι Τούρκοι θα επιδιώξουν τη σύρραξη, προσθέτοντας πως «για να ξεκινήσει κανείς μια διαπραγμάτευση με την Τουρκία, πρέπει να υπάρχει ισορροπία δυνάμεων». Ο πόλεμος, λοιπόν, δεν συμφέρει σε κανένα. Για να αποτραπεί ο πόλεμος πρέπει να υιοθετηθεί στρατηγική που θα τον αποτρέπει.

Αυτό μπορεί να γίνει με αποφασιστικότητα, χωρίς φοβικό σύνδρομο και κινήσεις αποτροπής στο πεδίο της ισχύος. Σε αυτό, που καταλαβαίνει το καθεστώς της Άγκυρας. Ο Ερντογάν θα πρέπει να αισθανθεί ότι η συνέχιση της πολιτικής του θα συνεπάγεται κόστος. Μόνο τότε θα αλλάξει πλεύση και όχι με τα παρακάλια. Γιατί με τα παρακάλια αντιλαμβάνεται πως απέναντι του είναι αδύνατοι και πως μπορεί να συνεχίσει τα επεκτατικά του βήματα.