Ο Ερντογάν ξεδιπλώνει τη στρατηγική του, η Αθήνα τρέχει από πίσω…

Η κατοχική Τουρκία έχει μια τακτική διαχρονικά. Εξαγγέλλει την επόμενη της κίνηση, καταγράφει αντιδράσεις και στη συνέχεια προχωρεί και εφαρμόζει τις πολιτικές της. Η Αθήνα, ακούει τις εξαγγελίες, κάποτε αντιδρά φραστικά και στη συνέχεια τις υποβαθμίζει. Όταν η εξαγγελία της Τουρκίας εισέρχεται στην πορεία υλοποίησης, αρχίζει μια κινητικότητα στην ελλαδική πλευρά. Καταγγελίες, ταξίδια, επαφές. Εκ των υστέρων. Ποιο είναι όμως το αποτέλεσμα;

Η επεκτατική πολιτική της Τουρκίας εφαρμόζεται σιγά, αλλά σταθερά καθώς στην Άγκυρα γνωρίζουν πως οι ενέργειες στην αντίπερα όχθη, στην Ελλάδα, είναι προβλεπτές. Κινούνται πάντα στη βάση μιας φοβική αντίδρασης και ενίοτε μιας προσπάθειας εξευμενισμού του επιθετικού καθεστώτος της Άγκυρας. Η υπογραφή του μνημονίου με τη Λιβύη για τον καθορισμό των θαλάσσιων ορίων δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί χωριστά με τα όσα διαδραματίζονται στην κυπριακή ΑΟΖ.

Η Τουρκία προφανώς και έχει ένα συνολικό σχεδιασμό για την ανατολική Μεσόγειο και προωθεί τις πολιτικές της πακέτο. Αυτό, όμως, φαίνεται πως δεν έχει γίνει αντιληπτό από την Αθήνα καθώς η αντίδραση της, στις τουρκικές προκλήσεις σε βάρος της Κύπρου ήταν σχετικά χλιαρές. Τον περασμένο Μάιο, όταν εισέβαλε στην κυπριακή ΑΟΖ, δυτικά του νησιού το τουρκικό γεωτρύπανο “Πορθητής”, η Ελλάδα θα μπορούσε να στείλει μια φρεγάτα. Όχι για να συγκρουστεί, να προκαλέσει επεισόδιο, αλλά για να δείξει παρουσία και αποφασιστικότητα. Δεν το έπραξε. Η Τουρκία πήρε το μήνυμα. Ο “Πορθητής” προχώρησε ανενόχλητα.

Σημειώνεται πως οκτώ περίπου μήνες προηγουμένως, το ελληνικό ναυτικό παρεμπόδισε το ερευνητικό σκάφος “Μπαρμπαρός” να εισέλθει στην θαλάσσια περιοχή της Ελλάδος. Είναι προφανές πως όσο η Τουρκία αισθάνεται τη φοβική προσέγγιση της Αθήνας θα προχωρεί στην υλοποίηση των σχεδιασμών της, που δεν αφορούν μόνο την Κύπρο, αλλά ολόκληρη την περιοχή, της Ελλάδος περιλαμβανομένης. Είναι ξεκάθαρο πλέον και με την κίνηση που έγινε με τη Λιβύη πως ο στόχος της είναι η πακετοποίηση των θεμάτων.

Η τουρκική πλευρά επαναλαμβάνει τις τελευταίες ημέρες πως δεν πρόκειται να διαπραγματευτεί τα “δικαιώματα” της. Δεν θα παρακαθίσει στο τραπέζι να τα συζητήσει. Δεν το εννοεί αυτό, καθώς ο στόχος της είναι να διαπραγματευτεί τα δικαιώματα των άλλων, τα οποία αμφισβητεί. Συνεπώς είναι λάθος να… στρώνεται το χαλί για να ξεκινήσει μια τέτοια συζήτηση. Ήδη κάποιοι τρίτοι, όπως το γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών, το έχουν αναφέρει, παραπέμποντας τους επηρεαζόμενους σε συζήτηση των… διαφορών.