Ο Κυριάκος δεν έμαθε τίποτα από τα ζεϊμπέκικα του Γιώργου

Στις 31 Οκτωβρίου 2020 ακούσαμε ένα αχρείαστο ευχαριστώ. Το είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στον Ταγίπ Ερντογάν, μέσω του μηνύματος προς τους πολίτες για το δεύτερο κύμα της πανδημίας: «Τον ευχαριστώ για τη θετική ανταπόκριση στο τηλεφώνημά μου». Είχε προηγηθεί η ανθρώπινη επικοινωνία τους, με την οποία του εξέφρασε τα συλλυπητήρια και την αλληλεγγύη των Ελλήνων στον τουρκικό λαό για τις καταστροφές στην περιοχή της Σμύρνης από το σεισμό.

Δυστυχώς, αυτό το “ευχαριστώ”, όσο ευγενές και αν ακούγεται, περιέχει κάτι που παραπέμπει σε υποδόρια υποτέλεια. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός για να το καταλάβει. Είναι λοιπόν βέβαιο ότι οι Τούρκοι ειδικοί των ψυχολογικών επιχειρήσεων κατέγραψαν πως ο Έλληνας πρωθυπουργός προσπάθησε να κατευνάσει τον Τούρκο πρόεδρο. Την ψυχολογική και πολιτική αυτή στάση θα την αξιοποιήσουν, μαζί με προηγούμενες. Στόχος τους είναι να εκφοβίσουν ακόμα περισσότερο το πολιτικό μας σύστημα, ώστε να υποκύψει πλήρως στις απαιτήσεις τους.

Οι ειδικοί των ψυχολογικών επιχειρήσεων συμμετέχουν στις ομάδες που χαράσσουν την τακτική που θα ακολουθήσει η Τουρκία για να επιτύχει τους στρατηγικούς της στόχους κατά της Ελλάδας. Δεν αναλύουν μόνο τη συμπεριφορά του Έλληνα πρωθυπουργού, αλλά και των υπουργών που τους αφορούν και των επιτελών που ευρίσκονται γύρω τους κλπ. Έτσι προβλέπουν, κατά το δυνατόν, τις αντιδράσεις της χώρας μας σε κάθε κίνησή τους.

Ο Κυριάκος σε ανάρμοστο ρόλο

Αλλά γιατί ο Μητσοτάκης περιέπεσε σε αυτή την συμπεριφορά, που είναι υποτιμητική για τον εαυτό του και για τη χώρα του; Ίσως αισθάνεται ότι ο Ερντογάν είχε λόγους να είναι θυμωμένος, ώστε να μην τον καταδεχθεί ούτε καν στο τηλέφωνο; Δεν πρέπει να αισθάνεται άβολα, επειδή είναι υποχρεωμένος να υπερασπίζει τα δίκαια της χώρας του, ερχόμενος σε αντίθεση με τις αυθαίρετες απαιτήσεις της Τουρκίας.

Εδώ οπωσδήποτε μπαίνει και το ερώτημα: Ποια ακριβώς δίκαια υπερασπίζεται η κυβέρνηση, όταν βάζει ως κόκκινη γραμμή την παραβίαση της αιγιαλίτιδας ζώνης των έξι μιλίων; Μόνο τα σύνορα είναι κόκκινη γραμμή; Τα κυριαρχικά δικαιώματα; Ίσως πάλι ο Μητσοτάκης να αισθάνεται ότι ηγείται μιας μικρής χώρας, μιας “ψωροκώσταινας”, ενώ η Τουρκία είναι μεγάλη και ισχυρή, όπως αυτοδιαφημίζεται.

Ίσως νοιώθει υποδεέστερος απέναντι στον Τούρκο ηγέτη και τον αντιμετωπίζει με συστολή. Ίσως πάλι πιστεύει ότι όντως ο Ερντογάν θα μας κάνει πόλεμο και αυτό του προκαλεί φόβο, οπότε προσπαθεί να τον καλοπιάσει. Με αυτό ελπίζει ότι η καλή του συμπεριφορά θα δημιουργήσει ηθικές αναστολές στον εχθρό και θα γλυτώσουμε τις καταστροφές που φέρνει κάθε πόλεμος. Ίσως, ίσως, ίσως…

Υπάρχουν και άλλα που ενδεχομένως θα υπέθεταν άλλοι. Εν τούτοις αυτό το “ευχαριστώ”, εκ πρώτης όψεως μία ευγενική τυπικότητα, είναι αποτέλεσμα μιας συγκεκριμένης ψυχολογικής και πολιτικής στάσης του Μητσοτάκη και του επιτελείου του. Εάν αυτό το επιτελείο διέθετε μια σοβαρή ομάδα ψυχολογικών επιχειρήσεων, θα τον είχε προστατεύσει, ώστε αυτή η στάση τουλάχιστον να μην βγει προς τα έξω.

Η κάθετη σχέση με την Τουρκία

Είναι προφανές από πολλά γεγονότα ότι το πρωθυπουργικό επιτελείο δεν διαθέτει μια τέτοια σοβαρή ομάδα, αντίστοιχη της τουρκικής, με αποτέλεσμα ο Μητσοτάκης και υπουργοί του να εκτίθενται. Ατοπήματα, που έχουμε σχολιάσει στο παρελθόν, θα είχαν αποφευχθεί σε μεγάλο βαθμό, αν υπήρχε ένα σοβαρό επιτελείο. Απαιτούνται διαφορετικά προσόντα από εκείνα της επικοινωνιακής του ομάδας, που αφορούν στην προπαγάνδα του εσωτερικού.

Δυστυχώς, ο πρωθυπουργός, με την συμπεριφορά του, επιβεβαίωσε το σχήμα των ελληνοτουρκικών σχέσεων, όπως το επιδιώκουν οι Τούρκοι και το είχε περιγράψει πολύ εύστοχα ο αείμνηστος καθηγητής Νεοκλής Σαρρής: Μια κάθετη σχέση, όπως είναι η σχέση του ζευγαριού στο Ισλάμ. Δηλαδή με τον άνδρα από πάνω και την γυναίκα από κάτω. Η Τουρκία έχει τη θέση του άνδρα και η Ελλάδα της γυναίκας, η οποία ενίοτε τρώει και ξύλο!

Όταν όμως, ο Μητσοτάκης, και οποιοσδήποτε άλλος Έλληνας πρωθυπουργός, πράττει ή δηλώνει κάτι, δεν εκπροσωπεί τον εαυτό του. Εκπροσωπεί τον ελληνικό λαό, ο οποίος θέλει από τον ηγέτη του να συμπεριφέρεται με αξιοπρέπεια και δυναμισμό, ξέροντας ότι μόνον έτσι αντιμετωπίζεται η Τουρκία. Οι Τούρκοι περιφρονούν τον ηγέτη που εκδηλώνει σημάδια αδυναμίας. Μπορεί ο Μητσοτάκης να έχει ανατραφεί με δυτικές αξίες, αλλά αυτές λειτουργούν εποικοδομητικά μόνο όταν και η άλλη πλευρά τις συμμερίζεται. Ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν έχει κανένα λόγο, ούτε και δικαίωμα, να συμπεριφέρεται με σύνδρομο κατωτερότητας απάνεντι στον Τούρκο πρόεδρο.

Η Τουρκία δεν εξευμενίζεται 

Ακόμα και αν ο Μητσοτάκης υποκρίθηκε και μέσα από αυτή τη συμπεριφορά επιδίωξε να ανοίξει τον δρόμο για κάποια συνεννόηση με τον Ερντογάν, τα γεγονότα έδειξαν ότι έκανε λάθος. Μετά τις ευχές στο ανθρώπινο επίπεδο, ο Τούρκος πρόεδρος του απάντησε σε πολιτικό επίπεδο, ανταγωνιστικά κι όχι εποικοδομητικός γείτονας ή μεγαλόθυμος σουλτάνος. Εξέδωσε νέα NAVTEX που προσβάλει τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, για μια ακόμα φορά.

Πριν πει το “ευχαριστώ”, ο Μητσοτάκης όφειλε να έχει διδαχθεί από τα ζεϊμπέκικα του Γιώργου Παπανδρέου και τις κουμπαριές του Κώστα Καραμανλή. Όφειλε να έχει μελετήσει που κατέληξε η “διπλωματία των σεισμών” και που κατέληξαν τα ανοίγματα και οι υποχωρήσεις Ελλήνων ηγετών με σκοπό να διαμορφώσουν καλές προσωπικές σχέσεις και να επιτύχουν το κλείσιμο του ελληνοτουρκικού μετώπου. Ένα ορθολογικώς φερόμενο κράτος δεν αλλάζει στρατηγική επειδή υπάρχουν ευγενείς επαφές και ενδεχομένως καλές προσωπικές σχέσεις μεταξύ των ηγετών.

Αν μάλιστα εξακολουθεί ο ίδιος ή και το επιτελείο του να πιστεύει σε τέτοιες ρομαντικές και εξωπραγματικές καταστάσεις, ας ρωτήσει τον Κώστα Καραμανλή, ή ακόμα και να του ζητήσει να μεσολαβήσει στον κουμπάρο του Ερντογάν. Ίσως έτσι πειστεί ότι τα ελληνοτουρκικά δεν αλλάζουν με τέτοια καμώματα. Αυτό θα όφειλε να είναι αλφαβήτα για κάθε Έλληνα πρωθυπουργό, αλλά αποδεικνύεται για μία ακόμα φορά πως είναι ζητούμενο.