Ο πατριωτισμός μετριέται με την εθνική ανεξαρτησία

Αισθήματα υπερηφάνειας, πατριωτισμού και ασφάλειας, επιχείρησε να πουλήσει η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη αγοράζοντας και υποδεχόμενη τα γαλλικά αεροσκάφη Ραφάλ. Για να συγκινήσει ακόμα περισσότερο ο πατριωτισμός της, πριν τα βάλει να πετάξουν πάνω από την Αθήνα και άλλες πόλεις, κάλεσε ιερείς να τα ευλογήσουν! Άλλωστε η πολιτική μας ηγεσία, μπορεί να μην ακολουθεί σχεδόν καμιά από τις διδαχές του Χριστού, αλλά ανάβει συχνά κεριά στους ιερούς ναούς, πάντα συνοδεία κάμερας!

Όσοι διατυπώσουν ενστάσεις για όλα αυτά τα τριτοκοσμικά, απλά δεν θεωρούνται πατριώτες. Πατριώτες θεωρούνται, όσοι διαδήλωσαν την αγανάκτησή τους για την προδοτική συμφωνία των Πρεσπών που “χάρισε” στους βόρειους γείτονές μας το όνομα Μακεδονία. Με το οποίο όνομα, τους αναγνώριζαν ήδη όλες σχεδόν οι χώρες του κόσμου. Και τελικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης που ηγήθηκε φανερά και κρυφά του ασυμβίβαστου αγώνα, σήμερα δηλώνει, ότι ποτέ (!) δεν διαφώνησε με το όνομα Βόρεια Μακεδονία!

Την δουλειά του την έκανε και μεγιστοποίησε τα εκλογικά οφέλη με αυτό και με πολλά άλλα ψέματα. Πλην όμως, οι πατριώτες που βγήκαν στους δρόμους με λάβαρα και εικονίσματα, δεν αισθάνονται προδομένοι. Ούτε αναλογίστηκαν ποτέ πως και γιατί η χώρα μας δεν έχει κανένα σύμμαχο στα Βαλκάνια όπου κυριαρχεί η Τουρκία με σειρά οικονομικών και στρατιωτικών συμφωνιών με όλες σχεδόν τις χώρες.

Κανείς πατριώτης δεν αναλογίζεται, ούτε και νοιάζεται για τα χρέη της χώρας που την υποδουλώνουν στους ξένους “προστάτες”. Χρέη που σε επίπεδο δημοσίου τομέα 210% του ΑΕΠ είναι μακράν τα μεγαλύτερα όταν το αντίστοιχο μέσο ευρωπαϊκό επίπεδο είναι 91%.
Κανείς δεν αναλογίστηκε για το κόστος της αγοράς αεροσκαφών και φρεγατών με 10 δισεκατομμύρια ευρώ.  Μας λένε ότι είναι απαραίτητο για την εθνική μας ασφάλεια και για την αντιμετώπιση της προκλητικότητας των Τούρκων. Μπορεί.

Γιατί όμως οι εταίροι μας στην ΕΕ και οι σύμμαχοί μας στο ΝΑΤΟ που γνωρίζουν πολύ καλά την οικονομική μας κατάσταση και μας επέβαλαν τρία σκληρά μνημόνια, δεν αισθάνονται την ανάγκη να εγγυηθούν, τουλάχιστον την ασφάλεια μιας χώρας μέλους, με την ιστορική σημασία που έχει για την Ευρώπη η Ελλάδα;Πόσοι γνωρίζουν ότι αγοράσαμε τα αεροπλάνα και τις φρεγάτες από τη Γαλλία κατ’ εντολή της Ουάσιγκτον; Και αυτό συνέβη όταν εξοργίστηκαν οι Γάλλοι από την αμερικανική πρόκληση να πιέσουν την Αυστραλία να αθετήσει το συμβόλαιο για την προμήθεια γαλλικών πυρηνικών υποβρυχίων για να τα πουλήσουν εκείνοι;

Πατριωτισμός και προκλήσεις στο Αιγαίο

Και τώρα, θα αλλάξει η συμπεριφορά της Άγκυρας και θα φοβάται την άριστα εξοπλισμένη Ελλάδα; Φαντάρος ήμουν από το 1978 έως το 1980 στη Σάμο, όταν επί κυβέρνησης Κωνσταντίνου Καραμανλή με υπουργό Άμυνας τον Ευάγγελο Αβέρωφ πρωτοβγήκε τουρκικό ερευνητικό σκάφος το Σισμίκ, στο ανατολικό Αιγαίο, με νωπό μάλιστα το έγκλημα της Κύπρου. Σήμανε συναγερμός και όλοι για τρεις ημέρες λάβαμε θέσεις μάχης σε προκαθορισμένα σημεία.

Πέρασαν 40 χρόνια και ακόμα βγαίνουν με μεγαλύτερη άνεση, όχι ένα αλλά τέσσερα τουρκικά ερευνητικά σκάφη στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Τη φέραμε όμως στους Τούρκους, ανακαλύπτοντας πετρέλαιο και φυσικό αέριο εμείς, η Κύπρος και το Ισραήλ. Με την συνεργασία ενεργειακών γιγάντων με τη δημιουργία υποθαλάσσιου αγωγού θα μεταφερόταν ο πλούτος των υδρογονανθράκων μέσω Κρήτης, Πελοποννήσου και Ηπείρου στην Ιταλία για όλη την Ευρώπη.

Η Ελλάς θα γινόταν πολύτιμος ενεργειακός κόμβος και θα προστατευόταν από Άγγλους Γάλλους και Αμερικανούς, οι εταιρείες των οποίων δήλωσαν πρόθυμες να αναλάβουν το έργο με προεξάρχουσα την Exxon Mobil. Τελικά τα συμφέροντα των μεγάλων παικτών και κυρίως της αμερικανικής πλευράς, έκριναν πως το έργο αυτό που έχει και άλλες λύσεις, δηλαδή μεταφορά μέσω Τουρκίας, μπορεί να περιμένει.

Άλλωστε για την ώρα, η Τουρκία έχει ήδη παρόμοια σημασίας συμφωνία με τη Ρωσία για τον νότιο αγωγό που θα παρακάμπτει την Ουκρανία και θα προσέφερε σε πολύ καλύτερες τιμές λόγω κόστους μεταφοράς ενέργεια στους Ευρωπαίους. Έτσι χάθηκε η μεγάλη ιδέα της Ελλάδας ως στρατηγικό ενεργειακό κόμβο υπό την προστασία των μεγάλων δυνάμεων. Το πιόνι για μια ακόμη φορά θυσιάστηκε. Και η Τουρκία δεν είναι πλέον απλό πιόνι στη σκακιέρα.

Η μικρή Ελλάς και ο ίσκιος της

Πατριώτες και πατριώτισσες, εντός του έτους θα μάθουμε με την απογραφή που πρόσφατα ολοκληρώθηκε, πόσος είναι τελικά ο πληθυσμός αυτής της χώρας και αν επιβεβαιώνονται οι τάσεις που κυριαρχούν. Αν συνεχίζεται η δραματική συρρίκνωση και γήρανση του πληθυσμού της Ελλάδας, γύρω από τα 10 εκατομμύρια και η θεαματική αύξηση και ανανέωση του πληθυσμού της Τουρκίας που το 2050 προβλέπεται να ξεπεράσει τα 100 εκατομμύρια, ως η μεγαλύτερη χώρα στην ευρωπαϊκή γειτονιά.

Γιατί λοιπόν εμείς, πού αγαπάμε την πατρίδα μας, δεν της προσθέσαμε κύρος, αναπτύσσοντας τα γράμματα και τις τέχνες. Γιατί δεν κάναμε τα πανεπιστήμια μας ελκυστικά για τους νέους της Ευρώπης και την οικονομία μας σύγχρονη ώστε να μην μεταναστεύουν οι νέοι μας αναζητώντας ένα καλύτερο και αξιοπρεπέστερο μέλλον; Γιατί δεν προστατεύσαμε το φυσικό κάλος της χώρας, “φυτεύοντας” σχεδόν 1.000.000 αυθαίρετα κτίσματα σε κάμπους, βουνά και παραλίες; Γιατί δεν κάναμε την πατρίδα μας υπόδειγμα Δημοκρατίας όταν εδώ στην Αθήνα γεννήθηκε πριν από 2.500 χρόνια η ιδέα του δημοκρατικού πολιτεύματος και ιδρύθηκαν οι Δήμοι;

Η ανεξαρτησία της χώρας μας μετά την επανάσταση του 1821 υπονομεύθηκε ουσιαστικά και καθοριστικά μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια. Έκτοτε οι μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, την κουμαντάριζαν και την χρησιμοποιούσαν σαν πιόνι από εκείνα που θυσιάζουν οι μεγάλοι παίκτες για να νικήσουν τον αντίπαλό τους. Παρενθέσεις υπήρξαν, αλλά έκλιναν γρήγορα, ανάλογα με τα συμφέροντα των προστατών και των πρόθυμων εδώ συνεργατών τους που αυτοχαρακτηρίζονται υπερπατριώτες και απέσπασαν το δικαίωμα να χαρακτηρίζουν όσους διαφωνούν μαζί τους. Πόσο πατριώτες είμαστε λοιπόν;