Ο προβλέψιμος Αναστασιάδης, τα πανηγύρια και ο πήχης

Όταν δηλώνει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Νίκος Αναστασιάδης, ότι είναι ευχαριστημένος με τα συμπεράσματα της ΕΕ αναφορικά με την Τουρκία, τότε κανένας εταίρος μας δεν έχει λόγο να είναι… αυστηρός με την κατοχική δύναμη. Κανείς δεν έχει λόγο να ζητά κυρώσεις και μέτρα για το γεγονός ότι η Τουρκία βρίσκεται σε επιθετική διάταξη και προβαίνει σε επεκτατικές ενέργειες σε βάρος δύο κρατών-μελών της Ένωσης, της Ελλάδος και της Κύπρου.

Γιατί έχει, πάντα, σημασία και τι αναφέρει η χώρα που επηρεάζεται, η παθούσα. Και δεν χρειάζονται βαρύγδουπες αναλύσεις, ούτε να… λεπτολογήσουν κάποιοι αναδεικνύοντας τα συν και τα πλην των διατυπώσεων, για να καταλήξει σε διαπιστώσεις. Το λεκτικό, όταν κυρίως τυγχάνει διπλής ανάγνωσης, χρησιμοποιείται υπέρ των δυνατών. Λειτουργεί, δηλαδή, ο συσχετισμός δυνάμεων. Στην προκειμένη περίπτωση είναι ξεκάθαρο πως η Άγκυρα πέρασε για άλλη μία φορά αλώβητη από την «αξιολόγηση» της συμπεριφοράς της από την ΕΕ.

Ακόμη και μόνο οι αναφορές στα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για τη Λευκορωσία και τη Ρωσία είναι αρκετές για να δηλώσει κανείς ότι δεν πρέπει να είναι ικανοποιημένος για τα όσα υιοθετήθηκαν για την κατοχική Τουρκία. Υποτίθεται ότι ένας σοβαρός λόγος για τον οποίον ενταχθήκαμε στην ΕΕ ήταν και η ενίσχυση της θέσης μας σε ό,τι αφορά το Κυπριακό και η «θωράκισή» μας έναντι της Τουρκίας.

Ένας προβλέψιμος Αναστασιάδης

Για τη συμπερίληψη του κοινοτικού κεκτημένου σε μια συμφωνία, δηλαδή, να στηρίζεται η λύση στα όσα ισχύουν στις άλλες χώρες και να μην υιοθετηθούν οι υπό συζήτηση στρεβλωτικές ρυθμίσεις, που θα καθιστούν μη λειτουργικό το κράτος και τους Κυπρίους δεύτερης κατηγορίας πολίτες. Ούτε αυτό ίσχυσε όμως, γιατί επιμένουν οι διαχειριστές του Κυπριακού στον αυτοεγκλωβισμό του Κυπριακού σε αγγλοτουρκικές φόρμουλες. Ενταχθήκαμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση για να είμαστε ο φτωχός συγγενής και να ακολουθούμε τις νόρμες των άλλων; Των ισχυρών; Γιατί τελικά, ακολουθούνται τα όσα διαμορφώνονται με βάση τις στρατηγικές επιδιώξεις της Γερμανίας και του «αόρατου» μέλους, του πλέον ενεργού όμως, της Βρετανίας. Αυτό επιβεβαιώνεται από τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.

Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης είναι προβλέψιμος. Κι όταν ακόμη έκανε λόγο για βέτο, στις Βρυξέλλες δεν φαίνεται να ανησύχησαν. Επειδή ακριβώς είναι προβλέψιμος. Άλλωστε δεν εξήγησε πώς θα ασκούσε το βέτο. Από τότε που το είπε δεν έχουν διαφοροποιηθεί τα δεδομένα σε σχέση με τις τουρκικές ενέργειες και την εν γένει συμπεριφορά της κατοχικής δύναμης.

Οι εργασίες στην περίκλειστη περιοχή της Αμμοχώστου συνεχίζονται και όταν ο Ερντογάν θα κάνει τουρνέ στην πόλη, στις 20 Ιουλίου, και θα προβεί και σε ανακοινώσεις, στις Βρυξέλλες θα είναι σε διακοπές. Αλλά υπάρχει πάντα η πεπατημένη: Θα εκδοθεί μια πολύ- πολύ αυστηρή ανακοίνωση της Κυβέρνησης και θα ζητήσουμε να πράξει ανάλογα και η ΕΕ. Ως εκεί. Το αποτέλεσμα; Άλλη μία καταδίκη και ένα νέο τετελεσμένο επί του εδάφους από την Τουρκία. Είναι γι’ αυτό που αυτή η στάση ενθαρρύνει την κατοχική δύναμη.

Η …προσφορά Μητσοτάκη 

Το σκηνικό είχε στηθεί πριν το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Από τη σύνοδο του ΝΑΤΟ. Ο Ερντογάν έστησε μια φιέστα, στην οποία πρωταγωνίστησε. Συνάντησε πολλούς, κυρίως εκείνους με τους οποίους έχει προβλήματα/διαφορές και αναζητούσε άλλοθι, ώστε να πάρει και εύσημα ότι συζητεί και ανοίγει κανάλια επικοινωνίας. Παράλληλα όμως,  συνεχίζει τους επεκτατικούς σχεδιασμούς του, κυρίως στην Κύπρο. Πρώτος που του έδωσε άλλοθι, ο Έλληνας Πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης. Αυτός, κυρίως, χρειαζόταν να του το προσφέρει και το έπραξε.

Η λέξη κλειδί, που χρησιμοποιείται, στη διεθνή διπλωματία σε σχέση με την παρούσα φάση, είναι η «αποκλιμάκωση». Πώς μετράται τούτο; Με το γεγονός ότι δεν γίνονται -τώρα- σεισμικές έρευνες ή γεωτρήσεις;  «Αποκλιμάκωση» διαπιστώνεται ότι υπάρχει στην κατεχόμενη Αμμόχωστο; Ή με τη στρατιωτική αναβάθμιση της παρουσίας του Αττίλα στα κατεχόμενα, που με βάση τους σχεδιασμούς, θα αποτελεί ορμητήριο για την περιοχή, θέτοντας σε κίνδυνο την ειρήνη και τη σταθερότητα της περιοχής; Θεωρεί η Αθήνα ότι υπάρχει αποκλιμάκωση στο Αιγαίο;

Τα συμπεράσματα ικανοποιούν τη Λευκωσία. Αυτός είναι ο πήχης του Προέδρου, που προτιμά να πανηγυρίζει στο εσωτερικό για μάχες που λέγεται ότι έδωσε και για διατυπώσεις που αφήνουν στο απυρόβλητο την Άγκυρα. Η κατοχική Τουρκία προελαύνει και εδώ ασχολούμαστε με τη σημειολογία και τα λεκτικά που υιοθετούνται σε κείμενα της ΕΕ. Το επόμενο βήμα από την Τουρκία είναι προβλέψιμο και αναμενόμενο. Όπως προβλέψιμη είναι και η διαχείριση του Προέδρου. Και αυτή η μόλα δεν ανήκει μόνο στον νυν Πρόεδρο, αλλά σε μεγάλο βαθμό είναι διαχρονική. Γι’ αυτό και καταγράφονται αυτά τα αποτελέσματα.