Ο “Ακιντζί της επανένωσης” και το αφεντικό στην Άγκυρα

Αμέσως μετά την κατάρρευση της Πενταμερούς Διάσκεψης στο Κραν Μοντανά, η σύζυγος του Μουσταφά Ακιντζί, Μεράλ, είχε αναφέρει σε μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας ότι «δεν θα βρείτε άλλον όπως τον Ακιντζί». Τι να εννοούσε άραγε; Τόσο καλός υπερασπιστής της λύσης και της αποκατάστασης της ενότητας της Κύπρου είναι; Γιατί εάν εννοούσε αυτό, μάλλον αυτή η φήμη δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί.

Αρχικά, όταν επιλέγηκε αρχηγός του κατοχικού καθεστώτος, υπήρξαν πανηγυρισμοί στις ελεύθερες περιοχές. Οι οπαδοί των ψευδαισθήσεων τον αποκάλεσαν «ηγέτη της λύσης», ενώ ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας βόλταρε μαζί του στην οδό Λήδρας αλλά και στα κατεχόμενα. Τσούγκριζαν, τότε, τα ποτήρια με τη «ζιβανία της επανένωσης». Μετά ήλθαν και οι πολιτιστικές συνάξεις. Μια κοινή εμφάνιση στη Λεμεσό, στο «Ριάλτο», μια δεύτερη στο αρχαίο θέατρο της Σαλαμίνας, στην κατεχόμενη Κύπρο. Κοντολογίς, κινήθηκαν στη λογική, «μία σου και μία μου».

Δεν έφταναν όλες εκείνες οι κινήσεις εντυπωσιασμού και της δημιουργίας παραπλανητικών εικόνων, ότι δηλαδή οι δυο… φίλοι θα λύσουν το Κυπριακό ανεξαρτήτως τι κάνει η Τουρκία. Η Κυπριακή Δημοκρατία έκανε και τον “τροχονόμο” σε ξένους αξιωματούχους για να επισκέπτονται τον Ακιντζί στο γραφείο του, στο ψευδοπροεδρικό. Όλα αυτά άνοιξαν την όρεξη της τουρκικής πλευράς και στο τέλος ζητούν και τα ρέστα.

Ο Ακιντζί δεν πήγε, λοιπόν, στον (δικοινοτικό) ποδοσφαιρικό αγώνα, επειδή ήταν στις ελεύθερες περιοχές και δεν αισθανόταν ασφαλής. Ήθελε, επιπρόσθετα, να επαναληφθεί το μια φορά εδώ και τη δεύτερη στα κατεχόμενα. Τότε που έκανε τα επικοινωνιακά παιχνίδια στη Λήδρας και στη Λεμεσό ήταν άνετος. Αλλά εκείνο ήταν παιχνίδι αλλαγής εικόνας της τουρκικής πλευράς και στην παγίδα έπεσε το μπλοκ των πολιτικά αφελών στις ελεύθερες περιοχές.

Η τουρκική πλευρά ζητά πολιτική ισότητα με θετική ψήφο. Δηλαδή, βέτο. «Για να μην αισθάνονται μειονότητα και κάνουν ό,τι θέλουν οι Ελληνοκύπριοι», όπως υποστηρίζουν. Όταν για ένα φιλικό ποδοσφαιρικό αγώνα, που έχει συμβολικό χαρακτήρα, προκαλούν κρίση τι θα γίνει με τα σοβαρότερα; Πώς θα λειτουργεί το κράτος; Απλά δεν θα λειτουργεί. Όποτε δεν θα έχει όρεξη ο όποιος Ακιντζί, ή όταν η Άγκυρα ενοχληθεί, εκνευριστεί ή έχει κέφια, θα βάζει στον αναπνευστήρα το κράτος.

Να μην λυθεί Κυπριακό;

Γιατί προθέσεις και διαθέσεις υπάρχουν και ο Ακιντζί ασχολείται με τα μικρά και τα ασήμαντα για να μας προειδοποιήσει για το τι θα συμβεί εάν ισχύουν τα βέτο. Και τι θα γίνει διερωτούνται οι του μπλοκ των πολιτικά αφελών; Να μην λυθεί Κυπριακό; Η λύση δεν περνά μέσα από τη διάλυση, αλλά διά της ανάδειξης όλων των ενοποιητικών στοιχείων, που θα οδηγήσουν στην αποκατάσταση της ενότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Το γεγονός ότι για τέσσερις και πλέον δεκαετίες συζητούσαν διαχωριστικές ρυθμίσεις, πρόνοιες που ενισχύουν τον ρατσισμό και προάγουν τον εθνικισμό δεν σημαίνει πως θα πρέπει να τα αποδεχθούμε, γιατί αυτό θα συνιστά αυτοχειρία. Υπάρχει μια οδός συνεργασίας. Κι αυτή είναι η οδός της διαμόρφωσης όλων εκείνων των δεδομένων, ώστε να μην υπάρχει διαχωρισμός στη βάση της εθνικής προέλευσης. Να υπάρχει πολιτικός, ιδεολογικός διαχωρισμός, όπως γίνεται σε κανονικές χώρες. Να γίνει αυτό, δηλαδή, που δεν μπορούν να σκεφτούν οι πανηγυριώτες της λεγόμενης επαναπροσέγγισης.

Το μήνυμα το έστειλε ο Ακιντζί και όποιος δεν το αντιλαμβάνεται μπορεί να ζει στον κόσμο των ψευδαισθήσεων. Αυτό, όμως,  μπορούν να το βιώνουν μόνοι ή στα επιχορηγούμενα σεμινάρια ή προγράμματα για πειραματόζωα. Δεν αφορούν όλα αυτά τους Ελληνοκύπριους, τους Τουρκοκύπριους, Αρμενίους και Μαρωνίτες.