Ο τουρκικός Δούρειος Ίππος πολιορκεί την Ελλάδα

Η απροκάλυπτη χρησιμοποίηση του μεταναστευτικού “όπλου” κατά της Ελλάδος από τον Ερντογάν καταδεικνύει τους σοβαρούς κινδύνους για την εθνική ασφάλειά μας. Οι προειδοποιήσεις πολλών, ότι οι μεταναστευτικές ροές από την Τουρκία αποτελούν Δούρειο Ίππο για την άλωση και αποδόμηση της εθνικής υπόστασης της Ελλάδα, λαμβάνουν σήμερα σάρκα και οστά.

Οι μαζικές επιθέσεις στον συνοριακό άξονα του Έβρου, με την βοήθεια των “πραιτωριανών” του Ερντογάν, που είναι η στρατοχωροφυλακή, έχουν σοκάρει τους πάντες. Ακόμα και αυτούς που μέχρι σήμερα, στο όνομα των διεθνιστικών φληναφημάτων, του άκρατου δικαιωματισμού και της επίκλησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (ανεξάρτητα των εθνικών κινδύνων), πρωτοστάτησαν στη δημιουργία μιας ιδιότυπης αυτοχειριαστικής εθνικής στάσης απέναντι στο μεταναστευτικό.

Είναι όμως τόσο το βάθος της εθνομηδενιστικής αντίληψης στην Ελλάδα, που ακόμα και σήμερα, μπροστά στο απροκάλυπτο σχέδιο του τουρκικού ιμπεριαλισμού, υπάρχουν κόμματα, φορείς και πρόσωπα που ψελλίζουν περί «κατασκευασμένου θεάτρου» στον Έβρο. Επικαλούμενοι δε τα δικαιώματα των “εργαλειοποιημένων” μεταναστών, θυμάτων του Ερντογάν, επικρίνουν το κλείσιμο των συνόρων, καθώς και τη βοήθεια του τοπικού πληθυσμού για την επίτευξη αυτού του στόχου.

Οι εκβιασμοί του Ερντογάν

Οι δραματικές αυτές εξελίξεις, οφείλονται πρωτίστως στην προσπάθεια της Άγκυρας να πιέσει την ΕΕ για απόσπαση περισσότερων κονδυλίων ως προς τη διαχείριση του προσφυγικού-μεταναστευτικού. Επιπροσθέτως, να πιέσει συνολικά τη Δύση για στήριξη της στο βρώμικο ρόλο της στη Συρία και ειδικότερα στην Ιντλίμπ. Πρόκειται, για τον εισβολέα που ζητάει στήριξη από τους δυτικούς παράγοντες για να μονιμοποιήσει την κατοχή της βόρειας Συρίας και ουσιαστικά να αλλάξει τη συνθήκη της Λωζάνης, ως προς την συνοριακή χάραξη της με αυτήν. Αυτό άλλωστε αποτελεί και τον “μίτο της Αριάδνης” στην μακροπρόθεσμη νεο-οθωμανική στρατηγική.

Γι’ αυτό πίσω από αυτές τις επιδιώξεις του Ερντογάν, υποκρύπτεται το βαθύτερο σχέδιο του, που είναι η καταπόνηση της Ελλάδος μέσα από αυτόν τον υβριδικό πόλεμο και μέσω αυτού η ρευστοποίηση των συνόρων της χώρας μας στον άξονα Θράκη-νησιά Αιγαίου-Κύπρος. Μέσω αυτού του στόχου αποτυπώνεται η ευρύτερη στρατηγική του νέο-οθωμανικού καθεστώτος να μεταβάλλει τη συνθήκη της Λωζάνης, όπως ρητά είχε διακηρύξει ο Ερντογάν μέσα στο προεδρικό μέγαρο της Αθήνας το 2017.

Τα προφητικά λόγια Οζάλ

Θα πρέπει να συνειδητοποιηθεί, έστω και τώρα από την Ελλάδα, ότι αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι η υλοποίηση του σχεδίου άλωσης της χώρας, χωρίς πόλεμο, όπως είχε ευθέως αναφέρει ο Τούρκος πρόεδρος Οζάλ, μετά την κρίση του 1987. Είχε πει ότι δεν χρειάζεται να κάνει η Τουρκία πόλεμο με την Ελλάδα, αλλά αρκεί να διοχετεύσει μεγάλα πλήθη μουσουλμανικών πληθυσμών σ’ αυτήν.

Εργαλειοποιώντας τους πρόσφυγες-μετανάστες, το τουρκικό καθεστώς επιδιώκει άμεσους και μακροπρόθεσμους στόχους σε βάρος της χώρας μας. Βραχυπρόθεσμα επιχειρεί να την εξαντλήσει σε προσωπικό, μέσα και πόρους. Έτσι, η ορθή πολιτική να σφραγιστούν τα σύνορα του Έβρου, απαιτεί τη χρησιμοποίηση σοβαρών αστυνομικών και στρατιωτικών δυνάμεων, που σε βάθος χρόνου, το κόστος θα καταστεί δυσβάσταχτο.

Είναι βέβαιο ότι τους μετανάστες, που είναι θύματα του τουρκικού καθεστώτος, θα τους εγκαταστήσουν σε δομές κοντά στην Αδριανούπολη για να αποτελούν μόνιμη απειλή. Απόδειξη αυτού του ισχυρισμού αποτελεί το γεγονός ότι παρά την ύπαρξη χερσαίων συνόρων Τουρκίας-Βουλγαρίας, υπάρχει πλήρης ηρεμία σε αυτά, αφού στόχος είναι μόνο η Ελλάδα.

Παράλληλα, η χρησιμοποίηση του μεταναστευτικού-προσφυγικού από την Τουρκία, έχει ως στόχο –με μεγάλη μάλιστα επιτυχία ως σήμερα– την εσωτερική διαίρεση. Αυτή έχει φωλιάσει στην Ελλάδα λόγω της διαφορετικής αντίληψης ως προς το κρίσιμο αυτό ζήτημα. Απέναντι στο λαϊκό σώμα, είναι οι φορείς εθνομηδενιστικών αντιλήψεων, νεοφιλελεύθερης και αριστερής κοπής, εξαιτίας και της υπαρκτής ανθρωπιστικής διάστασης του μεταναστευτικού, η οποία όμως υποχωρεί έναντι των άμεσων εθνικών κινδύνων.

Ο κίνδυνος “ρευστοποίησης” των συνόρων

Μακροπρόθεσμα, η στόχευση των νεο-οθωμανών είναι η παγίωση μεγάλων πληθυσμιακών μουσουλμανικών κοινοτήτων στον άξονα Θράκη-νησιά Αιγαίου, έτσι ώστε σε αυτή την περίπτωση να εμφανίζονται σαν προστάτες-εγγυητές των δικαιωμάτων τους. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι σε μια τέτοια περίπτωση, θα επιτευχθεί η “ρευστοποίηση” των συνόρων με την Ελλάδα, όπως έχει επιτευχθεί στη Συρία, στοχεύοντας, έτσι στην πραγματική αλλαγή των συνόρων που χαράχθηκαν με τη συνθήκη της Λωζάνης το 1923.

Συνθήκη που ναι μεν αποτελεί το ιδρυτικό κείμενο του σημερινού τουρκικού κράτους, πλην όμως κανείς δεν πρέπει να ξεχνά τον μυστικό ιερό όρκο που έδωσαν τα τότε μέλη της τουρκικής Εθνοσυνέλευσης περί αλλαγής αυτών των συνόρων, με βάση την πρότερη Οθωμανική Αυτοκρατορία. Γίνεται αντιληπτό ότι. η οποιαδήποτε περαιτέρω ανοχή εκ μέρους της Ελλάδος στην τουρκική επιδίωξη ρευστοποίησης των συνόρων και στη δημιουργία “ουδέτερης” ζώνης στο ανατολικό Αιγαίο, θα αποτελέσει εθνικό αυτοχειριασμό.

Με τον τρόπο αυτό, θα αδρανοποιηθούν σταδιακά τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο. Παράλληλα, θα πρέπει να επισημανθεί και το γεγονός της αποδυνάμωσης της επιχειρησιακής άμυνας των νησιών, καθόσον είναι αδύνατο να ελεγχθεί ο ρόλος αυτών που στέλνει η Άγκυρα σαν πρόσφυγες-μετανάστες, με ενδεχόμενο στόχο και την πραγματοποίηση δολιοφθορών στα νησιά.

Η Γερμανία στηρίζει την Τουρκία

Σημαντική παράμετρος της στρατηγικής Ερντογάν αποτελεί ο υποστηρικτικός ρόλος της Γερμανίας. Η Μέρκελ με Ερντογάν φιλοτέχνησαν τη συμφωνία ΕΕ–Τουρκίας για το προσφυγικό-μεταναστευτικό. Σύμφωνα με την ερμηνεία αυτής της συμφωνίας μόνο όσοι παραμένουν στα νησιά θα μπορούν να επιστρέφονται στην Τουρκία. Εξαιρέθηκαν όσοι ήταν στον Έβρο και στην ηπειρωτική Ελλάδα.

Ο στόχος είναι προφανής: Να εγκλωβίζονται οι μετανάστες στα νησιά και να μην μπορούν να διαφύγουν από την Ελλάδα προς ευρωπαϊκές χώρες. Για την Τουρκία, ο στόχος είναι η δημιουργία συνθηκών ρευστοποίησης των συνόρων και ιδιότυπα “ουδέτερων” ζωνών. Το γεγονός ότι αυτήν την ερμηνεία την αποδέχθηκε η Ελλάδα, δείχνει ανάγλυφα το έλλειμμα εθνικής στρατηγικής και αντίληψης του ελλιποβαρούς πολιτικού προσωπικού εξουσίας.

Τι πρέπει να κάνει η Ελλάδα

Ως εκ τούτου, είναι πλέον άμεση εθνική ανάγκη να υιοθετηθεί επιθετική πολιτική, αξιοποιώντας την απροκάλυπτη παραβίαση της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας από τον Ερντογάν. Ενώ έχει υποχρέωση να δημιουργεί συνθήκες παραμονής των προσφύγων στην Τουρκία λαμβάνοντας τεράστια χρηματικά ποσά, τους καθοδηγεί και τους διοχετεύει με κάθε μέσο προς την Ελλάδα. Αυτό δίνει τη δυνατότητα να τεθεί θέμα για άμεση αλλαγή της στάσης της ΕΕ προς δύο κατευθύνσεις:

Πρώτον, στην περίπτωση που συζητηθεί θέμα αναθεώρησης της συμφωνίας να καταστεί σαφές ότι θα μπορούν να επιστρέφονται στην Τουρκία μετανάστες και από την ηπειρωτική Ελλάδα. Αυτό θα αποσυμφορήσει τα νησιά. Δεύτερον, την άμεση τροποποίηση της κατάπτυστης συμφωνίας “Δουβλίνο II” και την ισότιμη κατανομή στις χώρες-μέλη όσων δικαιούνται άσυλο.

Η Ελλάδα χρειάζεται επειγόντως μία σοβαρή εθνική πολιτική στο ζήτημα αυτό, η οποία να υπηρετεί την εθνική ασφάλεια και να είναι συμβατή με τους διεθνείς κανόνες για την προστασία των προσφύγων. Οι αφελείς και απλοϊκές προσεγγίσεις αποτελούν πλέον “απαγορευμένο καρπό”. Οποιαδήποτε περαιτέρω αβελτηρία θα μετατρέψει την υπόθεση αυτή σε πραγματικό εθνικό εφιάλτη, που μπορεί να οδηγήσει στην πτώση της ελληνική Τροίας μέσω του τουρκικού Δούρειου Ίππου.