Οι Αμερικανοί ζητούν από τη Λευκωσία ευελιξία!

Υπάρχουν κάποιες δηλώσεις-αναφορές, που τείνουν να γίνουν κλισέ και χρησιμοποιούνται για όλες τις περιπτώσεις, χωρίς απαραίτητα να ταιριάζουν. Προφανώς και βολεύει πολλούς η επανάληψη παλιών “παραδοσιακών” τοποθετήσεων. Το ζητούμενο, όμως, πάντα είναι κατά πόσο αυτές ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα σήμερα. Ή ακόμη περισσότερο, εάν ποτέ ανταποκρινόταν στα δεδομένα ή εκφραζόταν σε μια προσπάθεια συγκάλυψης της κατοχικής δύναμης.

Όπως είναι γνωστό, οι υπουργοί Εξωτερικών των ΗΠΑ, Άντονι Μπλίνκεν και της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκος Χριστοδουλίδης, είχαν προχθές τηλεφωνική επικοινωνία και συζήτησαν για όλα τα θέματα διμερούς και ευρύτερου ενδιαφέροντος. Δεν αμφιβάλει κανείς για τη σημασία της επικοινωνίας αυτής όταν, μάλιστα, γίνεται σε μια περίοδο εξελίξεων, τόσο σε σχέση με την Κύπρο όσο και γενικότερα της περιοχής μας. Είναι, επίσης, σημαντική αυτή η επικοινωνία καθώς στις ΗΠΑ, η νέα κυβέρνηση φαίνεται να αναζητεί ακόμη τους βηματισμούς της στην εξωτερική πολιτική.

Ως μια από τις υπερδυνάμεις ασφαλώς και θα είναι παρούσα στην περιοχή, αλλά εκείνο που δεν είναι ξεκάθαρο είναι με ποιον τρόπο. Σε ό,τι αφορά, λοιπόν, τις επαναλαμβανόμενες ατάκες, αναφορές, αυτές υιοθέτησε και ο εκπρόσωπος Τύπου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Νεντ Πράις, ο οποίος μίλησε για την τηλεφωνική επικοινωνία, Μπλίνκεν και Χριστοδουλίδη, μεταξύ άλλων, είπε και τα εξής:

«Ο υπουργός Εξωτερικών( των ΗΠΑ) εξέφρασε τη δέσμευσή του για συνέχιση της στήριξης προς τον ΟΗΕ και τις προσπάθειες που καταβάλλει για επανένωση του νησιού ως μια διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία προς όφελος όλων των Κυπρίων. Οι ΗΠΑ καλούν επίσης και τις δύο πλευρές να επιδείξουν την απαραίτητη ειλικρίνεια, ευελιξία και συμβιβασμό προκειμένου να εξευρεθεί κοινό έδαφος για επανέναρξη των συνομιλιών στο Κυπριακό».

Εξίσωση θύματος με θύτη

Ασφαλώς σε σχέση με τις αναφορές στη Διζωνική, Δικοινοτική Ομοσπονδία δεν μπορούν οι Αμερικανοί να είναι βασιλικότεροι του βασιλέως. Είναι η θέση της Λευκωσίας και των Ηνωμένων Εθνών (επί του παρόντος). Εκείνο, που θα πρέπει να ενοχλεί είναι οι γενικολογίες, που εκφράζονται μέσα από την αναφορά του για την ανάγκη οι εμπλεκόμενοι να επιδείξουν ευελιξία. Ποια ευελιξία θα πρέπει να επιδείξει η ελληνική πλευρά; Ούτε κατοχική δύναμη είναι, ούτε και εκείνη που προτάσσει και επιμένει σε λύση δυο κρατών.

Αντί να στραφούν προς την κατοχική δύναμη, κρύβονται πίσω από εκκλήσεις, οι οποίες «αφορούν όλους». Αντί να ασκήσουν την επιρροή τους προς την κατοχική δύναμη, αναζητούν τρόπους να πιέσουν την αδύναμη πλευρά. Αυτό είναι γνωστό και επαναλαμβανόμενο φαινόμενο. Δεν μπορεί, όμως, να γίνεται αποδεκτό καθώς εξισώνει το θύμα με τον θύτη. Εάν οι Αμερικανοί δεν μπορούν να πουν το πρόβλημα με το όνομα του, τότε ποιος θα το πράξει.
Πέραν των πιο πάνω οι Αμερικανοί, όπως συναφώς αναφέρθηκε από τον εκπρόσωπο του Στέιτ Ντιπάρτμεντ υπάρχει ενδιαφέρον για την περιοχή.

Όπως ανέφερε, «οι δύο υπουργοί συμφώνησαν για τη σημασία της προώθησης της σταθερότητας στην Ανατολική Μεσόγειο μέσω της περιφερειακής συνεργασίας και της ειρηνικής επίλυσης των διαφορών». Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι πυλώνας σταθερότητας και συνεργασίας, παρόλο που απειλείται από την κατοχική Τουρκία. Το να είναι πυλώνας σταθερότητας, να προσφέρει χέρι συνεργασίας, αυτό δεν σημαίνει πως είναι δεδομένη για κανέναν. Γιατί εάν θεωρείται δεδομένη μια χώρα, προφανώς και δεν τυγχάνει σεβασμού.