Οι ανοιχτές πληγές της Κύπρου τραυματίζουν και την Ελλάδα

Βρισκόμαστε εν αναμονή της επίσκεψης του Τούρκου προέδρου Ερντογάν στα Κατεχόμενα, για τον εορτασμό της τουρκικής εισβολής στη Κύπρο το 1974. Μιας ήττας του Ελληνισμού κατά κράτος, που θα την κουβαλάμε από γενιά σε γενιά αφήνοντας ανοιχτές πληγές σε όλους τους Έλληνες, γιορτάζοντας παράλληλα τα 200 χρόνια της επανάστασης του 1821.

Οι πληροφορίες αναφέρουν, ότι ο Ερντογάν θα κηρύξει τον αποικισμό της Αμμοχώστου, τουλάχιστον σε ένα μέρος αυτής, που θα βρίσκεται υπό τουρκοκυπριακή κυριαρχία γράφοντας στα “παλιά του τα παπούτσια” όλες τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. Ενδεχομένως, θα εγκαινιάσει και την δημιουργία βάσης με drones.

Ήμουνα παιδί στο δημοτικό το 1965 με πατέρα αξιωματικό που έτυχε να υπηρετεί στη Κύπρο με καθήκοντα διοίκησης στην περιοχή της Κερύνειας. Θυμάμαι τα λόγια του: «από εδώ Γιώργο περιμένω τους Τούρκους και είμαστε έτοιμοι να τους υποδεχτούμε». Το 1974 η απόβαση των τουρκικών στρατευμάτων πραγματοποιήθηκε ακριβώς από την ίδια περιοχή που μου έδειχνε ο πατέρας μου, αφού προηγουμένως η χούντα είχε φροντίσει να απομακρύνει από το νησί σταδιακά τα στελέχη που ήταν “μπαρουτιασμένοι ιερολοχίτες” με τους Ναζί και ήταν αντίθετοι με τις χουντικές λογικές και πρακτικές.

Αργότερα, στη Σχολή Πολέμου της Πολεμικής Αεροπορίας, κάποια μέρα βλέπω τον Κύπριο πρεσβευτή στην Αθήνα ως ομιλητή για το Κυπριακό. Μνημόνευσε όλες τις αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών που ήταν καταδικαστικές για την Τουρκία ως προς την κατοχή της Κύπρου, θεωρώντας ότι βρισκόμαστε σε καλό δρόμο, ελπίζοντας σε θετική κατάληξη για τα ελληνοκυπριακά συμφέροντα. Θυμάμαι τί του είπα, όταν δέχτηκε ερωτήσεις: «Οι Τούρκοι δεν πρόκειται να φύγουν ποτέ από το νησί και επομένως απαιτούνται και άλλες συμπληρωματικές λογικές».

Αμέτρητα διπλωματικά λάθη

Έκτοτε έχουν περάσει σχεδόν 30 χρόνια και παρά τις όποιες θετικές είτε αρνητικές διπλωματικές προσπάθειες η κατάσταση βαίνει από χρόνο σε χρόνο προς το χειρότερο. Αποδεικνύεται εκ του αποτελέσματος ότι όλες οι διπλωματικές προσπάθειες τόσο των Ελληνικών όσο και των Κυπριακών κυβερνήσεων ήταν τουλάχιστον ατελέσφορες, εκτός της περίπτωσης που η Κύπρος έγινε μέλος της Ευρωπαϊκής οικογένειας, που ήταν μία σημαντική διπλωματική επιτυχία.

Στη συνέχεια, μετά από επανειλημμένα διαδοχικά διπλωματικά λάθη, ιδιαίτερα των τελευταίων ετών, φτάσαμε σήμερα σε ένα οριακό σημείο καμπής, όπου οι όποιες αποφάσεις θα κρίνουν και το μέλλον της Κύπρου. Έχει χαθεί ο λογαριασμός των διπλωματικών λαθών της Ελληνικής και της Κυπριακής κυβέρνησης τα τελευταία χρόνια. Δεν ξέρω τι να πρωτοθυμηθώ: Την μυστική διπλωματία; Τις συμπεριφορές μας στις διαδοχικές συνόδους κορυφής της ΕΕ; Την συμπεριφορά μας στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ; Την παρωδία της διάσκεψης της Γενεύης που εγκαινιάσαμε με τη συμπεριφορά μας τη δημιουργία δύο κρατών στη Κύπρο; Μέχρι και τον Τατάρ συναντήσαμε σε κουζίνα για να μην μας δούνε!

Τώρα που χάθηκαν σχεδόν όλες οι ευκαιρίες και φτάσαμε σε ένα οριακό σημείο και γνωρίζουμε το επόμενο βήμα του Ερντογάν τι κάνουμε κύριοι της κυβέρνησης; Έχετε σκεφτεί τις επόμενες κινήσεις; Θα μείνουμε με τις ευχές για βελτίωση των σχέσεων, έχοντας την υποστήριξη της ΕΕ, των ΗΠΑ, του Ισραήλ, των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, της Αιγύπτου και της Σαουδικής Αραβίας;

Θα μείνουμε στις δηλώσεις των αξιωματούχων των Βρυξελλών ή της Ουάσιγκτον, που είναι αμφότερες θετικές ως προς τον μη αποικισμό της Αμμοχώστου και της μη δημιουργίας δύο ανεξάρτητων κρατών; Μήπως ο Πρωθυπουργός θα έπρεπε να έχει πάρει ήδη το αεροπλάνο, συνοδευόμενος από τον κ. Δένδια, να συναντήσει τον πρόεδρο των ΗΠΑ ή τουλάχιστον να έχει μιλήσει τηλεφωνικά, εξηγώντας του με επιχειρήματα ίσος προς ίσο το αυτονόητο;

Ποια είναι η συνέχεια

Και ποια θα είναι η συνέχεια; Μήπως η ενσωμάτωση του κατοχικού τμήματος της Κύπρου στην Τουρκία; Και γιατί θέλουν τα drones στο νησί; Μήπως με κάποια άλλη αφορμή που οι ίδιοι θα προκαλέσουν, έχουν σχεδιάσει την κατάληψη όλης της Κύπρου, και τον αφανισμό του ελληνοκυπριακού στοιχείου; Πως ενεργούμε σε περίπτωση που ο Ερντογάν κάνει πράξη αυτά που διακηρύσσει; Τι θα κάνει η κυβέρνησή μας; Θα μείνουμε σε διπλωματικές διαμαρτυρίες που σημαίνει ουσιαστικά ότι αποδεχόμαστε τα τετελεσμένα; Και οι συνομιλίες για το Κυπριακό εφόσον επαναληφθούν, θα ξεκινήσουν σε άλλη βάση;

Όλα αυτά προκύπτουν γιατί οι φίλοι και οι σύμμαχοί μας έχουν τα δικά τους συμφέροντα και θεωρούν βάρος να ασχολούνται κάθε φορά μαζί μας χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα, αφού τα δικά τους συμφέροντα εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από την Τουρκία. Επίσης, εκ του αποτελέσματος προκύπτει ότι δεν έχουν καμία διάθεση να τραβήξουν όσο επιβάλλεται το αυτί του Ερντογάν, παρά τα καλά τους λόγια. Δεν υφίσταται ο απαιτούμενος σεβασμός στη χώρα μας και αυτό οφείλεται στο ότι δεν μας υπολογίζουν ως μία ισχυρή οικονομική και αμυντική δύναμη στη περιοχή μας.

Αυτό επηρεάζει άμεσα και την εξωτερική πολιτική μας, η οποία λογικά δεν διαθέτει την αποτελεσματική ισχύ μιας ρεαλιστικής προσέγγισης με τους γείτονες, έχοντας ως βάση το διεθνές δίκαιο, το δίκαιο της θάλασσας και τις αποφάσεις του συμβουλίου ασφαλείας του ΟΗΕ. Βλέποντας οι σύμμαχοι έναν ασθενή παίκτη στη περιοχή μη μπορώντας να αντιδράσει, (τα τουρκικά ψαροκάικα έχουν αλωνίσει το Αιγαίο χωρίς καμία αντίδραση), λογικό είναι τα βάρη να πέφτουν στον αδύνατο παίκτη, συνιστώντας του διαρκώς υποχωρήσεις.

Το λένε και τα μαθηματικά

Προβληματισμένος ως προς την λογική της αποτελεσματικής αποτρεπτικής ισχύος σε συνάρτηση με άλλους παράγοντες, προσπάθησα αυτή τη λογική να την μεταφέρω με μαθηματικές διαφορικές εξισώσεις. dP(t)/dt = m P(t) + k U( t) , (1), όπου P(t) είναι η συνάρτηση της αποτρεπτικής ισχύος και U(t) είναι η συνάρτηση της εξωτερικής πολιτικής. m έχω ονομάσει ένα θετικό συντελεστή που παίρνει τιμές 1,2,3,…,10, που εκφράζει την ετοιμότητα της άμυνας.
k είναι ένας θετικός αριθμός που παίρνει τιμές 1,2,3,…,10 και εκφράζει την αποτελεσματικότητα της εξωτερικής πολιτικής. Το dP(t)/dt εκφράζει τον ρυθμό μεταβολής της αποτρεπτικής ισχύος σε συνάρτηση με το χρόνο. t είναι ο χρόνος που μπορεί να εκφραστεί σε μέρες, σε εβδομάδες, σε μήνες, σε έτη κλπ.

Έχουμε επίσης μία δεύτερη διαφορική εξίσωση: dU(t)/dt = m.P(t)+r. C (t), (2) που εκφράζει ότι ο ρυθμός μεταβολής της εξωτερικής πολιτικής εξαρτάται από την αποτρεπτική ισχύ, προσθέτοντας ή αφαιρώντας ανάλογα την συνάρτηση C(t), ανάλογα αν ο συντελεστής r είναι θετικός ή αρνητικός, που εκφράζει άλλους εξωγενείς/εξωτερικούς παράγοντες. Την συνάρτηση C(t) μπορούμε να την αντικαταστήσουμε με 0 αν δεν έχουμε εξωγενείς παράγοντες ή με μία γραμμικής ή παραβολικής ή εκθετικής μορφής συνάρτηση, ανάλογα αν οι εξωγενείς παράγοντες που την επηρεάζουν είναι ισχυροί, μέτριοι ή αδύνατοι.

Θέτοντας παράλληλα αρχικές συνθήκες για t=0 ,έχουμε P(0)=Po, U(0)= Uo, που δηλώνουν την επικρατούσα κατάσταση τώρα με βαθμολογία από το 1 μέχρι και το 10 ανάλογα την κρίση μας. Λύνοντας αυτό το σύστημα των διαφορικών εξισώσεων, χρησιμοποιώντας Laplace ή άλλες μεθόδους, θέτοντας διάφορες τιμές στους συντελεστές m, k, r θα προκύψουν οι συναρτήσεις P(t) και U(t) σε συνάρτηση με το χρόνο και μπορούμε να εξάγουμε χρήσιμα προσεγγίσιμα συμπεράσματα.

Αποδεικνύεται παράλληλα ότι τα μαθηματικά υπάρχουν παντού στη ζωή μας, αρκεί να τα συμβουλευόμαστε για την κάθε κίνησή μας βλέποντας μακριά. Και ότι η αποτρεπτική ισχύ μιας χώρας είναι η κύρια παράμετρος που επηρεάζει και την δυναμικότητα της εξωτερικής πολιτικής και είναι ο καθοριστικός παράγοντας της προστασίας των ζωτικών συμφερόντων μιας χώρας, την οποία εμείς επιμελώς αγνοήσαμε τα τελευταία χρόνια.