Οι απελάσεις Τουρκοκυπρίων συνδέονται με τα επόμενα τετελεσμένα

Τουρκοκύπριοι οι οποίοι δεν προσκυνούν τον νεοσουλτάνο έχουν επιπτώσεις. Δεν τους επιτρέπεται η είσοδος στην Τουρκία, τους ταλαιπωρούν, τους ανακρίνουν, επειδή είναι “επικίνδυνοι” για την ασφάλεια της Τουρκίας. Προβάλλεται, δηλαδή, το επιχείρημα των όπου γης δικτατόρων και φασιστών. Σε άλλες περιπτώσεις στην Τουρκία οι “ύποπτοι”, οι “εχθροί της πατρίδος”, ρίχνονται σε κελιά και “ξεχνιούνται” εκεί, εξαφανίζονται. Στην περίπτωση των Τουρκοκυπρίων, που είναι πολίτες “άλλης χώρας”, της “Τουρκικής Δημοκρατίας Βόρειας Κύπρου”(ΤΔΒΚ) αρκεί η απέλαση, η απαγόρευση εισόδου στην Τουρκία.

Όπως είναι γνωστό, πρώτα δεν επέτρεψαν την είσοδο στον σύμβουλο του Ακιντζί, Αλί Μπιζντέν. Ακολούθησε ο γιατρός, ερευνητής και αρθρογράφος Αχμέτ Τζιαβίτ. Γιατί το καθεστώς της Άγκυρας επιχειρεί να τρομοκρατήσει Τουρκοκύπριους διαφωνούντες; Για να σταλεί προφανώς ένα μήνυμα εντός των κατεχομένων, πως “μπαϊράκια” το καθεστώς Ερντογάν δεν σηκώνει. Και τούτο το εξήγησε πολλές φορές ο Ερντογάν, που υπέδειξε πως είναι η Τουρκία η οποία πληρώνει τον λογαριασμό.

Και το πράττει, όχι για να συντηρεί οικονομικά τους Τουρκοκύπριους, αλλά επειδή θέλει να ελέγχει πλήρως τα κατεχόμενα. Να ελέγχει τις βρόμικες δουλειές (ξέπλυμα χρήματος, διακίνηση ναρκωτικών), την πολιτική και οικονομική ζωή, την παιδεία, τη θρησκεία. Το κατεχόμενο τμήμα διοικείται ουσιαστικά από τη λεγόμενη πρεσβεία της Τουρκίας κι αυτό το γνωρίζουν όλοι. Συνεπώς, η κατοχική Τουρκία δεν θέλει “παραφωνίες” στις στρατηγικές επιδιώξεις της και διαμηνύει πως δεν θα ανεχθεί τέτοια φαινόμενα.

Προφανώς και μέσα σε αυτές τις προσπάθειες υπάρχει και το στοιχείο, που πάντα η κατοχική δύναμη αναδεικνύει, ότι η “ΤΔΒΚ” είναι άλλο… κράτος και οι πολίτες της αντιμετωπίζονται, όπως άλλων “τρίτων χωρών”. Το ζητούμενο είναι μέχρι πού θα το “τραβήξει” η Άγκυρα. Ποιες άλλες μεθόδους θα επιστρατεύσει για επιβάλλει τις πολιτικές της και εντός των κατεχομένων, που ελέγχει σε όλα τα επίπεδα.

Τώρα προφανώς θέλει να ελέγξει και τη σκέψη και τον αέρα! Εκείνο που συναφώς προκύπτει είναι πως η Άγκυρα δεν πρόκειται να αφήσει όρθιο οτιδήποτε θεωρεί πως μπορεί να επηρεάσει τους σχεδιασμούς της. Και ενόψει τούτου, έχει μεταδοθεί πως στην Άγκυρα κύκλοι του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης συντάσσουν “σύνταγμα” για τα κατεχόμενα, πλήρως εναρμονισμένο με εκείνο της Τουρκίας. Ένα “σύνταγμα” που θα καθιστά τον έλεγχο πιο πιεστικό.

Σχεδιασμοί για νέα τετελεσμένα

Όλα αυτά θα πρέπει να συνδεθούν με τους σχεδιασμούς επιβολής νέων τετελεσμένων επί του εδάφους (π.χ. Αμμόχωστος). Να συνδεθούν με το νέο αφήγημα της κατοχικής δύναμης για δύο κράτη. Θα πρέπει, παράλληλα, να συνδεθούν με έναν μακροπρόθεσμο σχεδιασμό της Άγκυρας για προσάρτηση των κατεχομένων. Αυτό ως σενάριο υπάρχει, συντηρείται, ενώ το πώς και πότε θα γίνει και ποια μορφή θα πάρει δεν είναι γνωστό. Γιατί ξεκάθαρο είναι.

Η μοναδική οδός αποτροπής τετελεσμένων, ανατροπής των κατοχικών δεδομένων, είναι να υπάρξει συνεργασία με τους Τουρκοκύπριους. Όχι, βέβαια, όπως προωθούν οι διάφοροι περιθωριακοί στις επαναπροσεγγιστικές φιέστες επιβεβαίωσης του διαχωρισμού. Αλλά στη βάση αποκατάστασης της ενότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας και απαλλαγής από την κατοχή. Αυτό σημαίνει μια κοινή βάση δράσης. Οι Τουρκοκύπριοι πρέπει να εγκαταλείψουν το “διπλοπόρτι”: Να θέλουν, δηλαδή, και την “αγκαλιά”, τη “θαλπωρή και ασφάλεια” της κατοχικής Τουρκίας και ταυτόχρονα τα οφέλη από την Κυπριακή Δημοκρατία.

Πρέπει να συνειδητοποιήσουν πως το μέλλον τους είναι το κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας, κράτος- μέλος του ΟΗΕ και της ΕΕ. Αλλά αυτό θα τους φέρει απέναντι από την Τουρκία. Από την άλλη, η Κυπριακή Δημοκρατία δεν μπορεί να αντιμετωπίζει τους Τουρκοκύπριους σπασμωδικά. Το κράτος δεν είχε ποτέ διαμορφωμένη πολιτική για τους Τουρκοκύπριους. Ούτε πριν, ούτε και μετά το 1974. Κι αυτό είναι λάθος. Μπορεί να τη διαμορφώσει, έστω και τώρα. Μια πολιτική πρέπει να ενισχύει, να υποστηρίζει τον στόχο και τις επιδιώξεις, που παρά τις διακηρύξεις παραμένει ομιχλώδες τοπίο.

Εάν ο στόχος είναι η αποκατάσταση της ενότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας και η κατάργηση του διαχωρισμού, πρέπει να μην προτάσσονται διαχωριστικές ρυθμίσεις, όπως αυτές που συζητούνται. Θα πρέπει, εάν θέλουμε κανονικό κράτος, να αναδείξουμε τα στοιχεία που θα ενώσουν και όχι να συζητούνται ρυθμίσεις στη βάση των αποτελεσμάτων της συνεχιζόμενης κατοχής. Οι Τουρκοκύπριοι, οι οποίοι είναι πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας, βρίσκονται υπό τουρκική κατοχή. Δέχονται ασφυκτικές πιέσεις. Το κράτος οφείλει να τους προστατεύσει, φτάνει και οι ίδιοι να ξεκαθαρίσουν με το “διπλοπόρτι”. Ο αγώνας είναι αντικατοχικός και όχι νομιμοποίησης (μερικώς ή συνολικά) των κατοχικών δεδομένων.