Οι φρεγάτες Belharra, η συμμαχία με τη Γαλλία και οι τρικλοποδιές ΗΠΑ-Γερμανίας

Μέχρι τις τελευταίες ημέρες η Ελλάδα ετοιμαζόταν να υπογράψει συμφωνία με την Γαλλία για την προμήθεια δύο φρεγατών τύπου Belharra, με δικαίωμα επιλογής για ναυπήγηση άλλων δύο όμοιων στην Ελλάδα. Οι φρεγάτες αυτές είναι κορυφαίας επιχειρησιακής τεχνολογίας. Κανένα σημερινό τουρκικό πλοίο ή σχεδιαζόμενο να κατασκευαστεί δεν φτάνει τις δυνατότητες της Belhαrra. Μεταξύ των ανώτερων συστημάτων που διαθέτει περιλαμβάνονται και οι πύραυλοι SCALP Naval με εμβέλεια πλέον των 1000 χλμ. Ένα πλοίο από το Ιόνιο μπορεί να πλήξει την Άγκυρα ή και την αεροπορική βάση της Τουρκίας Αλ Ουατίγια στη Λιβύη!

Είναι τέτοια η επιχειρησιακή ανωτερότητα των εν λόγω φρεγατών, ώστε δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι θα προσέδιδαν ανάλογη επιχειρησιακή ανωτερότητα με εκείνη που προσέδωσε στον στόλο μας το θρυλικό “θωρηκτό Αβέρωφ” κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους. Πρόκειται για πλοία με ικανότητες να κυριαρχήσουν στον θαλάσσιο αγώνα της Ανατολικής Μεσογείου, περιλαμβανομένης της Κύπρου. Βεβαίως αμφιβάλουμε αν το πολιτικό σύστημα επιθυμεί να υπερασπισθεί την Κύπρο, πέραν των λόγων.

Όταν το 1911 η Ελλάδα παρέλαβε το θωρακισμένο καταδρομικό πλοίο “Γεώργιος Αβέρωφ”, αυτό ήταν το πιο σύγχρονο και ισχυρό πλοίο στην Ανατολική Μεσόγειο και βεβαίως στο Αιγαίο. Το πλοίο κόστισε πολύ ακριβά στο κράτος, αλλά το κράτος κέρδισε πολύ περισσότερα από αυτό. Η ανώτερη ταχύτητά του και το μέγιστο του βεληνεκούς των πυροβόλων του αποτελούσαν τον τρόμο των πολεμικών πλοίων του οθωμανικού στόλου.

Τα στοιχεία αυτά αξιοποιήθηκαν ιδανικά από το ναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη, με αποτέλεσμα την μεγάλη συμβολή του πλοίου στους νικηφόρους Βαλκανικούς Πολέμους και στην απελευθέρωση των νήσων του Βορείου Αιγαίου από τους Τούρκους. Χάρη στις επιτυχίες αυτές, τόσο το πλοίο όσο και ο Κουντουριώτης αναδείχθηκαν σε θρύλους.

Η “διμερής αμυντική συμφωνία” με Γαλλία

Πέραν της μεγάλης ευκαιρίας να αποκτήσει η Ελλάδα τέτοιες φρεγάτες, μαζί με την συμφωνία για την αγορά τους, η Γαλλία αντιμετώπιζε θετικά την επιθυμία της Ελλάδας να υπογράψουν και διμερή αμυντική συμφωνία. Η συμφωνία θα περιλάμβανε τη μεταστάθμευση μαχητικών αεροσκαφών Rafale και την αποστολή μιας ή δύο γαλλικών φρεγατών τύπου Fremm στο Αιγαίο.

Ακόμα περισσότερο σύμφωνα με πληροφορίες που επικαλείται ο καθηγητής Γιάννης Μάζης, η συμφωνία στην πραγματικότητα ήταν στρατιωτική συμμαχία. Διότι περιλάμβανε «αμυντική συνδρομή σε περίπτωση κατά την οποίαν ένα από τα δύο κράτη δεχθεί επίθεση». Είναι αυτονόητο το πόσο αναγκαίο είναι αυτό για περιπτώσεις κρίσεως, όπως αυτή που εκδηλώνεται αυτές τις ημέρες στο Καστελλόριζο.

Επειδή δε οι Belharra θα παραληφθούν σταδιακά μετά το 2024, μια στρατιωτική συμμαχία με την Γαλλία καθίσταται ακόμα περισσότερο απαραίτητη, ενισχύοντας αφάνταστα την αποτροπή στον ενδιάμεσο χρόνο. Διότι η υποστήριξη της πυρηνικής αυτής δυνάμεως θα έδινε κάλυψη στην άμυνα της Ελλάδας. Αυτή η υποστήριξη είναι πολύτιμη, αν ισχύει ότι οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις έχει χαμηλή διαθεσιμότητα σε αμυντικά μέσα, όπως το έχει καταγγείλει, μεταξύ άλλων, και ο τέως αρχηγός ΓΕΕΘΑ Μιχαήλ Κωσταράκος. Θα ήταν λοιπόν αδιανόητο να μην υπογράψουμε την αγορά των Belharra και μαζί την συμμαχία με την Γαλλία.

Παρά ταύτα, ενώ επρόκειτο να κλείσει η συμφωνία, ξαφνικά όλα άλλαξαν. Η δικαιολογία που προβλήθηκε για το ναυάγιο είναι η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας για καταβολή αναδρομικών συντάξεων ύψους ενός δισ! Το χρέος έναντι των συνταξιούχων υποτίθεται ότι οδήγησε τον υπουργό Οικονομικών να φέρει αντιρρήσεις! Ασφαλώς πρόκειται για προσχηματική δικαιολογία, η οποία εκθέτει την κυβέρνηση και τη χώρα, ως αναξιόπιστο συνομιλητή. Λες και δεν υπάρχουν λύσεις, όπως το να δοθούν τα χρήματα σε βάθος χρόνου με ομόλογα του δημοσίου.

Ο κρυφός ρόλος ΗΠΑ και Γερμανίας

Εάν αληθεύουν όσα λέει ο καθηγητής Μάζης στην συνέντευξη και σε άρθρο του προκύπτουν καυτά ερωτήματα: Είναι δυνατόν να απορρίπτουμε την αμυντική συμμαχία με τη Γαλλία, που είναι ο μοναδικός πραγματικός σύμμαχος που διαθέτουμε; Είναι δυνατόν ένας υπουργός να εμποδίζει μια εθνικά ζωτική συμφωνία; Είναι δυνατόν ένας πρωθυπουργός να προτιμά να δώσει τα χρήματα στους συνταξιούχους, εις βάρος της άμυνας της χώρας του;

Πίσω από αυτά τα αδιανόητα κρύβεται πιθανότατα ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη υποκύπτει στις πιέσεις ΗΠΑ και Γερμανίας, που δεν βλέπουν με καλό μάτι την ανάπτυξη μιας ελληνογαλλικής αμυντικής συμμαχίας. Επιπλέον οι Αμερικανοί επιθυμούν να μας πουλήσουν τις δικές τους φρεγάτες. Όμως δεν μας δίνουν φρεγάτες που να πλησιάζουν έστω τις επιχειρησιακές δυνατότητες των Belharra.

Tο κυριότερο είναι ότι οι ΗΠΑ και η Γερμανία πιέζουν για τον διαμοιρασμό των κοιτασμάτων της Ανατολικής Μεσογείου, έτσι ώστε να ικανοποιήσουν την Τουρκία. Αυτό φυσικά θα γίνει εις βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου. Εν τούτοις τα συμφέροντα της Τουρκίας δεν είναι μόνον οικονομικά, αλλά και εξόχως γεωπολιτικά. Διότι μέσω της παράνομης διεύρυνσης της υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ της (“Γαλάζια Πατρίδα”) θέλει να εξουσιάζει τις εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο.

Ως γνωστόν η Τουρκία θέλει να εξουδετερώσει πλήρως την Ελλάδα και την Κύπρο ως γεωπολιτικούς δρώντες. Αν λοιπόν Αθήνα και Λευκωσία υποκύψουν, όπως φαίνεται, στις απαιτήσεις των ΗΠΑ και της Γερμανίας θα οδηγηθούμε αρχικά σε απώλεια των κυριαρχικών δικαιωμάτων του Ελληνισμού. Η δε Τουρκία είναι βέβαιο ότι, μόλις κατοχυρώσει τα κέρδη της επί των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας και της Κύπρου, θα ξεκινήσει τις νέες απειλές για να μας αφαιρέσει και κυριαρχία, δηλαδή έδαφος και χωρικά ύδατα.

Καμπανάκι η δήλωση Φλώρου

Η ματαίωση υπογραφής αμυντικής συμμαχίας με τη Γαλλία, που είναι εξαρτημένη από την αγορά των φρεγατών, ουσιαστικά αποτελεί πρόδρομο για την επιβολή στην Ελλάδα του πακέτου των τουρκικών απαιτήσεων. Θα πρόκειται για την παράδοση της χώρας στις “καλές υπηρεσίες” των ΗΠΑ και της Γερμανίας, που φυσικά ενδιαφέρονται μόνον για τα δικά τους συμφέροντα.

Παρά ταύτα ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ Κωνσταντίνος Φλώρος με τη γνωστή δήλωσή του «θα τον κάψουμε», πέραν των άλλων, έφερε την κυβέρνηση και προ των ευθυνών της για να παράσχει στο στράτευμα όλα τα αναγκαία για την άμυνα. Διότι είχε αποδέκτη και την κυβέρνηση, όταν εκδήλωνε την αποφασιστικότητα των Ενόπλων Δυνάμεων να πολεμήσουν για την πατρίδα. Άρα έδειξε και το μέγεθος των κυβερνητικών προς τούτο ευθυνών.

Οφείλει λοιπόν η κυβέρνηση να κάνει ταχύτατες ενέργειες, προκειμένου να παράσχει στις Ένοπλες Δυνάμεις όλα τα μέσα για να αντιμετωπίσουν οποιαδήποτε τουρκική ενέργεια. Για τον σκοπό αυτό υπάρχουν μόνον δύο δυνατότητες, που πρέπει να γίνουν παραλλήλως:

• Πρώτον, η επίτευξη διαθεσιμοτήτων στα μέσα και υλικά του στρατεύματος σε ποσοστό τουλάχιστον 80%.
• Δεύτερον, η σύναψη της συμμαχίας με την Γαλλία, έστω και αν συναρτάται με την αγορά των ακριβών φρεγατών Belharra.

Αν δεν τα κάνει αυτά σημαίνει ότι ανοίγει την πόρτα στη σταδιακή παράδοση της Ελλάδας και της Κύπρου στην Τουρκία, δηλαδή στον πνιγμό του Ελληνισμού.