Οι ΗΠΑ καταργούν τη συνθήκη της Λωζάνης και ημείς άδομεν…

Αν τα πράγματα δεν ήταν τόσο σοβαρά για την περιοχή και επομένως και για το λαό μας, τα γέλια για όσους εδώ και χρόνια μας “ταΐζουν” αμερικανολατρεία και ισραηλινολαγνεία (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ, Ακροδεξιά και λογής διεθνολόγοι και διεθνολογούντες που έχουν πιάσει στασίδι στα ΜΜΕ) θα έπρεπε να ακούγονται για μέρες. Δυστυχώς, όμως, οι εξελίξεις είναι πολύ πιο άσχημες από όσο φαίνεται.

Χρειάστηκαν οκτώ μέρες μόλις, για να φτάσουμε από την επαναβεβαίωση του γεγονότος ότι οι ΗΠΑ δε θα εγκαταλείψουν την Τουρκία για κανέναν στην περιοχή και ότι επομένως θα “πουλήσουν” άλλους συμμάχους, στο βαθμό που οι συμμαχίες αυτές συγκρούονται με τον εδώ και δεκαετίες στρατηγικό ρόλο της Τουρκίας, στην επίσημη αποδόμηση της συνθήκης της Λωζάννης από πλευράς ΗΠΑ, δια του κοινού ανακοινωθέντος Τουρκίας-ΗΠΑ.

Η Τουρκία ξεκίνησε την παράνομη επέμβαση στη Συρία, αναπαράγοντας δόγματα περί εθνικής ασφαλείας από το θεωρητικό οπλοστάσιο των ΗΠΑ και θεωρώντας ότι θα έκανε στρατιωτικό περίπατο. Εκτιμούσε ή ήξερε ότι είχε το “πράσινο φως” τόσο των ΗΠΑ, όσο και της Ρωσίας. Μέχρι τώρα αποδεικνύεται ότι είχε –τουλάχιστον σταθερά– το “πράσινο φως” μόνο των ΗΠΑ και όχι της Ρωσίας, η οποία τάσσεται υπέρ της εδαφικής ακεραιότητας της Συρίας και της προσχώρησης των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων στον συριακό στρατό. Αυτό θα έπρεπε να είχε γίνει εδώ και χρόνια, αλλά το εμπόδιζε η τυχοδιωκτική και καταστροφική πρόσδεση της ηγεσίας μέρους των Κούρδων της Συρίας στο άρμα των ΗΠΑ.

Μην έχοντας την κάλυψη που ήθελαν ο τουρκικός στρατός και οι μισθοφόροι του (επαναστάτες μέχρι πρότινος και μετριοπαθείς αντικαθεστωτικοί κατά τη Δύση, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας) δεν πέτυχαν τους στρατιωτικούς στόχους που είχαν θέσει στη Συρία. Στα πεδίο είχαν σχετικά μικρά εδαφικά κέρδη και πολλά θύματα (κυρίως οι ισλαμιστές μισθοφόροι που τους είχαν βάλει εμπροσθοφυλακή), ενώ ο Ερντογάν άρχισε να βλέπει τον κίνδυνο μιας μακρόχρονης εμπλοκής.

Από μηχανής θεός

Και τότε εμφανίστηκαν οι ΗΠΑ ως από μηχανής θεός για να αναγνωρίσουν στην Τουρκία το δικαίωμα κατάληψης εδάφους της Συρίας. Δεν πρόκειται για συμφωνία ανακωχής, όπως ψευδεπίγραφα ονομάστηκε από τις ΗΠΑ, δεδομένου ότι ανακωχή θα μπορούσε να υπάρξει μόνο μεταξύ των δύο εμπολέμων: της Συρίας και της Τουρκίας. Πρόκειται για πράξη νομιμοποίησης –ίσως την πρώτη μετά τη συμφωνία του Μονάχου– από μια παγκόσμια δύναμη, της αναθεωρητικής και επιθετικής υφαρπαγής τμήματος της επικρατείας ενός κράτους από ένα άλλο, δια της βίας ή την απειλή βίας, χωρίς το αμυνόμενο κράτος να συναινέσει.

Αν επρόκειτο για ανακωχή εμπολέμων θα μπορούσε να προβλεφθεί μια ουδέτερη ζώνη. Εδώ πρόκειται για δικαιικά παράνομη και πολιτικά χυδαία επιλογή των ΗΠΑ να νομιμοποιήσουν το διεθνές έγκλημα. Να επικυρώσουν την πολιτική της Τουρκίας περί αναθεώρησης έως και να κατάργησης κατά τόπους, της συνθήκης της Λωζάννης δια της βίαιης αλλαγής συνόρων στην περιοχή μας.

Παρότι η συμφωνία των ΗΠΑ με την Τουρκία δεν αποτελεί συνθήκη –και δε θα μπορούσε να αποτελεί– δημιουργεί προηγούμενο αποδοχής από πλευράς των ΗΠΑ της αποδόμησης της συνθήκης της Λωζάννης. Έχουν υπάρξει και άλλες περιπτώσεις έκφρασης “κατανόησης” από πλευράς Ουάσινγκτον του τουρκικού αναθεωρητισμού και μάλιστα από πολλούς προέδρους και σε διαφορετικές συγκυρίες.

Τώρα, όμως, αποτυπώνεται και στο χαρτί, ακολούθως μάλιστα μιας αποτυχημένης στρατιωτικής περιπέτειας των Τούρκων. Όσοι μετά από όλα αυτά στην Ελλάδα εξακολουθούν να κοινοτοπούν με ρητορείες περί προστασίας των συνόρων μας είτε από την ΕΕ, είτε από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ και όσοι υπογράφουν λεόντειες συμβάσεις παράδοσης της επικράτειάς μας δεν είναι αφελείς. Είναι το λιγότερο ύποπτοι.

Πέρα, όμως, από τα κίνητρα αυτής της πολιτικής, που θα πρέπει κάποτε να ερευνηθούν και να έρθουν στο φως της δημοσιότητας, είναι απολύτως επείγουσα η άμεση αλλαγής πολιτικής εκ μέρους της Αθήνας σε όλα τα επίπεδα. Μέρος της αφετηρίας μιας τέτοιας αλλαγής πρέπει να είναι και το να αποφανθεί με δημοψήφισμα ο ελληνικός λαός για τη νέα συμφωνία ΗΠΑ-Ελλάδας περί της στρατιωτικής συνεργασίας των δύο κρατών. Επιπλέον, να διορθώσει η Ελλάδα την ιστορική αδικία που διέπραξε κατά της Συρίας, στηρίζοντας ουσιαστικά και έμπρακτα την εδαφική ακεραιότητα της τόσο φιλικής για τον Ελληνισμό αυτής χώρας.