Οι ποικίλες ελλαδικές ελίτ και η αλά καρτ “λαϊκή κυριαρχία”

Αν και το θέμα της επίσκεψης του Έλληνα πρωθυπουργού στην Κύπρο, την περασμένη Δευτέρα, φαίνεται να έχει εξαντληθεί, τουλάχιστον στη δημόσια σφαίρα, είναι προφανές πως πολλά ακόμη μπορούν να ειπωθούν. Η εντύπωση, που φαίνεται να αποκομίζει κάποιος, ήταν πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήθελε διακαώς να πείσει ότι το Κυπριακό είναι προτεραιότητα της Αθήνας και πως οι ελληνοτουρκικές σχέσεις δεν μπορούν να προχωρήσουν χωρίς να υπάρξουν κινήσεις (από την κατοχική πλευρά εννοείται) στο Κυπριακό. Αυτές οι ποικίλες διαβεβαιώσεις θα κριθούν στην πράξη, δημοσίως και μη. Γιατί μέχρι στιγμής δεν διαπιστώθηκε πως αυτή είναι η στάση της ελληνικής κυβέρνησης.

Γιατί άραγε ο Έλληνας πρωθυπουργός έκανε ένα ταξίδι, μερικών ωρών, στην Κύπρο; Πρώτα γιατί το αναφέρει η παράδοση, είθισται να γίνεται, μετά από εκλογές. Η ουσία της επίσκεψης αφορούσε πρωτίστως την ανάγκη να πείσει πως δεν υπάρχουν δυσκολίες στις ελλαδοκυπριακές σχέσεις και πως όλα είναι καλά. Αισθάνθηκε την ανάγκη να το επαναλάβει μερικές φορές στις δηλώσεις του. Αν έχουν αξία όλα αυτά, πέραν των τετριμμένων που συνήθως ακούγονται, είναι πως φαίνεται να υπάρχει κατανόηση πως μια ομαλή σχέση, χωρίς σκιές, μπορεί να είναι επωφελής για όλους και για τις εξελίξεις ευρύτερα.

Η Αθήνα, ακόμη και να το θέλει, δεν μπορεί να αποξενωθεί από το Κυπριακό, από την Κύπρο. Η Αθήνα πρέπει να αντιληφθεί, κι αυτό το έχει πει ο πρωθυπουργός και ελπίζουμε να το εννοεί μέχρι τέλους, ότι δεν μπορούν να προχωρήσουν τα ευρωτουρκικά και τα ελληνοτουρκικά χωρίς παράλληλα να υπάρχει πρόοδος στην λύση του Κυπριακού.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης προφανώς και ενδιαφέρεται για την εικόνα του. Τον ενδιαφέρει να μην δέχεται κριτική για το Κυπριακό. Και στο εσωτερικό της Ελλάδος, όχι τόσο από τις συστημικές δυνάμεις, που δεν ασχολούνται με το θέμα, όσο από τους πολίτες, που έχουν ευαισθησίες για τα εθνικά θέματα. Τον απασχολούν, επίσης και οι Ελλαδίτες ψηφοφόροι, που ψηφίζουν από την Κύπρο και στους οποίους έκανε αναφορά στις δηλώσεις του στη Λευκωσία. Αυτοί προφανώς και επηρεάζονται από τα όσα συζητούνται στην κυπριακή δημόσια σφαίρα. Δεν είναι πολλοί; Μπορούν να είναι πολλοί περισσότεροι. Συνεπώς μετρά και το πολιτικό κόστος.

“Δεν ξέρουν τι θέλουν”!

Είναι σαφές πως το ταξίδι μερικών ωρών, έγινε επειδή θέλησε να ξεκαθαρίσει το τοπίο. Αυτό το τοπίο το οποίον αφορά τον ίδιο και τους χειρισμούς της κυβέρνησης του. Κι όχι για να ζητήσει, όπως ελέχθη, από τον πρόεδρο Χριστοδουλίδη να ξεκαθαρίσει τι θέλει στο Κυπριακό. Άλλωστε μια ολόκληρη προεκλογική εκστρατεία και στις προγραμματικές του δηλώσεις ενώπιον της Βουλής των Ελλήνων, δεν αναφέρθηκε ποσώς στο Κυπριακό, γιατί να έχει άγχος για το κατά πόσον ο Χριστοδουλίδης δεν έχει ξεκαθαρίσει – που το έχει κάνει – τι θέλει;

Στην Αθήνα, σε μια ελίτ πολιτική, οικονομική και δημοσιογραφική, επικρατεί η… αντίληψη πως οι Κύπριοι απορρίπτουν τα πάντα. Κάνουν δε εσχάτως και ειδική αναφορά στο αλήστου μνήμης σχέδιο Ανάν. Όταν πρόκειται για την εκλογική επιτυχία του κ. Μητσοτάκη κάνουν λόγο για “λαϊκή κυριαρχία”, ενώ στην περίπτωση που παιζόταν η επιβίωση του Ελληνισμού στην Κύπρο, οι πολίτες που απέρριψαν ένα διαχωριστικό, ρατσιστικό σχέδιο, “δεν ξέρουν τι θέλουν”. Το αφήγημα αυτό αναπτύσσεται στη βάση μιας λογικής, σύμφωνα με την οποία από την στιγμή που οι Ελληνοκύπριοι “δεν ξέρουν τι θέλουν”, “απορρίπτουν ότι τους παρουσιαστεί”, δεν πρέπει η Ελλάδα να ασχολείται μαζί τους. Αυτό το “προφίλ” των Ελληνοκυπρίων το αξιοποιεί και η κατοχική Τουρκία!

Η Κύπρος χρειάζεται την Ελλάδα, που είναι το μόνιμο, μοναδικό της στήριγμα. Κανένα δεν εξυπηρετεί να υπάρχουν διαφωνίες και κρίση στις σχέσεις τους. Το γεγονός ότι χρειαζόμαστε την Ελλάδα, δεν σημαίνει ότι θα ανεχόμαστε και την περιθωριοποίηση της Κύπρου, όταν και όποτε αυτό γίνεται. Ο πρωθυπουργός έχει δώσει διαβεβαιώσεις και όλοι τις έχουν καταγράψει. Συνεπώς, θα παρακολουθείται εφεξής κατά πόσο στην βάση αυτή θα πορευθεί.