Οι Τούρκοι θέλουν να ανατρέψουν το εμβληματικό 1821

Πρέπει να θεωρείται κοινό κτήμα κάθε μορφωμένου ανθρώπου η εξής απλή και θεμελιώδης γνώση: οι Τούρκοι, στην πορεία της εξάπλωσής τους από τις στέπες της Ασίας έως τις καστρόπορτες της Βιέννης, διασταυρώθηκαν με τους Έλληνες ως κληρονόμους και συνεχιστές του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Οι Τούρκοι κατέκτησαν περιοχές άνθησης του πολιτισμού αυτού σε όλες τις εκφάνσεις του, από την αρχιτεκτονική, τη ναυσιπλοΐα, έως το θέατρο, τη ρητορική, κι από τη δημοκρατία έως τους θεσμούς της. Σε τέτοιες περιοχές εγκαταστάθηκαν και “πρόκοψαν” οι Τούρκοι (βλέπε πληθυσμό, μέγεθος οικονομίας).

Στο παρελθόν, για ακόμη μία φορά, η τουρκική αξιωματική αντιπολίτευση κατηγόρησε τον Ερντογάν ότι παραχωρεί το Αιγαίο στους γείτονες. Ο Έλληνας, όμως, είναι “το θεριό του Λόγου”, που εδώ και 2.500 χρόνια γαλουχήθηκε μέσα στο Αιγαίο στη βάση μιας θεμελιώδους πολιτικής και κοινωνικής αξίας: «Οὐχ ἑλληνικὸν τὸ προσκυνεῖν». Αξία που είναι εσαεί αήττητη και οδήγησε, εν καιρώ, στην Εθνεγερσία του 1821. Ταυτόχρονα, οι σημερινοί Τούρκοι πολιτικοί μιλούν για το Αιγαίο ως χώρο συμφερόντων, όμως δεν δείχνουν να έχουν την παραμικρή ιδέα για την “αξεπέραστη” κλασική κληρονομιά με την οποία είναι συνυφασμένο, θίγοντας έτσι όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά συνολικά τη Δύση.

Η Τουρκία ως κράτος δείχνει επιθετικότητα και προβάλλει στρατιωτική ισχύ απέναντι στους γείτονές της, και μέσω του δόγματος της «Γαλάζιας Πατρίδας» επιβουλεύεται το Αιγαίο. Συνάμα, οι Τούρκοι είναι δύσκολο να σεβαστούν τη μεγάλη προσφορά των Ελλήνων στον παγκόσμιο πολιτισμό και προτιμούν να την αγνοούν, να την υπονομεύουν ή και να την καπηλεύονται. Συνηθέστατη και χαρακτηριστικότερη καπηλεία είναι η παρουσίαση του Ομήρου ως αρχαίου Τούρκου, αλλά εσχάτως και πολλών άλλων. Η αδυναμία της Τουρκίας να διαλεχθεί ουσιαστικά με τον πολιτισμό των περιοχών που κατέκτησε είναι εύλογο να συντελεί στην ενίσχυση της αίσθησης του πολιτισμικού της χάσματος από τον δυτικοευρωπαϊκό κόσμο, και ιδίως από όλους εμάς, τους Έλληνες, ως κληρονόμους του πολιτισμού των προγόνων μας.

Τι δει και τι μέλλει γενέσθαι; Απέναντι στη συνήθη και κατά καιρούς οξυνόμενη τουρκική επιθετικότητα, οι σύγχρονοι Έλληνες οφείλουν να διατηρούν άσβεστη στην ψυχή τους τη φιλοπατρία, όπως εξάλλου τους τη δίδαξαν οι αρχαίοι πρόγονοί τους. «Όταν οι απόγονοι ευτυχούν, οι πρόγονοι δοξάζονται», γράφει ο Ανδρέας Καρκαβίτσας. Επιπλέον, όμως, για τους σύγχρονους Έλληνες, η αδιαμφισβήτητα κορυφαία σημασία της κλασικής κληρονομιάς για τη συγκρότηση της “κυρίαρχης Δύσης” πρέπει να θεωρείται ισχυρή βάση μιας ήπιας, πλην καίριας, ισχύος. Το πολιτισμικό κεφάλαιο είναι το παντοδύναμο υπερόπλο της Ελλάδας. «Η αρχαία Ελλάδα έστησε τον άνθρωπο στα πόδια του», έγραφαν πριν χρόνια οι New York Times.

Η σύγχρονη ύβρις

Έτσι, οι Έλληνες σήμερα έχουμε τη δυνατότητα να συνδέουμε τη μόνιμη τάση της Τουρκίας για υπέρβαση πολιτισμικών, πολιτικών και ηθικών ορίων με την πολυσήμαντη αρχαιοελληνική έννοια της ύβρεως. Οι δηλώσεις του Ερντογάν σε σχέση με την Κύπρο, ότι «ολόκληρη θα μπορούσε να ανήκει στην Τουρκία», και για το όνειρο του έθνους ότι «ξανανοίξαμε την Αγία Σοφία για… δόξα στον Αλλάχ» είναι πρόσφατα παραδείγματα της ροπής της Τουρκίας προς τη διάπραξη ύβρεως. Ταυτόχρονα, το τουρκικό ίντερνετ είναι μπουκωμένο με χάρτες που διαφημίζουν συνεχώς την τουρκική σφαίρα επιρροής στον κόσμο.

Κάθε φορά που η Τουρκία θα βρίσκεται απέναντι στην προσφορά των Ελλήνων στον παγκόσμιο πολιτισμό, η απάντησή της θα είναι η πολιτισμική ύβρις και οι διάφοροι “ανυπόστατοι χάρτες”. Αλλά σήμερα, η Συρία είναι η τρανή απόδειξη που πρέπει να δει κατάματα η αθηναϊκή ελίτ. Έτσι, η νέμεσις πρέπει να επέλθει αναπόφευκτα, διαφορετικά δεν διατρέχει κινδύνους μόνον το Αιγαίο, αλλά η συνολική ελληνική επικράτεια. Δηλαδή, άπειρους κινδύνους για τον τόπο που ελευθέρωσαν οι απλοί και φτωχοί Έλληνες δίπλα σε μία χούφτα Φιλέλληνες, καθότι οι Τούρκοι σήμερα θα ήθελαν να ανατρέψουν το εμβληματικό 1821, για το οποίο τόσο βοήθησε το υπερόπλο των Ελλήνων: η κλασική κληρονομιά που σιγά-σιγά κατακλέβεται.

Τούτων λεχθέντων, στην Ελλάδα σήμερα, για τα ελληνοτουρκικά, οφείλουμε να απαντήσουμε στο μεγάλο ερώτημα: έχει πεδίο εφαρμογής το δόγμα του πρώτου πλήγματος, ειδικά σε ψυχολογικό επίπεδο, όπως κάνει το Ισραήλ; Και τι θα σήμαινε η λογική του πρώτου πλήγματος μετά από όση κλεψιά και ατίμωση (είδαμε και παραπάνω) βιώνουμε καθημερινά οι Έλληνες για δεκαετίες; Η λογική του πρώτου πλήγματος είναι: να αμυνθείς επιτιθέμενος! Έτσι μόνο θα τιμήσουμε στους αιώνες την κληρονομιά του 1821… ειδάλλως, αφήνουμε την Τουρκία αποθρασυνόμενη να την ανατρέπει μέρα με τη μέρα.