Οι τουρκικοί όροι και η αποφυγή της αυτοχειρίας

Δεν υπάρχει σήμερα κάποιος από τους εμπλεκόμενους στο Κυπριακό, ο οποίος να πιστεύει πως μπορούν στο ορατό μέλλον να επαναρχίσουν συνομιλίες. Η τουρκική στάση και συμπεριφορά, οι μεθοδεύσεις επιβολής τετελεσμένων για να δημιουργηθεί τουρκικό “κεκτημένο” σε μια μελλοντική διαπραγμάτευση, απομακρύνουν τις προοπτικές. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, που κανείς δεν κάνει λόγο για μια νέα διαδικασία διαπραγματεύσεων στο Κυπριακό.

Είναι προφανές πως η κατοχική Τουρκία κινείται σε δυο πεδία. Το πρώτο αφορά τα βήματα επιβολής και εδραίωσης τετελεσμένων. Από τη μια, το σταδιακό άνοιγμα της περίκλειστης περιοχής της κατεχόμενης Αμμοχώστου, που ανατρέπει πολλά δεδομένα στο Κυπριακό και στις συζητήσεις σε ό,τι αφορά το εδαφικό και το περιουσιακό. Από την άλλη, η πρόταξη όρων για την επάνοδο της τουρκικής πλευράς, σε μια μελλοντική διαδικασία διαπραγματεύσεων.

Δεύτερο, τόσο το καθεστώς Ερντογάν όσο και οι εγκάθετοί του στα Kατεχόμενα, επιμένουν σε δυο προϋποθέσεις-όρους για να επαναρχίσει η διαδικασία των διαπραγματεύσεων στο Κυπριακό: Πρώτος όρος, την εκ προοιμίου αναγνώριση της κυριαρχικής ισότητας και ίσου διεθνούς καθεστώτος του ψευδοκράτους από την ελληνική κυπριακή πλευρά. Δεύτερος όρος, τη διασφάλιση του καθεστώτος των Τουρκοκυπρίων, την επόμενη ημέρα μιας αποτυχίας.

Ώρα αποφάσεων

Όπως σημειώναμε χθες Κυριακή, η τουρκική πλευρά θέλει εν πολλοίς να εξασφαλίσει κίνητρο για να αποτύχει το εγχείρημα. Είναι δε σαφές πως θέλει να νομιμοποιήσει τα αποτελέσματα της εισβολής και συνεχιζόμενης κατοχής, καθώς και τα τετελεσμένα, που εδραιώνουν τα κατοχικά δεδομένα. Και όταν τα εξασφαλίσει αυτά, θα προσέλθει να συζητήσει τους όρους αποδοχής όλων αυτών από την ελληνική πλευρά. Η Άγκυρα προχωρεί με βάση τη λογική πως μέχρι στιγμής δεν έχει κόστος από τη συμπεριφορά της έναντι της Κύπρου, της Ελλάδος κι άλλων χωρών της περιοχής.

Και από τη στιγμή, κατά την οποία συνεχίζει ανενόχλητη την επιθετική και επεκτατική της πολιτική, δεν έχει λόγο να την αναθεωρήσει. Είναι για αυτόν ακριβώς τον λόγο, που η ελληνική πλευρά στην Κύπρο θα πρέπει να αναθεωρήσει την ακολουθούμενη πολιτική της. Να διαμορφώσει μια στρατηγική αποτροπής, η οποία να προσφέρει δυνατότητες για ανατροπή των κατοχικών δεδομένων. Αυτό σημαίνει πιο διεκδικητική πολιτική. Μια πολιτική, που να μην ακολουθεί τα γεγονότα. Μια πολιτική αποτελεσματικών συμμαχιών, οι οποίες να στηρίζονται και στη συνεργασία στα θέματα ασφάλειας, άμυνας.

Έχουμε φθάσει σε μια πολύ κρίσιμη καμπή. Για αυτό και τώρα είναι η ώρα των αποφάσεων, καθώς αύριο θα είναι πια αργά για τον Eλληνισμό στην Κύπρο. Χρειάζεται πολιτική βούληση και διάθεση και δυνάμεις, ώστε να καταστεί εφικτός ο στόχος για απεγκλωβισμό από αδιέξοδες πολιτικές και πολιτικές, που οδηγούν με μαθητική ακρίβεια στην προσαρμογή στις επιδιώξεις της κατοχικής Τουρκίας. Μπορούμε; Αξίζει να προσπαθήσουμε. Η άλλη επιλογή είναι η ακινησία, η πεπατημένη και η εδραίωση των κατοχικών δεδομένων.