Οι Τούρκοι αναγνωρίζουν την γεωπολιτική αξία της Κύπρου

Χρόνια η κατοχική Τουρκία ανέπτυσσε το ανεδαφικό αφήγημα πως βρίσκεται στην Κύπρο για να προστατεύσει τους Τουρκοκύπριους. Αυτό, υποτίθεται, δικαιολογούσε την εμμονή της για τη συνέχιση του ξεπερασμένου συστήματος των εγγυήσεων και τη στρατιωτική παρουσία της στο νησί. Αυτό το αφήγημα εξουδετέρωσε εν πολλοίς ο πρώην θεωρητικός του Ερντογάν και σημερινός πολιτικός του αντίπαλος, Αχμέτ Νταβούτογλου.

Είχε επισημάνει χωρίς περιστροφές πως ακόμη κι αν δεν υπήρχε ούτε ένας μουσουλμάνος Τούρκος εκεί, η Τουρκία όφειλε να διατηρεί ένα κυπριακό ζήτημα. Καμία χώρα δεν μπορεί να μείνει αδιάφορη σε ένα τέτοιο νησί που βρίσκεται στην καρδιά του ζωτικού της χώρου, είπε. Ο Αχμέτ Νταβούτογλου είχε αναφέρει πως «η μικρή πατρίδα (το ψευδοκράτος εννοεί) θα αποτελεί, με τη λύση, το προπύργιο για την προστασία των δικαιωμάτων της Τουρκίας στην περιοχή».

Πιο ξεκάθαρα δεν μπορούσε να διατυπωθεί για να εξηγηθούν τα τουρκικά σχέδια σε βάρος της Κύπρου. Εξηγείται η κατοχή και η επιμονή για να παραμείνει στο νησί. Ποιο απλοϊκά αλλά με σαφήνεια τα είπε και ο κατοχικός ηγέτης, Ερσίν Τατάρ. Ο εγκάθετος της Άγκυρας υποστήριξε πως η ενίσχυση και η επιβίωση της “ΤΔΒΚ” είναι πολύ σημαντική από την άποψη της ασφάλειας της Τουρκίας. Είπε, δηλαδή, αυτό που ισχύει παρουσιάζοντας τις πραγματικές προθέσεις της Άγκυρας.

Οι Τουρκοκύπριοι χρησιμοποιούνται από την Τουρκία ως όχημα για την εξυπηρέτηση των σχεδιασμών τους στην περιοχή. Η παρουσία τους στο νησί αποτελεί μέρος της στρατηγικής ασφάλειας της κατοχικής δύναμης. Και οι Τουρκοκύπριοι. Οι διάφορες πολιτικές και οικονομικές ελίτ και όσοι αποδέχονται να παίξουν το ρόλο των εγκάθετων, των αχυράνθρωπων, εξυπηρετούν αυτό και μόνο το στόχο. Δεν εξυπηρετούν σε καμία περίπτωση τα συμφέροντα των Τουρκοκυπρίων.

Γεωπολιτική σημασία

Η Τουρκία σαφώς και δεν απειλείται από την Κύπρο. Την ίδια, ωστόσο, ώρα είναι σαφές πως η Κύπρος χρησιμοποιείται από την κατοχική δύναμη για να ενισχύσει την ασφάλεια στην περιοχή. Γι αυτό και θέλει να ελέγχει πλήρως το νησί και δεν ευνοεί άλλη παρουσία, η οποία μπορεί να απειλήσει ή να επηρεάσει τους σχεδιασμούς της. Με τη Βρετανία, για παράδειγμα, μπορούν να συνυπάρξουν και να συνεργασθούν. Στο σημείο, που δεν επηρεάζονται τα συμφέροντα τους. Αυτό επιβεβαιώνεται διαχρονικά. Η Τουρκία, ωστόσο, δεν θα ήθελε ποτέ την Ελλάδα στο νότιο τμήμα της Κύπρου και απέναντι της. Κι αυτό το έχει επιβεβαιώσει πολλές φορές.

Μέχρι στιγμής η υλοποίηση γίνεται διά της επιβολής και χωρίς να ρίξει μια σφαίρα η κατοχική Τουρκία. Επιστρατεύει τη λογική της στρατιωτικής ισχύος. Είναι, όμως, η κατοχική δύναμη άτρωτη, ανίκητη; Είναι σαφές πως για δεκαετίες η Άγκυρα εφαρμόζει σιγά-σιγά αλλά σταθερά τους σχεδιασμούς της. Πώς μπορεί να αποτραπεί αυτός ο σχεδιασμός; Κανείς δεν θέλει πόλεμο. Μπορεί να αντιμετωπιστεί η Τουρκία και οι επεκτατικές πολιτικές της, με ένα άλλο σχεδιασμό αποτροπής. Με τα παρακάλια –είναι αποδεδειγμένο– η κατοχική δύναμη αποθρασύνεται και συνεχίζει ακάθεκτη. Το βιώσαμε και το βιώνουμε.