Οι Τούρκοι ήδη εξετάζουν σενάρια για την επόμενη μέρα

Τελευταία στροφή πριν την Πενταμερή Διάσκεψη για την Κύπρο και τα δεδομένα δεν
διαφοροποιούνται ως προς τις προθέσεις της Άγκυρας, αλλά και των διεθνών
παικτών. Εκείνο, που διαφαίνεται είναι πως όλοι επενδύουν στην αναθέρμανση των σχέσεων τους με την κατοχική Τουρκία, με πρώτη την ΕΕ, που ακολουθεί πολιτική κατευνασμού. Την ίδια ώρα είναι ξεκάθαρο πως οι Τούρκοι ποσώς δεν μπλοφάρουν, αλλά εφαρμόζουν μια πολιτική στη βάση ενός ολοκληρωμένου σχεδιασμού, ο οποίος στοχεύει στον στρατηγικό έλεγχο της Ελλάδος και της Κύπρου.

Στην περίπτωση της Κύπρου έχουν γίνει, ήδη, αρκετά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση, με την εδραίωση των κατοχικών δεδομένων και επιχειρείται μέσα από μια συμφωνία να επικυρωθεί. Βρισκόμαστε σχεδόν τρεις εβδομάδες πριν από την άτυπη Πενταμερή Διάσκεψη για το Κυπριακό, την οποία συγκάλεσε ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες, στη Γενεύη, 27-29 Απριλίου. Θα είναι μια άλλη μια “κρίσιμη φάση” του Κυπριακού, άλλη μια «ευκαιρία», που δεν θα πρέπει να πάει “χαμένη”, όπως είναι το επαναλαμβανόμενο
αφήγημα της πολιτικής και οικονομικής ελίτ στη Λευκωσίας, αλλά και της Αθήνας.

Πώς, όμως, χάνονται οι ευκαιρίες; Με τη στάση της ελληνικής πλευράς, η οποία έχει κάνει σοβαρές και μερικές φορές και επικίνδυνες υποχωρήσεις; Ή με την ανοχή της λεγόμενης διεθνούς κοινότητας που επιτρέπει στο θύτη να συνεχίζει τις παρανομίες του; Και η κατοχική
Τουρκία, τι κάνει; Μόνο εισπράττει εκβιάζοντας και φοβερίζοντας. Τρεις εβδομάδες, λοιπόν, πριν την πολυσυζητημένη άτυπη Πενταμερή Διάσκεψη, η διπλωματία έχει απογειωθεί και στο παρασκήνιο επιχειρούν να κάνουν κουμάντο οι “συνήθεις ύποπτοι”, οι Βρετανοί, οι οποίοι στρέφονται προς την κατεύθυνση της Λευκωσίας, για να παρουσιαστεί πιο “ευέλικτη”, κοντολογίς να προβεί σε νέες υποχωρήσεις.

Και οι υποχωρήσεις που ζητούνται αφορούν την λειτουργία του κράτους, που είναι πρόδηλο πως θα καταστεί “αιχμάλωτο” της Τουρκίας. Κυρίως σε ότι αφορά τον τρόπο λήψης
αποφάσεων, όπου με βάση τις παραινέσεις, οι Τουρκοκύπριοι θα διαθέτουν το δικαίωμα του βέτο. Χωρίς τη συναίνεση της τουρκοκυπριακής πλευράς, αποφάσεις δεν θα λαμβάνονται και το κράτος δεν θα λειτουργεί.

Η Τουρκία βλέπει μακριά

Η Τουρκία από την πλευρά της βλέπει πιο μακριά, όχι μπροστά αλλά στο παρελθόν. Στη βάση των παλιών αφηγημάτων, στα οποία στηρίζονται οι επεκτατικοί σχεδιασμοί. Εξαγγέλλει επάνοδο των ερευνητικών της σκαφών στην περιοχή. Σπάει εν πολλοίς η υπόσχεση Ερντογάν στην Μέρκελ για βήματα, δήθεν, αποκλιμάκωσης, αλλά κανείς δεν ενοχλείται. Το σκηνικό της
έντασης θα επανέλθει, αλλά στην Πενταμερή θα συζητούνται, για παράδειγμα, θέματα «αποτελεσματικής συμμετοχής» στη λήψη αποφάσεων του κράτους.

Ο Ερντογάν, ο Τσαβούσογλου, το αντηχείο τους στα κατεχόμενα Ερσίν Τατάρ, κάνουν λόγο για δυο κράτη, επιδιώκοντας συνομοσπονδία, ως το ύστατο σημείο “υποχώρησης”. Σύμφωνα με συνομιλητές Τούρκων αξιωματούχων, η Άγκυρα αξιώνει κυριαρχική ισότητα και ίσο διεθνές καθεστώς. Αυτό παραπέμπει ευθέως σε δυο κράτη. Θα το επιδιώξει τούτο διακαώς θέλοντας να εξασφαλίσει την παρουσία της στην ΕΕ, μέσω του τουρκοκυπριακού συνιστώντος κρατιδίου, αλλά και να έχει ρόλο στα ενεργειακά.

Εάν το σενάριο αυτό δεν πετύχει, τότε το τουρκικό σχέδιο Β περιλαμβάνει, μέσα από διαδοχικά αδιέξοδα που θα προκαλέσουν, σκοπίμως, βελούδινο διαζύγιο. Αυτό, ωστόσο, προϋποθέτει την αναγνώριση δυο κρατών, αλλά για να γίνει αυτό θα πρέπει να συναινέσει η ελληνική πλευρά. Υπάρχει ηγεσία να προχωρήσει σε αυτή την αυτοχειρία; Οι Τούρκοι εξετάζουν και σενάρια της επόμενης ημέρας, κυρίως σε σχέση με μια νέα αποτυχία. Όπως έχει αναφερθεί σε παλαιότερο άρθρο εξετάζεται το ενδεχόμενο προσάρτησης των κατεχομένων στην Τουρκία, που εάν γίνει θα περάσει μέσα από δημοψήφισμα στα κατεχόμενα και έγκρισης από την τουρκική Μεγάλη Εθνοσυνέλευση.

Προ ημερών, ο Μουσταφά Ακιντζί έχει δηλώσει πως η λύση δύο κρατών είναι μια ρητορική, που δεν μπορεί να συμπληρωθεί το περιεχόμενό της και λόγια, που αποτελούν έναν ενδιάμεσο σταθμό στον δρόμο που οδηγεί στην προσάρτηση της κατεχόμενης Κύπρου στην Τουρκία. Άρα, λοιπόν, είναι στο τραπέζι κι αυτό το ακραίο σενάριο, αν και πολλοί θεωρούν πως το θέμα της προσάρτησης θα χρησιμοποιηθεί εκβιαστικά προς την ελληνική πλευρά για να αποδεχθεί τις τουρκικές αξιώσεις για να αποφύγει τα χειρότερα.

Με αυτά, λοιπόν, τα δεδομένα, η Λευκωσία και η Αθήνα θα προσέλθουν στην άτυπη Πενταμερή Διάσκεψη στη Γενεύη (27-29 Απριλίου). Οι προοπτικές, όπως παραδέχονται τα Ηνωμένα Έθνη, περιορισμένες, αλλά σημασία θα έχει η συνέχεια και ποιος θα κληθεί να πληρώσει τον λογαριασμό.