Όλα γύρω μας αλλάζουν, αλλά θεωρούν τα χαστούκια χάδια!

Ο συνεχιζόμενος για δέκα και πλέον μήνες πόλεμος στην Ουκρανία, καθίσταται μια μόνιμη εστία αντιπαράθεσης, η οποία δεν αφορά μόνο τις αντιμαχόμενες πλευρές, αλλά ευρύτερα γεωπολιτικά συμφέροντα. Είναι προφανές ότι αυτός ο πόλεμος μεταξύ της Ρωσίας και της Ουκρανίας έχει τις… ρίζες του σε ένα μεγάλο παιχνίδι ανακατανομής ισχύος, ένα παιχνίδι με γερά χαστούκια.

Αυτό δεν έχει ξεκινήσει τώρα, αλλά εδώ και αρκετό καιρό, σε διάφορες περιοχές του πλανήτη, περιλαμβανομένης και της δική μας. Αυτό δεν θα σταματήσει, θα συνεχιστεί, μέχρι τελικής επικράτησης. Ενδεχομένως κάποιοι από τους εν δυνάμει πρωταγωνιστές να μην αντέξουν, λόγω των επιπτώσεων του συνεχιζόμενου πολέμου στην Ουκρανία. Προηγήθηκε και η πανδημία του κορονοϊού, που ήταν ένα ισχυρό, ηχηρό χαστούκι στις οικονομίες.

Αυτή η εν εξελίξει ανακατανομή ισχύος συνδέεται με την ολοκλήρωση εκείνης της εκδοχής της παγκοσμιοποίησης, όπως αυτή διαμορφώθηκε μετά την κατάρρευση του λεγόμενου υπαρκτού (ανύπαρκτου) σοσιαλισμού. Η παγκοσμιοποίηση συρρίκνωσε τους μικρούς, τους αδύνατους και ενίσχυσε τους μεγάλους διεθνείς παίκτες. Είναι σαφές πως ανεξαρτήτως του πολέμου στην Ουκρανία, το διεθνές παιχνίδι διαδραματίζεται στο πεδίο της γεωπολιτικής.

Σε αυτή την εξίσωση η κατοχική Τουρκία αναζητά πρωταγωνιστικό ρόλο και σε κάποιο βαθμό τον έχει εξασφαλίσει. Με τις “ειρηνευτικές” παρεμβάσεις της στο ουκρανικό και την (σχεδόν) ανενόχλητη δράση της σε Συρία και Λιβύη αλλά και στο Κουρδιστάν.

H ευκαιρία για Ελλάδα και Κύπρο

Στην αντίπερα όχθη, Ελλάδα και Κύπρος, εάν σωστά αντιληφθούν τα νέα δεδομένα, μπορούν να αποτελέσουν μέρος αυτής της ανακατανομής ισχύος αξιοποιώντας τη γεωγραφική τους θέση και την ιδιότητά τους ως κράτη-μέλη της ΕΕ. Κινήσεις μπορεί να γίνονται, αλλά, προφανώς και δεν υποστηρίζονται πολιτικά και πρωτίστως δεν αξιοποιούν ποσώς τα γεωστρατηγικά τους πλεονεκτήματα.

Η Λευκωσία έχει κάνει μία στρατηγικού βάθους κίνηση με την ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Παράλληλα έκανε και ένα άνοιγμα στρατηγικής προοπτικής με τον καθορισμό ΑΟΖ με γειτονικές χώρες. Προχώρησε σε συνεργασία με την Ελλάδα, τη συγκρότηση των τριμερών συνεργασιών ενώ ξεκίνησε ενεργειακό πρόγραμμα. Όταν, όμως, φθάνει στο διά ταύτα μπαίνει σε τροχιά αδιεξόδου. Αυτό που φαίνεται, είναι πως στο επόμενο και ουσιαστικό βήμα κυριαρχεί ο φόβος έναντι της Τουρκίας. Για παράδειγμα, κατά καιρούς πανηγυρίζει η Κυπριακή Δημοκρατία για νέες αποκαλύψεις στην ΑΟΖ της, αλλά τόσα χρόνια δεν έχει εξορυχτεί φυσικό αέριο.

Στρατηγικές κινήσεις για να αποδώσουν σε όλα τα πεδία επιβάλλεται να γίνει αναθεώρηση στο Κυπριακό. Για παράδειγμα: Όσοι εμπλέκονται στο ενεργειακό πρόγραμμα της Κύπρου, κράτη και εταιρείες καθώς και γειτονικές χώρες θέλουν τη συμμετοχή/ εμπλοκή της Τουρκίας; Θέλουν μια συμφωνία στο Κυπριακό, όπου η κατοχική Τουρκία θα έχει ρόλο και λόγο στην πολιτική της χώρας, με την οποία έχουν συνδέσει σημαντικά συμφέροντα;

Προφανώς και θα έχουν διαμηνύσει οι εταίροι μας στην περιοχή πως δεν μπορούν να επενδύσουν σε συνεργασίες και ταυτόχρονα η Λευκωσία να συζητά “ομηροποίηση” της στην Τουρκία, μέσα από μια διευθέτηση στη βάση των όσων συζητούνται; Το Κυπριακό είναι γεωπολιτικό ζήτημα και δεν μπορεί να συζητείται με βάση τους σχεδιασμούς της Τουρκίας, της Βρετανίας, των ΗΠΑ. Στην Ε.Ε., όπως πολλές φορές αναφέρθηκε, ενταχθήκαμε κυρίως για το Κυπριακό. Προσαρμόσαμε την πολιτική στο Κυπριακό στο νέο αυτό δεδομένο, της ένταξης στην ΕΕ; Όχι.

Οι συζητήσεις διεξάγονται με όρους της δεκαετίας του ’70 με στόχο τη νομιμοποίηση σε μεγάλο βαθμό των αποτελεσμάτων της εισβολής και συνεχιζόμενης κατοχής. Η στρατηγική αναβάθμιση στην περιοχή, τα ενεργειακά πώς επηρεάζουν την ουσία του Κυπριακού; Γίνονται όλα αυτά για να συζητείται σε ό,τι αφορά το μέλλον της χώρας, τα συνιστώντα κράτη, η Διζωνική Δικοικονοτική Ομοσπονδία, τα βέτο και οι εκπτώσεις στο περιουσιακό και στα δικαιώματα των πολιτών; Αναζητείται άλλη πορεία.