Όπλο εκβιασμού το πήγαινε-έλα του Oruc Reis

Το Oruc Reis αποχώρησε από την περιοχή, αλλά μπορεί να επανέλθει εάν και εφόσον το αποφασίσει ο νεοσουλτάνος της Άγκυρας. Θα χρησιμοποιεί το ερευνητικό σκάφος για να εκβιάζει και να απειλεί, αλλά και να προωθεί τους σχεδιασμούς της, τους οποίους δεν εγκαταλείπει. Θα το χρησιμοποιεί για να εξαργυρώνει ανταλλάγματα. Από την κίνηση αυτή, της μη ανανέωσης της παράτυπης NAVTEX, προκύπτουν μια σειρά ζητήματα, που συνδέονται με το τι μέλλει γενέσθαι και αφορά το σκηνικό που φαίνεται να διαμορφώνεται.

Η αναφορά του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών, Μεβλούτ Τσαβούσογλου πως «το Όρουτς Ρέις γύρισε στο λιμάνι της Αττάλειας για συντήρηση και ανεφοδιασμό», σημαίνει ότι ανά πάσα στιγμή το σκάφος θα επανέλθει. Αναλόγως, προφανώς, της… συμπεριφοράς της Ελλάδος και της μη ικανοποίησης των αξιώσεων της κατοχικής Τουρκίας. Ήδη ο Τσαβούσογλου έχει προαγγείλει πως δεν αναμένει κυρώσεις από την Ε.Ε. στις 24-25 Σεπτεμβρίου. Γνωρίζει κάτι, που δεν ξέρουμε;

Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και η ανακοίνωση του υπουργείου Ενέργειας της Τουρκίας, η οποία αναφερόμενη στην αποχώρηση του «Όρουτς Ρέις» κάνει λόγο για προγραμματισμένη συντήρηση, προμήθεια και αλλαγή προσωπικού του σκάφους, σημειώνοντας πως θα επανέλθει στη συνέχεια για σεισμικές έρευνες.

Η αποκλιμάκωση, εάν και εφόσον υπάρξει, θα είναι αποτέλεσμα και του γεγονότος ότι η Ελλάδα συγκέντρωσε δυνάμεις στην περιοχή και κινήθηκε διπλωματικά. Τούτο λειτούργησε προφανώς αποτρεπτικά σε κάποιο βαθμό, όχι τόσο προς την Άγκυρα- που μπορεί να «διαβάζει» τις ελληνικές κινήσεις και διαθέσεις/ προθέσεις- όσο περισσότερο προς τους διάφορους τρίτους, που δεν ήθελαν- και για τους δικούς τους λόγους- να αφεθεί η ένταση να προχωρήσει ανεξέλεγκτα με κίνδυνο τη σύγκρουση.

Στην εξίσωση των παρεμβάσεων, πάλιν με γερμανική υπόδειξη, εντάσσεται και αυτή του ΝΑΤΟ, που επιχειρεί να αρχίσει διάλογος για τεχνικά ζητήματα. Κατατέθηκε, ως γνωστό, ένα έγγραφο επί του οποίου έγιναν παρατηρήσεις από ελλαδικής πλευράς ενώ η τουρκική, που επιμένει στη λογική του «άνευ όρων έναρξη διαλόγου», θα τοποθετηθεί ενδεχομένως κατά τη σημερινή τρίτη συνάντηση των εκπροσώπων των δυο χωρών. Είναι γνωστό ότι η Άγκυρα επιμένει σε μια εφ΄ όλης της ύλης συνομιλίες, με πακετοποίηση των θεμάτων.

Η παγίδα του Oruc Reis

Το Βερολίνο, το οποίο δεν θέλει να σκάσει η βόμβα των ελληνοτουρκικών στα χέρια του ενόσω ασκεί την εκ περιτροπής προεδρία της ΕΕ, έχει από κοντά τόσο την Αθήνα όσο και την Άγκυρα. Οι Αμερικανοί έχουν εμπλοκή, αλλά σε μικρότερο βαθμό από τους Γερμανούς. Η Ουάσινγκτον, ως γνωστό, διατηρεί τα κανάλια επικοινωνίας με την Άγκυρα και τα αξιοποιεί καθώς δεν επιθυμεί τη σύγκρουση δυο συμμάχων, της Ελλάδας και της Τουρκίας. Καθώς, όπως εξήγησε ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μάικ Πομπέο, βρισκόμενος στη Λευκωσία, το περασμένο Σάββατο, οι στρατιωτικές εντάσεις «δεν βοηθούν κανένα παρά μόνο τους αντίπαλους που θέλουν να δουν διαίρεση στην διατλαντική ενότητα». Εννοώντας προφανώς τη Ρωσία.

Σημειώνεται συναφώς ότι για τη μη ανανέωση της παράτυπης NAVTEX από την Τουρκία το γνώριζαν οι Αμερικανοί, εξ ου και ενημέρωσε σχετικά τον Πρόεδρο Αναστασιάδη ο κ. Πομπέο, το βράδυ του περασμένου Σαββάτου, κατά την επίσκεψή του στην Κύπρο.
Την ίδια ώρα, στην κυπριακή ΑΟΖ, το τοπίο παραμένει το ίδιο, καθώς συνεχίζει το γεωτρύπανο “Γιαβούζ” και το ερευνητικό “Μπαρμπαρός”. Κάποιοι φαίνεται να το έχουν συνηθίσει και θεωρούν αυτή την παράνομη ενέργεια αναμενόμενη και σε κάποιο βαθμό και “λογική”. Ίσως επειδή η Κυπριακή Δημοκρατία δεν έχει αποτρεπτικές ικανότητες και δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ να τις αποκτήσει.

Το τοπίο στην κυπριακή ΑΟΖ, δεν θα διαφοροποιηθεί, σύμφωνα με το υπουργείο Ενέργειας της Τουρκίας, το οποίο ανακοίνωσε πως η κατοχική δύναμη συνεχίζει «τις δραστηριότητες έρευνας και γεώτρησής της στην Μεσόγειο σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και το ότι το γεωτρύπανο Γιαβούζ συνεχίζει τις δραστηριότητές του στο Selcuklu-1 και το ερευνητικό Μπαρμπαρός στην ανατολική Μεσόγειο».

Το “νέο σκηνικό” με την προσωρινή- έστω- αποχώρηση του “Όρους Ρέις” ενδέχεται να φέρει “ενθουσιασμό” σε διάφορους κύκλους καθώς θα το εκλάβουν ως κίνηση αποκλιμάκωση. Μέσα στον “ενθουσιασμό” θα ξεχαστούν προφανώς οι συνεχιζόμενες παράνομες ενέργειες στην κυπριακή ΑΟΖ. Είναι “δευτερευούσης σημασίας”, όπως και το διεθνές δίκαιο, η κυριαρχία μικρών κρατών.