«Όπου υψώσαμε τη σημαία μας μια φορά, μετά δεν κατέβηκε»

Στην Κύπρο το 1974 ήταν «Ειρηνευτική Επιχείρηση», στη Συρία η εισβολή είναι… Πηγή Ειρήνης. Ο Ερντογάν τις προάλλες, μιλώντας στην 7η Σύνοδο Κορυφής του Τουρκικού Συμβουλίου στο Αζερμπαϊτζάν, έδωσε το στίγμα των προθέσεων του. Η τοποθέτηση του αυτή είναι η πεμπτουσία της επεκτατικής πολιτικής της κατοχικής Τουρκίας:

“Η επέμβαση στη Συρία είναι το ίδιο ζωτικής σημασίας όσο και η εισβολή στην Κύπρο”, είπε για να τονίσει εμφαντικά ότι “όπου υψώνεται η τουρκική σημαία, δεν κατεβαίνει ποτέ μετά”. Τι προκύπτει από την τοποθέτηση αυτή; Απομυθοποιούνται τα αφηγήματα που αναπτύσσουν στην Άγκυρα, κάθε φορά που η κατοχική δύναμη προελαύνει.

Η Τουρκία ως δύναμη κατοχής

Στην Κύπρο επικαλέστηκαν την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, μετά το πραξικόπημα και την προστασία των Τουρκοκυπρίων. Ο Μακάριος επέστρεψε στην Κύπρο, οι Τουρκοκύπριοι δεν κινδύνευσαν ποτέ. Ούτε τότε πριν την εισβολή, ούτε όταν είχαν αρθεί μερικώς οι περιορισμοί ένθεν κακείθεν της διαχωριστικής γραμμής τον Απρίλιο του 2013.

Και στη Συρία. Όταν δηλώνει πως έχει εισβάλει για να δημιουργήσει ζώνη ασφαλείας, να πολεμήσει δήθεν τους «τρομοκράτες» και να εγκαταστήσει τους πρόσφυγες, που πραγματικά «κολλά» η δήλωση πως η τουρκική σημαία δεν θα κατέβει ποτέ;

“Όπου υψώσαμε τη σημαία μας μια φορά, μετά δεν ξανα-κατέβηκε”, επανέλαβε πολλές φορές στην ομιλία του θέλοντας προφανώς να εδραιωθεί η εντύπωση πλέον, ανεξάρτητα της ρητορικής που αναπτύσσει, πως ουσιαστικά έχει μετακινήσει τα σύνορα της Τουρκίας εισβάλλοντας στη Συρία και πως δεν θα φύγει ποτέ. Εκτός, βέβαια, και εάν αναγκαστεί να πράξει τούτο.

Η επεκτατική πολιτική της Τουρκίας

Η Τουρκία, με διαχρονική επεκτατική πολιτική, προωθεί σχεδιασμούς και συμφέροντα δια της ισχύς. Η τακτική αυτή διαμορφώνει συνθήκες αποσταθεροποίησης και συντηρεί το κλίμα του εκφοβισμού. Ο Ερντογάν έχει ξεπεράσει τα όρια. Όχι τώρα, αλλά διαχρονικά. Αυτή τη φορά, όμως, είναι ασυγκράτητος και επιχειρεί να δημιουργήσει τετελεσμένα ανοίγοντας πολλά μέτωπα.

Και στην κυπριακή ΑΟΖ, όπου μέχρι σήμερα παρουσιάζεται ανενόχλητα να προωθεί την εδραίωση της παρουσίας της η κατοχική Τουρκία, παραβιάζοντας την κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Και τις τελευταίες ημέρες στη Συρία, όπου με την ανοχή των υπερδυνάμεων, έχει εισβάλει στη βόρεια περιοχή της χώρας και για να εδραιωθεί σφάζει ανθρώπους, τους οποίους έχει βαπτίσει τρομοκράτες. Ο Ερντογάν, ο οποίος στήριξε και στηρίζεται στους τρομοκράτες του Ισλαμικού Κράτους δεν νομιμοποιείται να μιλά για τρομοκράτες. Ηγείται ενός κράτους-τρομοκράτη.

Η κατοχική Τουρκία δεν καταλαβαίνει από διπλωματικές συνεννοήσεις. Δεν έχει διάθεση για συμβιβασμό, για διάλογο. Χρησιμοποιεί τον διάλογο για άλλοθι και μόνο. Για να αλλάξει πολιτική θα πρέπει να έχει κόστος. Για να έχει κόστος πρέπει να αισθανθεί κυρώσεις και μόνο με ισχυρά, σκληρά μέτρα θα αλλάξει συμπεριφορά. Υπάρχουν ισχυροί στη γη, να ενεργήσουν προς αυτή την κατεύθυνση; Αυτό είναι το ερώτημα.