Ωρολογιακή βόμβα το τουρκολιβυκό μνημόνιο – Μόνοι απέναντι στον Ερντογάν

Το τουρκολιβυκό μνημόνιο, που υπογράφηκε από την Τουρκία και την κυβέρνηση της Τρίπολης, είναι μία μόνιμη πληγή που αν την αφήσουμε θα πλήξει τα εθνικά μας συμφέροντα. Είμαστε θεατές του εμφυλίου πολέμου που διεξάγεται στη Λιβύη μεταξύ της κυβέρνησης του Φαγιέζ αλ Σαράτζ και του Λιβυκού Εθνικού Στρατού του Χαλίφα Χάφταρ.

Η κυβέρνηση της Τρίπολης υποστηρίζεται από την Τουρκία, η οποία την εφοδιάζει κανονικά με βαρύ στρατιωτικό οπλισμό και προσωπικό, παρά το εμπάργκο όπλων του ΟΗΕ. Επίσης, παρατηρούμε την Γερμανία και τις ΗΠΑ να προσεγγίζουν θετικά την Τουρκία στη λιβυκή σύγκρουση, ενώ η Ρωσία και η Αίγυπτος είναι κοντά στον Χάφταρ. Όλοι έχουν τους λόγους τους και ανάλογα υποστηρίζουν, σύμφωνα με τα συμφέροντα τους. Προφανώς εποφθαλμιώντας τα ενεργειακά αποθέματα της περιοχής.

Το βασικό λάθος της Αθήνας ήταν η μη συμμετοχή της στην διάσκεψη του Βερολίνου, όπου αποφασίστηκε μία “ειρηνευτική” συνθήκη για την εφαρμογή του εμπάργκο όπλων, που ουσιαστικά ποτέ δεν εφαρμόστηκε! Τότε, η αντίδραση της Αθήνας ήταν αναιμική στην απαράδεκτη συμπεριφορά της Γερμανίας. Η λογική λέει πως, όταν δεν σε λαμβάνουν υπόψη για ένα τόσο σοβαρό θέμα, ότι κάτι στραβό “μαγειρεύεται”. Τώρα, υπάρχουν κάποιες αντιφατικές ενέργειες που συσκοτίζουν το αν τελικά σκοπός της ελληνικής κυβέρνησης, είναι η ακύρωση του τουρκολιβυκού μνημονίου.

Εμείς με ποιον είμαστε;

Γιατί οι σύμμαχοί μας, που συγκλίνουν στη λογική της ειρήνης με μία ευρείας αποδοχής κυβέρνηση στη Λιβύη, δεν υποχρεώνουν (έστω μεμονωμένα) τον Σαράτζ να αποσύρει μονομερώς αυτή την απαράδεκτη συμφωνία, δεδομένου ότι αυτοί έχουν δηλώσει πολλάκις ότι τα ελληνικά νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα; Και γιατί τα όποια θετικά λόγια τους για εμάς, δεν γίνονται πράξη;

Εμείς γνωρίζουμε τι θέλουμε; Είμαστε με τον Σαράτζ, με τον Χάφταρ και με τους δύο, ή με κανέναν; Εμείς ζητάμε μία ειρηνική διευθέτηση για το καλό του λαού της Λιβύης, που θα έχει όμως ως αποτέλεσμα και την άμεση ακύρωση της τουρκολιβυκού μνημονίου. Τι κάνει λοιπόν η κυβέρνηση προς αυτή την κατεύθυνση; Έχει ξεκαθαρίσει το θέμα αυτό με τους συμμάχους μας στη ΕΕ, το ΝΑΤΟ και με τις ΗΠΑ, ανεξάρτητα τι θα προκύψει από τη διαμάχη στη Λιβύη;

Οι δηλώσεις του Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ, σε συνδυασμό με τις επαφές του Ερντογάν με την Μέρκελ, τον Τραμπ και τον Πούτιν, δείχνουν ότι, όπως και να τερματίσει η διαμάχη στην Λιβύη, θα βρεθούμε πάλι στο ίδιο σημείο. Δηλαδή, θα έχουμε στο κεφάλι μας το τουρκολιβυκό μνημόνιο και τους Τούρκους στα νώτα μας. Επομένως, υπάρχει η πιθανότητα οι σύμμαχοι να μας ζητήσουν να καθίσουμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και να μοιράσουμε την “πίτα”, σε βάρος όμως των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.

Στις 8 Ιουνίου, υπήρξε τηλεφωνική επικοινωνία μεταξύ του προέδρου Τραμπ και του Τούρκου ομολόγου του, όπου δημοσιογραφικές πληροφορίες αναφέρουν ότι συζητήθηκαν τα θέματα της Λιβύης και της Μεσογείου. Ο Ερντογάν, σε μετέπειτα συνέντευξή του, ήρεμος και χαρούμενος, για άλλη μία φορά μας δήλωσε, ότι «η Τουρκία θα εφαρμόσει πλήρως τα σχέδιά της». Συνεπώς τι συμπέρασμα βγαίνει; Φαίνεται ότι πίσω από τις κουρτίνες έχει στηθεί ένα επικίνδυνο παιχνίδι και σε βάρος των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.

Πως πρέπει να αντιδράσει η Αθήνα

Αλήθεια τι γίνεται με εκείνα τα περιβόητα οικονομικά μέτρα της ΕΕ σε βάρος της Τουρκίας, που συνεχίζει να παραβιάζει την κυπριακή ΑΟΖ; Μάλλον η κυβέρνηση έχει αφήσει στο έλεος του θεού την Κύπρο, που είναι τραγικό λάθος. Μία άλλη παράμετρος είναι η κατάσταση που επικρατεί στις ΗΠΑ, σε συνδυασμό με τις επικείμενες εκλογές. Όλα αυτά είναι γεγονότα που πιθανών να επηρεάσουν αρνητικά τις εξελίξεις στη περιοχή μας, δεδομένων των τουρκικών προθέσεων.

Τώρα, το πρόβλημα είναι πως θα αντιδράσουμε στην περίπτωση που η Τουρκία στείλει ερευνητικό σκάφος για εργασίες γεώτρησης έξω από τα χωρικά ύδατα της Κρήτης και εντός ελληνικής υφαλοκρηπίδας, για τα όρια της οποίας όμως δεν έχουμε καν εκφράσει επίσημα θέση με κατάθεση συντεταγμένων. Αν το τουρκικό σκάφος αρχίσει σεισμικές έρευνες, η Ελλάδα έχει την υποχρέωση να απαντήσει καθαρά. Στη περίπτωση, όμως, που το ερευνητικό σκάφος κάνει βόλτες εντός της υφαλοκρηπίδας μας για μεγάλο χρονικό διάστημα, εμείς τι θα κάνουμε; Αυτό το ενδεχόμενο δεν οφείλουμε να το αποφύγουμε;

Μία τέτοια εξέλιξη θα δημιουργήσει εντυπώσεις και εμμέσως προηγούμενο σε βάρος μας. Οι λύσεις για να αποφύγουμε αυτό το ενδεχόμενο κατά προτεραιότητα είναι: Να υπογράψουμε συμφωνία οριοθέτησης της ΑΟΖ με την Αίγυπτο, εάν αυτό είναι δυνατό. Εάν δεν καταστεί δυνατό να καταθέσουμε στον ΟΗΕ τις συντεταγμένες με τα εξωτερικά όρια της ελληνικής ΑΟΖ, προκειμένου να δικαιολογήσουμε την δυναμική μας παρέμβαση για να αποτρέψουμε την πραγματοποίηση τουρκικών ερευνών. Εάν η Τουρκία κλιμακώσει να προχωρήσουμε στην επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια, όπως μας επιτρέπει το Δίκαιο της Θάλασσας και παρά το τουρκικό casus belli.

Δίνουμε “γη και ύδωρ”

Όλα τα παραπάνω είναι ενέργειες που σκοπό έχουν την ματαίωση των σχεδίων της Άγκυρας και παράλληλα να δείξουν σε όλες τις κατευθύνσεις, ιδιαίτερα στους συμμάχους μας, ότι η Ελλάδα δεν αποδέχεται τετελεσμένα, ότι δεν αποδέχεται το τουρκολιβυκό μνημόνιο και πως είναι αποφασισμένη να υπερασπιστεί τα κυριαρχικά της δικαιώματα πάση θυσία. Ίσως τότε οι σύμμαχοι και εταίροι μας πάρουν στα σοβαρά και αλλάξουν τακτική!

Η κυβέρνηση μιλάει για αποφασιστικότητα. Ιδού η ευκαιρία να μας το αποδείξει πριν δημιουργηθεί μία λανθάνουσα κατάσταση που θα μας επηρεάσει στα επόμενα χρόνια και θα μας αναγκάσει να τρέχουμε για πολλοστή φορά πίσω από τις εξελίξεις, τις οποίες, όμως, θα είναι πολύ δύσκολο να ανατρέψουμε, όπως ακριβώς έγινε και με το τουρκολιβυκό μνημόνιο.

Θέλω να θυμίσω ότι μας δόθηκε η ευκαιρία στις διαπραγματεύσεις με την Ουάσιγκτον για την ανανέωση της ελληνοαμερικανικής στρατιωτικής συμφωνίας να απαιτήσουμε ανταλλάγματα που θα καλύπτουν τις ανάγκες των ενόπλων δυνάμεων, αλλά και εγγυήσεις για την εθνική ασφάλεια. Εμείς δώσαμε “γη και ύδωρ”, χωρίς να πάρουμε κάτι ουσιαστικό, αναδεικνύοντας για άλλη μία φορά την φοβικότητα και την λογική της υποτέλειας που μας διακρίνει διαχρονικά. Η ιστορία όμως γράφει ότι όλα τα λάθη, αργά ή γρήγορα, έχουν το κόστος τους!