Όρος επιβίωσης το ενιαίο αμυντικό και διπλωματικό δόγμα Αθήνας-Λευκωσίας

Η κατοχική Τουρκία έχει ανοίξει πολλά μέτωπα στα πλαίσια της προώθησης και υλοποίησης των μεγαλεπήβολων επεκτατικών σχεδιασμών της. Αυτή την περίοδο, έχει εισβάλει στη Συρία, στο Ιράκ, στη Λιβύη, διενεργεί γεώτρηση στο θαλασσοτεμάχιο 6 της κυπριακής ΑΟΖ ενώ έχει εξαγγείλει σεισμικές έρευνες στη θαλάσσια περιοχή της Κρήτης. Και δεν είναι μόνο αυτά τα μέτωπα που διατηρεί ανοικτά.

Είναι και εσωτερικά, που επιχειρεί να περιορίσει τις αντιδράσεις έναντι της κυβέρνησης Ερντογάν από τους όποιους αντιφρονούντες, ενώ διαχρονικά στέλνει στρατεύματα στις κουρδικές περιοχές. Η μεγάλη εικόνα για την Τουρκία είναι πως έχει κατακερματίσει δυνάμεις και με παράλληλα μέτωπα επιχειρεί να επισπεύσει την εφαρμογή των σχεδιασμών της.

Οι αναφορές αυτές γίνονται ενόψει των όσων συζητούνται και στη δημόσια σφαίρα. Αφορούν το ενδεχόμενο η κατοχική Τουρκία να προχωρήσει και να προκαλέσει θερμό επεισόδιο με την Ελλάδα. Το σενάριο αυτό είναι ορατό, όσα ορατά είναι και η υλοποίηση των τουρκικών εξαγγελιών. Είναι σαφές πως για χρόνια ο μπαμπούλας του θερμού επεισοδίου αποτελεί το φόβητρο για να υποχωρεί η Αθήνα στις τουρκικές αξιώσεις.

Λανθασμένες πρωτοβουλίες “καλής θέλησης”

Όλα αυτά τα χρόνια θερμό επεισόδιο δεν σημειώθηκε επειδή δεν χρειάστηκε να γίνει. Κι αυτό γιατί η Τουρκία κέρδιζε αυτά που επιδίωκε μέσα από μικρά ή μεγάλα βήματα, ως αποτέλεσμα της υποχωρητικότητας της ελληνικής πλευράς. Προφανώς αυτή η τακτική απέδωσε και στην Κύπρο.

Μέσα από τη διαδικασία του διακοινοτικού διαλόγου και διάφορων πρωτοβουλιών στο Κυπριακό (στα πλαίσια μιας λανθασμένης αντίληψης της “καλής θέλησης”), έχουμε βαθμηδόν οδηγηθεί σε οδυνηρές υποχωρήσεις. Έχουμε φθάσει στο σημείο αντί να συζητούμε την άρση των κατοχικών δεδομένων να επικεντρώνεται η προσοχή σε συνταγματικές ρυθμίσεις.

Το αποτέλεσμα των αλλεπάλληλων διαδικασιών διαλόγου, ήταν να οδηγηθούμε στο σχέδιο Ανάν, ένα ρατσιστικό και διχοτομικό πλαίσιο συμφωνίας. Αυτά όσον αφορά την τακτική της ελληνικής πλευράς. Την ίδια ώρα όμως, είναι σαφές πως η κατάσταση στην περιοχή ενεργοποιεί κι άλλες χώρες, όπως η Γαλλία, αλλά και η προεδρεύουσα της ΕΕ για αυτό το εξάμηνο, Γερμανία.

Αντιδρούν ευρωπαϊκές χώρες

Η ανησυχία των δυο χωρών ξεκινούν από διαφορετικές μεν αφετηρίες, ωστόσο συγκλίνουν σε κάποια ζητήματα. Είναι προφανές πως λόγω Γαλλίας, η τουρκική συμπεριφορά έχει αχθεί και στο ΝΑΤΟ ενώ εκείνο που προκαλεί κινητοποίηση πέραν από την αποφυγή σύγκρουσης μεταξύ των δυο συμμάχων, Ελλάδα και Τουρκία είναι και το μεταναστευτικό.

Η παρουσία της κατοχικής Τουρκίας στη Λιβύη και ο έλεγχος του καθεστώτος της Τρίπολης, την διευκολύνει στη διοχέτευση μεταναστών, από την Αφρική, στην Ευρώπη. Αυτό θα συνιστά ένα εργαλείο εκφοβισμού και εκβιασμού για τις ευρωπαϊκές χώρες. Το σκηνικό αυτό αναμένεται ότι θα συζητηθεί σήμερα στην Αθήνα μεταξύ των υπουργών Εξωτερικών, Ελλάδος και Κύπρου.

Νίκος Δένδιας και Νίκος Χριστοδουλίδης θα συζητήσουν τρόπους συντονισμού, ενόψει και του Συμβουλίου της ΕΕ στις 13 Ιουλίου, αλλά και ενεργειών, που είναι δυνατόν να γίνουν για να αντιμετωπιστεί η τουρκική επιθετικότητα. Στο τραπέζι βρίσκεται και η συμφωνία Ελλάδος και Κύπρου για καθορισμό ΑΟΖ.

Στο θέμα αυτό η μπάλα βρίσκεται εδώ και καιρό στο γήπεδο της Αθήνας. Κι αυτό με την οριοθέτηση ΑΟΖ είναι ένα από τα εργαλεία. Υπάρχουν και πολλά άλλα, τα οποία αφορούν και σε ευρύτερες συνεργασίες. Προέχει ωστόσο η αναβάθμιση της συνεργασίας Ελλάδος και Κύπρου που να περιλαμβάνει ενιαίο αμυντικό και διπλωματικό δόγμα.