Oruc Reis: Διώξτε το ή φύγετε

Προσωπικά ανήκω σε εκείνους- ας μου συγχωρήσουν οι αναγνώστες τον αναγκαστικά προσωπικό τόνο- που υποστηρίζουν ότι το ζήτημα των ΑΟΖ πρέπει να αποδραματοποιηθεί. Αυτή καθ’ εαυτή η νομική διαφορά δε δικαιολογεί, όχι μόνο πόλεμο, αλλά ούτε και στρατιωτικές κινήσεις ή κινητοποιήσεις. Αν επρόκειτο μόνο περί αυτού και στο βαθμό που μιλούμε μόνο για το εν λόγω ζήτημα, η οδός θα ήταν εκείνη της προσφυγής στη διεθνή δικαιοσύνη.

Το έθνος, όπως και κανένα έθνος, δε θα καταστραφεί αν η ΑΟΖ του είναι κατά ένα μέρος μικρότερη από εκείνη που θα ήθελε το ίδιο. Δεν επρόκειτο όμως ποτέ περί αυτού, ούτε και τώρα προφανώς. Έχουμε πει πολλές φορές ότι ο πρόεδρος της Τουρκίας (ένας από τους πολύ ικανούς ηγέτες παγκοσμίως) ούτε παραληρεί, ούτε ως απομονωμένος μπορεί να αντιμετωπίζεται (όπως τα εγχώρια ΜΜΕ μεταδίδουν, μέσα από τους γνωστούς τηλε-αναλυτές).

Ο πρόεδρος της Τουρκίας και το σύστημα οικονομικής και πολιτικής εξουσίας της γειτονικής χώρας, επιδιώκει και χτίζει σταθερά μια Τουρκία που θα είναι παγκόσμια δύναμη, μέσα από την κυριαρχία της στη Μέση Ανατολή και στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο. Η “Γαλάζια Πατρίδα”, ως αδιαπραγμάτευτη αρχή της τουρκικής διεθνούς πολιτικής, είναι ζωτική προς αυτόν το στόχο και προϋποθέτει με τη σειρά της τη δορυφοριοποίηση (και) της Ελλάδας. Αυτό διακυβεύεται και τούτες τις μέρες και ώρες.

Το τουρκικό τελεσίγραφο

Είχαμε γράψει μετά το πρώτο επεισόδιο της εξελισσόμενης κρίσης, ότι δεν είχαμε τουρκική αποδοχή διαπραγματεύσεων, αλλά τελεσίγραφο. Επιβεβαιωθήκαμε: η Τουρκία εννοεί ως διαπραγματεύσεις, την αποδοχή ως πλαισίου συζήτησης όλης της δικής της ατζέντας (από τη Θράκη, τη “Γαλάζια Πατρίδα”, τις αποστρατιωτικοποιημένες νήσους, έως αποδοχή των τετελεσμένων στην Κύπρο).

Παράλληλα η Ελλάδα δε θα προβαίνει σε καμία ενέργεια με οποιοδήποτε κράτος, παρά μόνο με συν-απόφαση, δηλαδή την άδεια της Τουρκίας! Η πρόταση λοιπόν Ερντογάν, για μια συνάντηση των χωρών της Νοτιοανατολικής Μεσογείου περί ορισμού των θαλασσίων ζωνών, ενώ θα μπορούσε να είναι θετική και προς την κατεύθυνση της ειρήνης στην περιοχή μας, στο συγκεκριμένο πλαίσιο οδηγεί σε κηδεμόνευση από την Τουρκία όλου του χώρου. Πώς, για παράδειγμα, θα γίνει τέτοια συνάντηση, ενώ η Τουρκία δεν αναγνωρίζει την Κύπρο;

Το πράγμα όμως καθίσταται ακόμα πιο σοβαρό αυτές τις μέρες και ώρες: όσο το Oruc Reis κόβει βόλτες, κουρελιάζοντας εκείνα που η ελληνική κυβέρνηση είχε ορίσει ως κόκκινες γραμμές (πόντιση καλωδίων και άρα δυνατότητα έρευνας) και η χώρα μας μένει άπραγη στρατιωτικά, επιβεβαιώνεται στην τουρκική πλευρά ότι η Ελλάδα είναι αδύναμη και απρόθυμη να απαντήσει στα τουρκικά τετελεσμένα.

Υποχωρεί η κυβέρνηση

Πρόκειται για τυπικό κατευνασμό και ενδοτισμό, ο οποίος μόνο εκτραχύνει την τουρκική στάση. Επιπλέον, ενώ το ζήτημα της ΑΟΖ αφορά κυριαρχικά δικαιώματα, η τήρηση από πλευράς της ελληνικής κυβέρνησης των όσων διακηρύσσει, αποτελεί στοιχείο του σκληρού πυρήνα της κρατικής μας κυριαρχίας. Τα περί ηχητικών παρεμβολών συνιστούν γελοιότητες, τις οποίες ούτε οι κυβερνητικοί βουλευτές μπορούν να υποστηρίξουν.

Επιπροσθέτως, ακόμα ο πρωθυπουργός να διαψεύσει τα όσα ανέφερε ο κύριος Βαρουφάκης, ακολούθως της πρόσφατης τους συνάντησης. Αν αληθεύουν και εφόσον δε διαψεύδονται, έτσι μπορούμε να θεωρήσουμε ότι συμβαίνει. Ο πρωθυπουργός έχει αποφασίσει να διαγράψει με το “έτσι θέλω” μέρος της ελληνικής ΑΟΖ, ενώ παράλληλα παίζει θέατρο εδώ και 20 μέρες, περί σθεναρής ελληνικής αντίδρασης στις τουρκικές επιδιώξεις.

Είναι προφανές, ότι κάθε κράτος που σέβεται τον εαυτό του και που υπάρχει ως επί της ουσίας κυρίαρχο, διατηρεί και το δικαίωμα στρατιωτικής αντίδρασης. Σε στρατιωτική κατ’ ουσίας δράση, η μόνο και επ’ άπειρον, διπλωματική αντίδραση αποτελεί απλώς άτακτη υποχώρηση, η οποία φέρνει τελικά πιο κοντά τον πόλεμο. Η ελληνική κυβέρνηση χάραξε τις κόκκινες γραμμές.

Όχι πόντιση καλωδίων και άρα, όχι έρευνες σε θεωρούμενη από εμάς ως ελληνική υφαλοκρηπίδα. Έδωσε κατόπιν δύο εικοσιτετράωρα στο Oruc Reis να πράξει κατά το δοκούν. Πόσο ακόμα θα περιμένει; Ή πρέπει να διώξει το Oruc Reis άμεσα, ή να φύγει η ίδια! Κάποιος πρέπει να υπερασπιστεί αυτήν τη χώρα και εν τέλει την ειρήνη στην περιοχή.