Ώστε έχει και η Άγκυρα τα “δίκια” της;

Ελέγχεται προφανώς η Κυβέρνηση για το εάν έχει διαμορφώσει αποτελεσματικά αποτρεπτικά μέτρα αντιμετώπισης της τουρκικής επιθετικότητας. Ελέγχεται για το γεγονός ότι ξεκίνησε ένα μεγάλου στρατηγικού βεληνεκούς άνοιγμα, χωρίς διασφαλίσεις. Κι αυτό δεν έγινε προφανώς τους τελευταίους μήνες, αλλά πολύ πριν. Άλλωστε η πρώτη κίνηση έμπρακτης αμφισβήτησης από τουρκικής πλευράς τοποθετείται χρονικά τον Νοέμβριο του 2013, όταν εισέβαλε στην κυπριακή ΑΟΖ το ερευνητικό σκάφος “Μπαρμπαρός”. Μετά ακολούθησαν πολλές άλλες παράνομες ενέργειες από την κατοχική Τουρκία.

Η μια διάσταση, λοιπόν, είναι η αξιολόγηση της ακολουθούμενης πολιτικής και πόσο αποτελεσματική είναι. Τι λάθη έγιναν, ποιες οι παραλείψεις. Κοντολογίς, τι πέτυχε και πού απέτυχε. Το μείζον, ωστόσο, είναι η τουρκική επιθετικότητα, που μερικές φορές υποβαθμίζεται σημαντικά στη βάση άλλων κριτηρίων, που αφορούν το εσωτερικό πολιτικό παιγνίδι.

Και συνήθως αυτοί που υποβαθμίζουν την τουρκική επιθετικότητα είναι εκείνοι, οι οποίοι –αν και δεν το λένε όλοι δημοσίως– βρίσκουν “και ένα δίκαιο” στην Τουρκία. Θεωρούν πως οι κινήσεις της Λευκωσίας είναι “υπερβολικές” και εμπεριέχουν υψηλό ρίσκο.

Είναι οι ίδιοι, οι οποίοι μοιρολογούν επειδή:

• Φταίνε οι Ελληνοκύπριοι γιατί ασκούν ένα κυριαρχικό τους δικαίωμα και δεν συνεννοούνται με την κατοχική Τουρκία, η οποία ειρήσθω εν παρόδω θεωρεί εκλιπούσα την Κυπριακή Δημοκρατία.
• Φταίνε οι Ελληνοκύπριοι, που δεν εκχωρούν όλα τα θαλασσοτεμάχια στην τουρκική εταιρεία πετρελαίων ΤΡΑΟ για “να έχουμε ήσυχο το κεφάλι μας”.
• Φταίνε οι Ελληνοκύπριοι επειδή δεν τάσσουν “λαγούς και πετραχήλια” στην κατοχική Τουρκία για να καλμάρει. Προφανώς δεν έχουν παρακολουθήσει πού οδήγησε και οδηγεί η πολιτική του “δώσε, δώσε” με την ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα δελεαστεί η Άγκυρα και θα ανταποκριθεί. Γιατί, όμως, να το πράξει η Τουρκία, από τη στιγμή που λαμβάνει συνεχώς.
• Φταίνε οι Ελληνοκύπριοι επειδή δεν επιλύεται το Κυπριακό, καθώς ως γνωστό αυτοί είναι οι… κατακτητές.

Το Κυπριακό δεν έχει επιλυθεί επειδή το εμποδίζει τούτο η κατοχική Τουρκία. Μπορεί οι εκάστοτε διαχειριστές να ελέγχονται για την τακτική που υιοθέτησαν, τις αντοχές τους, τα λάθη τους, όμως δεν έχουν με τη στάση τους αποτρέψει τη συμφωνία. Ακόμη και οι πλέον εκφραστές της λεγόμενης ρεαλιστικής πολιτικής, περιλαμβανομένου και του νυν Προέδρου, δεν κατάφεραν να επιλύσουν το Κυπριακό κατά τη θητεία τους. Όσες υποχωρήσεις και να έκαναν.

Η Άγκυρα και Κυπριακή Δημοκρατία

Θα ήταν αφέλεια να ισχυριστεί κανείς πως είμαστε εμείς που προκαλούμε την κατοχική Τουρκία. Η τουρκική προσέγγιση δείχνει πως διεκδικούν τα πάντα και τα θέλουν όλα. Ένα πρόσφατο παράδειγμα είναι η επιστολή του “εκπροσώπου” του κατοχικού καθεστώτος στη Νέα Υόρκη, Ισμέτ Κορούκογλου, ημερομηνίας 10 Ιανουαρίου 2020.

Σε αυτή την επιστολή διατυπώνεται ο ισχυρισμός ότι το κατοχικό καθεστώς… δικαιούται να ασκεί “κυριαρχία” και νοτίως του νησιού οριοθετώντας οικόπεδα και αδειοδοτώντας τα στην ΤΡΑΟ. Και βορείως κυριαρχία και νοτίως. Σε σχέση με την ελληνική θαλάσσια περιοχή αποκαλυπτικός είναι ο Τούρκος διπλωμάτης, αρμόδιος για αεροναυτιλιακές υποθέσεις Τσαγκατάι Ερτσιγιές.

Μιλώντας στη διάρκεια σεμιναρίου στο Πανεπιστήμιο της Άγκυρας αναφέρθηκε σε χρονοδιάγραμμα που θα ακολουθήσει η Άγκυρα: Μετά την παράνομη συμφωνία με τη Λιβύη, θα ανακηρύξει ΑΟΖ και θα επιχειρήσει να οριοθετήσει οικόπεδα στην περιοχή που θεωρεί ότι έχει κατακυρωθεί ως τουρκική ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα βάσει του μνημονίου με τη Λιβύη.

Από εκείνη τη στιγμή θα επιχειρήσει να ασκήσει τα «δικαιώματά» της στην περιοχή και, καθώς θα πρόκειται περί ΑΟΖ, θα καλύπτει και τις αλιευτικές δραστηριότητες (και κάθε δραστηριότητα και στη στήλη ύδατος) και όχι μόνο τις έρευνες για γεωτρήσεις και άλλες εργασίες επί του βυθού.

Τα υπόλοιπα αφήνονται στους επικοινωνιολόγους που ασχολούνται με το 2023! Πρώτα πρέπει να διασφαλιστεί η Κυπριακή Δημοκρατία (όσους τους ενδιαφέρει) και μετά να ασχοληθούν με τις προεδρικές.