Όταν ο μαζοχισμός αναγορεύεται σε εθνική πολιτική!

Δεν μπορεί αυτός ο μαζοχισμός να μετατρέπεται σε… εθνική πολιτική. Δεν είναι μόνο που παρακολουθούμε τον Τούρκο Πρόεδρο, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, να εξαγγέλλει την πώληση του κυπριακού αερίου («θα κάνουν ουρές στην πόρτα μας για να το αγοράσουν»). Είναι και το γεγονός ότι δεχόμαστε μια απροκάλυπτη επίθεση σε ξηρά και θάλασσα. Αλλά όλα αυτά, για κάποιους, περνούν σε δεύτερη μοίρα επειδή προτεραιότητα είναι να συμφωνηθούν όροι αναφοράς.

Προτεραιότητα είναι η κάθοδος της απεσταλμένης των Ηνωμένων Εθνών Τζέιν Χολ Λουτ, η οποία ειρήσθω εν παρόδω επιμένει να έρχεται στην Κύπρο για μονοήμερη ή το πολύ διήμερη επίσκεψη. Δείγμα τού πόσο ασχολείται με το Κυπριακό. Προσπαθούν κάποιοι να κρύψουν κάτω από το χαλί το μείζον, που είναι η τουρκική επίθεση, για να αρχίσει μια συζήτηση, η οποία γίνεται εδώ και 45 χρόνια χωρίς αποτέλεσμα.

Είναι σωστό και αδιαμφισβήτητο ότι το Κυπριακό μόνο με συνομιλίες μπορεί να λυθεί. Θα λυθεί, όμως, όταν ακολουθείται μια αδιέξοδη προσέγγιση; Η Τουρκία ακολουθεί μια τακτική που δεν είναι διπλής ανάγνωσης. Δημιουργεί, επιβάλλει και εδραιώνει νέα τετελεσμένα, ενώ παράλληλα αξιοποιεί ως εργαλείο συγκάλυψης των μεθοδεύσεών της τον λεγόμενο δικοινοτικό διάλογο. Αυτός ο διάλογος χρησιμοποιήθηκε ως άλλοθι για την Τουρκία για να προωθεί τις πολιτικές της.

Πόσες πρωτοβουλίες και διαδικασίες έχουν γίνει μέχρι σήμερα; Ποιο το αποτέλεσμα; Και να μη σπεύσουν να υποστηρίξουν κάποιοι ότι ευθύνονται οι ελληνοκυπριακές “υπερβολικές αξιώσεις” και η αδιαλλαξία της για τη μη λύση. Οι υποχωρήσεις της ελληνοκυπριακής πλευράς έχουν φθάσει στα όρια της παράδοσης και οι Τούρκοι δεν έχουν δεχθεί συμφωνία.

Το Κυπριακό θα μπορούσε να είχε επιλυθεί εδώ και χρόνια και, μάλιστα, με βάση τα όσα συζητούνταν και συζητούνται να καλύπτουν τα τουρκικά συμφέροντα και σχεδιασμούς. Αυτό δεν έγινε, επειδή η Τουρκία είναι που τα θέλει όλα. Εάν αρχίσουν διαπραγματεύσεις τώρα, χωρίς να υπάρχει οποιαδήποτε διαφοροποίηση από τουρκικής πλευράς, με τις παρανομίες να συνεχίζονται σε θάλασσα και ξηρά, ποιο θα είναι το αποτέλεσμα;

Τα πολιτικά εργαλεία της Λευκωσίας

Δεν θα υπάρξει αποτέλεσμα και την ίδια ώρα θα μετατοπισθούν οι όποιες συζητήσεις, πρωτοβουλίες, στο ενεργειακό και όχι στο Κυπριακό. Η Κυπριακή Δημοκρατία έχει δυνατότητες για να αντιμετωπίσει την τουρκική επιθετικότητα. Εάν παρασυρθεί στο γήπεδο της έντασης που επιδιώκει η Τουρκία, τότε λόγω του ισοζυγίου δυνάμεων θα χάσει. Πρέπει να οδηγήσει τις εξελίξεις σε πεδία όπου έχει πλεονέκτημα.

Τι έχει ως πλεονέκτημα η Λευκωσία; Το διεθνές δίκαιο, που δεν το υπολογίζει η Άγκυρα, και την εμπλοκή ξένων συμφερόντων στην κυπριακή ΑΟΖ. Το δεύτερο είναι το πιο σημαντικό προς αξιοποίηση και υπάρχουν προς τούτο δυνατότητες. Θα ήταν αυτοχειρία η Λευκωσία να προσαρμοστεί στις αξιώσεις του καθεστώτος Ερντογάν. Επειδή ακούγονται απόψεις που υποστηρίζουν πως για να αξιοποιήσουμε τους υδρογονάνθρακες πρέπει να δώσουμε μερίδιο στην Τουρκία, οικονομικά ανταλλάγματα στους Τουρκοκύπριους πριν τη λύση.

Αυτές οι προσεγγίσεις απομακρύνουν την προοπτική συμφωνίας στο Κυπριακό, γιατί εξουδετερώνουν ένα καλό εργαλείο για την ελληνική πλευρά και ένα κίνητρο για την τουρκική. Αυτές οι προσεγγίσεις έχουν δοκιμαστεί και απέτυχαν. Εάν συνεχιστούν, όπως πολλές φορές έχει αναφερθεί, θα είναι καταστροφικές, καθώς θα σημάνουν την απαρχή της ολοκληρωτικής υπαγωγής της Κύπρου στην ήδη μεγεθυνόμενη σφαίρα της τουρκικής, νεοοθωμανικής επικυριαρχίας.

Η Λευκωσία έχει πολλά εργαλεία στα χέρια της. Το πρώτο βήμα που πρέπει να κάνει είναι η διαμόρφωση αποτελεσματικών μηχανισμών συντονισμού με την Αθήνα. Σε αυτό εντάσσεται και η αναθέρμανση του ενιαίου αμυντικού δόγματος. Αυτά αφορούν την αποτρεπτική διάσταση, ενώ παράλληλα θα πρέπει να συνεχίζεται το ενεργειακό πρόγραμμα. Η κρίσιμη ώρα θα είναι η στιγμή της αξιοποίησης του αερίου. Να είμαστε τότε έτοιμοι και για το Κυπριακό. Απαλλαγμένοι από τα φοβικά σύνδρομα και από τις υποδείξεις των ανανικών απομειναριών, που ζουν για την… αυτοδικαίωση.