Όταν ο ΥΠΕΞ Κασουλίδης εκνευρίζεται με την πολιτική του!

«Η Κυπριακή Δημοκρατία έχει κινήσει γη και ουρανό διεθνώς και η Τουρκία δεν θα πετύχει τους στόχους της σε ό,τι αφορά το ψευδοκράτος… Δεν θα πετύχουν σε κανένα, λέγω εγώ. Και δεν πέτυχαν, παρόλη την τουρκική προπαγάνδα. Ο Τύπος της Κύπρου πρέπει να διαλέξει ποιους πρέπει να πιστεύει, εμάς ή την τουρκική προπαγάνδα;». Τάδε έφη, Γιαννάκης Κασουλίδης, υπουργός Εξωτερικών της Κύπρου, ο οποίος ασφαλώς δεν κρίνεται από τις δημόσιες τοποθετήσεις του, αλλά πρωτίστως από τα αποτελέσματα της πολιτικής του. Και τα αποτελέσματα για την Κύπρο είναι άκρως αρνητικά.

Ο υπουργός Εξωτερικών, πάντως, ειδικά για την αναφορά του ότι έχει κινήσει «γη και τον ουρανό», θα πρέπει να απαντήσει στα εξής: Συνάντησε τους ομολόγους του των κρατών-μελών του Οργανισμού των Τουρκοφώνων Κρατών; Τους είδε τον Σεπτέμβριο στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών; Πήρε το αεροπλάνο να ταξιδεύσει στις πρωτεύουσες των κρατών αυτών; Γιατί το να ζητάς από τους άλλους να μεσολαβούν δεν θα πρέπει να αναμένεις ότι θα το κάνουν με την ίδια αποφασιστικότητα από εκείνον που τον αφορά, που τον καίει.

Περαιτέρω, γιατί, για παράδειγμα, συναίνεσε να πραγματοποιηθεί η συνάντηση ΕΕ-Κιργισίας, που ειρήσθω εν παρόδω πραγματοποιήθηκε στις 15 Νοεμβρίου. ενώ εκκρεμούσε η απόφαση του Οργανισμού Τουρκόφωνων Κρατών (OTS); Στο ανακοινωθέν, που εκδόθηκε από το υπουργείο Εξωτερικών μετά τη σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ της περασμένης Δευτέρας, δεν γίνεται αναφορά στην απόφαση του Οργανισμού των Τουρκόφωνων Κρατών να εντάξει το ψευδοκράτος ως παρατηρητή. Τέθηκε ή όχι από τον Γιαννάκη Κασουλίδη; Κινήσεις έγιναν αλλά προφανώς δεν είχαν αποτέλεσμα.

Υπενθυμίζεται συναφώς ότι ο υπουργός Εξωτερικών, ο οποίος επιστρατεύθηκε για τον τελευταίο χρόνο της διακυβέρνησης Αναστασιάδη, δέχθηκε, αντί διά ζώσης, να κάνει τηλεφωνικό διάβημα στον ειδικό αντιπρόσωπο των Ηνωμένων Εθνών, Κόλιν Στιούαρτ, για τα έργα στο γήπεδο της Τσετίν Καγιά. Παρουσιάσθηκε δε με βάση το πρακτικό που συνέταξαν οι συνεργάτες του να είναι έντονος και κατηγορηματικός. Και το αποτέλεσμα;

Το γήπεδο του ψευδοκράτους

Οι εργασίες στο γήπεδο της Τσετίν Καγιά συνεχίζονται, ανεξαρτήτως των αντιδράσεων της Λευκωσίας. Εν πολλοίς ο Κόλιν Στιούαρτ δεν έλαβε ποσώς υπόψη του τις διαμαρτυρίες του υπουργού Εξωτερικών. Με τους χειρισμούς που γίνονται έχουμε φθάσει σε σημείο να δίνεται μάχη για να “σωθεί” η νεκρή ζώνη, ενώ φαντάζει μακρινός και άπιαστος ο στόχος της ανατροπής των κατοχικών δεδομένων και της απελευθέρωσης.

«Όταν κινείται γη και ουρανός» και τα αποτελέσματα είναι αυτά που βιώνουμε, τότε… ζήτω, που καήκαμε. Και δεν υιοθετείται καμία τουρκική προπαγάνδα αλλά καταγράφεται η πραγματικότητα. Άλλωστε η τουρκική προπαγάνδα υιοθετείται από όσους πολιτικά θέλουν με θέσεις να ικανοποιήσουν επικαλούμενοι “έντιμο συμβιβασμό” τον τουρκικό εθνικισμό. Η κατοχική Τουρκία προελαύνει, υλοποιεί τους επεκτατικούς σχεδιασμούς και αντίδοτο σε αυτό δεν υπάρχει. Μουρμούρα και μιζέρια δεν αρκούν. Επενδύουν σε έξωθεν σωσίβιο και χέρι βοηθείας από εκείνους, οι οποίοι στην κρίσιμη στιγμή θα μετρήσουν τα συμφέροντά τους και θα στραφούν προς τον Ερντογάν. Αυτό το έργο το έχουμε ξαναδεί.

Μπορούν οι… ατάραχοι της Λευκωσίας να υποβαθμίζουν τις εξελίξεις. Μπορεί ο υπουργός Εξωτερικών να δείχνει θυμωμένος, αλλά δεν πείθει. Γιατί θα έπρεπε να είναι θυμωμένος όχι με το τι γράφει ο κυπριακός Τύπος, αλλά με την αποτυχία της πολιτικής του. Η Λευκωσία -για να μην το προσωποποιήσουμε με τον υπουργό Εξωτερικών- μπροστά στην αδυναμία της να καθορίσει μια εναλλακτική πολιτική επιλέγει τον γνωστό δρόμο της πεπατημένης. Μιας δοκιμασμένης πολιτικής, αποδεδειγμένα αδιέξοδης, που όσο συνεχίζεται εδραιώνει τα κατοχικά δεδομένα και οδηγεί στην επιβολή νέων τετελεσμένων.

Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να “παγώσει” τον διάλογο της ΕΕ με τα τουρκόφωνα κράτη μέχρι νεοτέρας. Είναι γνωστό ότι οι εταίροι μας είναι ευαίσθητοι με το Ουκρανικό, με τη διάσωση της καρέτα-καρέτα και το ζητούμενο είναι κατά πόσο μπορούν οι ατάραχοι να τους ευαισθητοποιήσουν και για τη δική μας υπόθεση.

---

ΣΗΜ: Διορίστηκε η Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας με “συναγερμική” κυριαρχία, που θα μείνει κληρονομιά στον επόμενο Πρόεδρο. Εάν αυτό το έκανε η αντιπολίτευση και ειδικά το ΑΚΕΛ θα γινόταν… επανάσταση.