Ουκρανία και Αιγαίο: Η δυτική υποκρισία στο απόγειο…

Η ουκρανική κρίση, που έχει φέρει για μια ακόμη φορά στην ιστορία αντιμέτωπες την Ανατολή και τη Δύση, αναδεικνύει μια ενδιαφέρουσα παράμετρο για την ελληνική εθνική ασφάλεια, δίνοντας παράλληλα μία δυνατότητα στην ελληνική διπλωματία να συνδυάσει Ουκρανία και Αιγαίο. Τα τελευταία 24ωρα η διεθνής συζήτηση έχει επικεντρωθεί στην “επιθετική διάταξη” των ρωσικών στρατευμάτων πλησίον των ουκρανικών συνόρων. Τηλεοπτικές εικόνες υποστηρίζουν το αφήγημα του Κρεμλίνου τα ρωσικά στρατεύματα επιστρέφουν στις βάσεις τους. Οι δε ΗΠΑ επικαλούνται δορυφορικές φωτογραφίες για να αναιρέσουν τη ρωσική ανακοίνωση.

Ποια είναι η ουσία; Οι κινήσεις ισχυρών δυνάμεων εντός της ρωσικής επικράτειας κρίνονται επιθετικές-απειλητικές για την ουκρανική εθνική ασφάλεια και εδαφική ακεραιότητα. Οι Δυτικοί χαλάνε τον κόσμο για την ρωσική επιθετικότητα σε βάρος μίας Ουκρανίας που δεν ανήκει ούτε στο ΝΑΤΟ ούτε στην ΕΕ. Η Ελλάδα που ανήκει και στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ αντιμετωπίζει παρόμοιο πρόβλημα.

Το τελευταίο διάστημα, αιχμή του τουρκικού αναθεωρητισμού είναι η απαίτηση για αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νήσων του ανατολικού Αιγαίου. Έχει φτάσει μάλιστα στο σημείο να υποστηρίζει, ότι εάν η Ελλάδα δεν αποστρατιωτικοποιηθούν τα νησιά, η Άγκυρα θα αμφισβητήσει την ελληνική κυριαρχία σ’ αυτά. Είναι αληθές ότι τόσο οι ΗΠΑ όσο και η ΕΕ έχουν ξεκαθαρίσει ότι δεν μπορεί να αμφισβητηθεί η ελληνική κυριαρχία. Η στάση τους, όμως, για την αποστρατιωτικοποίηση δεν είναι ίδια. Θα ανέμενε κανείς –και λόγω της συμμαχικής σχέσης– να αναφερόταν και το αυτονόητο ελληνικό “δικαίωμα στην αυτοάμυνα”, όπως προβλέπεται στον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ.

Περνώντας στο στρατιωτικό πεδίο, οι ομοιότητες με την κατάσταση στην Ουκρανία είναι ενδιαφέρουσες. Η ελληνική εθνική ασφάλεια απειλείται από την Τουρκία. Μπορεί ένα κράτος να συμμετέχει σε μια συμμαχία για να μεγιστοποιήσει την εθνική του ασφάλεια, αλλά στην περίπτωση της Ελλάδας η διακηρυγμένη απειλή ακόμα και συνοριακών αλλαγών, προέρχεται από την κατά τα άλλα σύμμαχο στο ΝΑΤΟ Τουρκία!

Η Τουρκία, λοιπόν, απαιτεί αποστρατιωτικοποίηση των νήσων του ανατολικού Αιγαίου, ενώ στις μικρασιατικές ακτές απέναντι σταθμεύει μια ολόκληρη Στρατιά, ισχυρότατα εξοπλισμένη, μεταξύ άλλων και με εκατοντάδες αποβατικά σκάφη σε προφανή επιθετική διάταξη. Ποια άλλη χρησιμότητα θα μπορούσε να υπηρετήσει τέτοιος εξοπλισμός; Οι δηλώσεις της τουρκικής ηγεσίας τις τελευταίες δεκαετίες, εξάλλου, δεν αφήνουν αμφιβολίες περί των πραγματικών προθέσεων της Άγκυρας.

Ουκρανία και Αιγαίο

Ας δούμε λοιπόν τι συμβαίνει στην περιοχή μας, με τους όρους της συζήτησης που διεξάγεται για την Ουκρανία: Και στρατεύματα υπάρχουν σε μόνιμη βάση και σε επιθετική διάταξη και δηλώσεις που τεκμηριώνουν τις τουρκικές προθέσεις! Η ειρωνεία εδώ είναι ότι οι Δυτικοί που φωνασκούν κατηγορώντας τη Ρωσία ότι έχει στρατεύματα κοντά στα σύνορα με την Ουκρανία, δεν επιδεικνύουν καμία ευαισθησία για την δεδηλωμένη τουρκική απειλή εναντίον των ελληνικών νήσων!

Όσοι ζητούν επίμονα από τους Ρώσους να αποσύρουν τις δυνάμεις τους, φροντίζοντας να τονίσουν ότι έτσι κι αλλιώς το πρόβλημα δεν λήγει διότι μπορούν σε συντομότατο χρόνο να τις επαναφέρουν στα ίδια σημεία, κωφεύουν όταν παρόμοια επιχειρηματολογία αρθρώνεται από ελληνικής πλευράς για το θέμα της άμυνας και της ασφάλειας των νήσων του Ανατολικού Αιγαίου!

Οι διαπρύσιοι κήρυκες της ανάγκης να μην ξεχνάμε το “προηγούμενο του Μονάχου” και τις συνέπειες του “κατευνασμού” (appeasement) των Ναζί, εξισώνοντας τον Βλαντίμιρ Πούτιν με τον Αδόλφο Χίτλερ, πιέζουν την Αθήνα να κατευνάσει την Τουρκία με παραχωρήσεις! Και ας μην ξεχνάμε ότι οι Ρώσοι πολέμησαν το Ναζισμό με κόστος εκατομμυρίων νεκρών, τη στιγμή που οι Τούρκοι έπαιζαν φλέρταραν ανοιχτά μαζί του. Άλλαξαν τροπάριο μόνο όταν η ζυγαριά έγειρε εναντίον της Γερμανίας.

Χρειάζεται άραγε να υπενθυμίσουμε από που πέρασαν οι στρατιές των Ναζί για να εισβάλλουν στην τότε Σοβιετική Ένωση; Χρειάζεται να υπενθυμίσουμε άραγε τη λυσσώδη ελληνική άμυνα, η οποία κέρδισε κρίσιμο χρόνο, καθυστερώντας την “Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα” των Ναζί εναντίον της ΕΣΣΔ, με αποτέλεσμα να παίξει καθοριστικό ρόλο στην έκβαση του πολέμου ο δριμύς ρωσικός χειμώνας;

Αμερικανοί και Ευρωπαίοι συστήνουν, λοιπόν, στην Ελλάδα να αποσύρει επιθετικά όπλα από τα νησιά, ώστε να μην αισθάνεται απειλούμενη η Τουρκία! Υιοθετούν εμμέσως πλην σαφώς το απείρου γελοιότητας επιχείρημα ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να εξαπολύσει επίθεση ανακατάληψης των μικρασιατικών ακτών από τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου! Αντιλαμβάνονται βέβαια τη φαιδρότητα, διότι κανείς δεν είναι αφελής.

Δύο μέτρα και δύο σταθμά 

Το πρόβλημα είναι ότι η Δύση χρησιμοποιεί κυνικά δύο μέτρα και δύο σταθμά, άλλα για την Ρωσία κι άλλα για την Τουρκία. Αυτή, όμως, δεν είναι πολιτική αρχών, όπως αρέσκονται να δηλώνουν ότι ασκούν οι Δυτικοί. Προσπαθούν, μάλιστα, να παρουσιάσουν σαν λύση τον αφοπλισμό των ελληνικών νησιών με τη μετακίνηση της τουρκικής “Στρατιάς του Αιγαίου” ανατολικότερα.

Ξεχνούν αυτό που δεν ξεχνούν στην περίπτωση της Ρωσίας, ότι δηλαδή η επάνοδος των τουρκικών δυνάμεων στις ακτές είναι εύκολη, ενώ ο επανεξοπλισμός των ελληνικών νησιών δυσκολότατος. Το έργο το βλέπουμε δεκαετίες τώρα. Το ΝΑΤΟ το παίζει Πόντιος Πιλάτος όταν προκύπτει ελληνοτουρκική κρίση. Ή μάλλον την αξιοποιούσε ως διπλωματική ευκαιρία για να προωθήσει “διευθετήσεις” με παζάρι. Και επειδή η Ελλάδα δεν διεκδικεί τίποτα, ενώ η Τουρκία όλο και περισσότερα, το παζάρι μοιραία θα οδηγηθεί η Ελλάδα να παραχωρήσει κυριαρχικά δικαιώματα και ενδεχομένως κυριαρχία.

Η συγκυρία μοιάζει ιδανική για να αναπτύξει η Αθήνα μία διπλωματική επίθεση που να αποκαλύπτει τις τουρκικές μεθοδεύσεις με αιχμή την αποστρατιωτικοποίηση των νήσων του ανατολικού Αιγαίου. Ειδικά όταν η Άγκυρα έχει προαναγγείλει τη δική της σχετική διπλωματική επίθεση. Η Ελλάδα πρέπει τώρα να αξιοποιήσει την ουκρανική κρίση για να αναδείξει την ασυνέπεια λόγων και έργων των Δυτικών, που στρέφεται εναντίον της.

Πέραν της ευκαιρίας που η συγκυρία προσφέρει για διπλωματική επίθεση, προσφέρει και ευκαιρία στα ενεργειακά. Αν δεν το προσέξατε αρκετοί εξ όσων κωλυσιεργούσαν και ήγειραν οφθαλμοφανώς εμπόδια στον δρόμο της αξιοποίησης των ελληνικών υδρογονανθράκων, εκτιμώμενης αξίας εκατοντάδων δισ. ευρώ, έχουν κάνει στροφή. Κάτι είναι κι αυτό, εάν υπάρξει έμπρακτη συνέχεια.

Μιας όμως και αναφερθήκαμε σε ασυνέπεια λόγων και έργων από της Δύσης, ας αναρωτηθούμε το εξής: Οι Αμερικανοί που διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για την ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης από το ρωσικό φυσικό αέριο, γιατί βάζουν εμπόδια στην αξιοποίηση των εικαζόμενων ελληνικών κοιτασμάτων; Μήπως γιατί δεν ενδιαφέρονται για το ελληνικό και ευρωπαϊκό ενεργειακό συμφέρον, αλλά μόνο για να πουλήσουν στη διψασμένη Γηραιά Ήπειρο το δικό τους LNG και μάλιστα σε πολύ υψηλές τιμές; Αλλά και οι Κινέζοι πουλούν στην Ευρώπη αέριο που αγόρασαν φθηνά από τους Ρώσους, βγάζοντας κέρδος. Προς γνώση και αξιολόγηση ενός εκάστου…