Παγίδα η διεθνής μεσολάβηση – Στο τραπέζι η αποστρατικοποίηση νησιών

Οι πιθανότητες να επιβάλει κυρώσεις, οποιασδήποτε μορφής, η ΕΕ στην Τουρκία, λόγω της παραβατικής συμπεριφοράς της στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, ήταν και είναι μηδενικές, όπως έχω κατά κόρον επισημάνει στα κείμενά μου. Δεν συγκινείται η ΕΕ, παρότι διαπιστώνει, ότι η Τουρκία απειλεί κυριαρχικά και άλλα δικαιώματα δυο κρατών μελών της ΕΕ, της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Η Ελλάδα “σύρεται” σε εφ’ όλης της ύλης διάλογο-διαπραγμάτευση με την Τουρκία. Οι διαμεσολαβητές, η καγκελάριος Μέρκελ και ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Μάικ Πομπέο, δεν “αστειεύονται”. Στον αντίποδα, προστάζουν «βρείτε τα με την Τουρκία, να τελειώνουμε»! Στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο, τις τελευταίες μέρες, παρατηρείται μια περιορισμένη δραστηριότητα σε στρατιωτικό επίπεδο, με σημαντική μείωση των πολεμικών πλοίων, που είχαν αναπτυχθεί στην περιοχή.

Παράλληλα όμως, είναι έντονη η δραστηριότητα σε διπλωματικό και πολιτικό επίπεδο. Σε Αθήνα, Άγκυρα, Λευκωσία, Βρυξέλλες, Παρίσι, Βερολίνο, Μόσχα, είναι διαρκείς οι τηλεδιασκέψεις και οι τηλεφωνικές επικοινωνίες αρχηγών καρτών, προέδρων, πρωθυπουργών, της καγκελαρίου και του Ερντογάν.

Στα κυβερνητικά κτήρια, συνωθούνται διαμεσολαβητές, εμπειρογνώμονες, διπλωμάτες, στρατιωτικοί, που αναλύουν, προτείνουν, διαπραγματεύονται και ασκούν διπλωματικές και πολιτικό-οικονομικές πιέσεις, που (όπως υποστηρίζουν) έχουν ως στόχο Ελλάδα και Τουρκία να αποφύγουν την στρατιωτική σύρραξη και μέσω του διαλόγου, να διευθετήσουν τις διμερείς διαφορές τους.

Στρατηγικά συμφέροντα στην Ανατολική Μεσόγειο

Βέβαια, το ενδιαφέρον των εμπλεκόμενων διεθνών παραγόντων, δεν είναι και τόσο αθώο! Στην περιοχή της Ανατολικής μεσόγειου διακυβεύονται στρατηγικά συμφέροντα (γεωπολιτικά και γεωοικονομικά) ισχυρών κρατών, των ΗΠΑ, της Ρωσίας, της Γαλλίας και της Γερμανίας. Ασφαλώς και η εξέλιξη της ελληνοτουρκικής κρίσης, θα επηρεάσει, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, τα συμφέροντα τους.

Και βέβαια, όταν λέμε εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο, δεν είναι μόνο η ελληνοτούρκικη κρίση. Η τουρκική επιθετικότητα είναι ασφαλώς, η βασική συνιστώσα της κρίσης, αλλά εμπλέκονται δυναμικά και άλλα ισχυρά κράτη. Η Αίγυπτος, προχωρά στην υποστήριξη των Κούρδων στην βόρειο Συρία, που καταδιώκονται από τον Ερντογάν.

Επίσης, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και η Σαουδική Αραβία, σπεύδουν να συσφίξουν τις σχέσεις τους με τους Κούρδους της Συρίας. Στον αραβικό κόσμο διαμορφώνεται μία ομόφωνη σχεδόν άποψη, με εξαίρεση το Κατάρ που έχει αναβαθμίσει σημαντικά τις σχέσεις του με την Τουρκία, για την στρατηγική ανάσχεσης των επιθετικών σχεδίων της Άγκυρας στη Μέση Ανατολή, ιδιαίτερα στις αραβικές χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Συρίας.

Οι πρόσφατες κινήσεις του Ερντογάν στη Λιβύη, σε συνδυασμό με την παράνομη και επιθετική τουρκική συμπεριφορά στην κυπριακή ΑΟΖ και στην εν δυνάμει ελληνική ΑΟΖ, προκαλούν, στον αντίποδα αυτής της πολιτικής, την προσέγγιση της Αιγύπτου και της Σαουδικής Αραβίας με την Ελλάδα και την Κυπριακή Δημοκρατία. Αυτή η ντε φάκτο συμμαχία, συνιστά, μια παραμετρική εξέλιξη στον συσχετισμών δυνάμεων στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή μας, που ασφαλώς, έχει και τη δική της, αυτοτελή δυναμική.

Δηλαδή, Αίγυπτος, Σαουδική Αραβία, Εμιράτα, Ελλάδα, Κύπρος, αντιδρούν, συμμαχούν (ατύπως) και δρουν ανασχετικά στα αναθεωρητικά σχέδια της Τουρκίας. Από την άλλη πλευρά όμως τις δραστηριότητες της Τουρκίας δεν καταδικάζουν, αλλά ανέχονται (αν δεν ενθαρρύνουν κιόλας) για μια σειρά από λόγους γεωστρατηγικού και ενεργειακού-οικονομικού ενδιαφέροντος, ισχυρές χώρες, όπως οι ΗΠΑ, η Γερμανία και η Ρωσία.

Πρόταση για αποστρατικοποίηση νησιών

Στην κατεύθυνση της εκτόνωσης της ελληνοτουρκικής κρίσης προωθούνται από τους διεθνείς διαμεσολαβητές διάφορες προτάσεις, προς συζήτηση, από τις εμπλεκόμενες πλευρές. Σύμφωνα με πληροφορίες, που διαρρέουν από τα διπλωματικά γραφεία σε Ουάσιγκτον, Βερολίνο και Βρυξέλλες (έδρα του ΝΑΤΟ) είναι ότι προωθείται και η πρόταση (μία από τις πολλές), της μερικής αποστρατικοποίησης κάποιων ελληνικών νησιών του Ανατολικού Αιγαίου.

Ταυτόχρονα προτείνεται η μεταφορά στρατιωτικών μονάδων (αποβατικά τάγματα) του τουρκικού στρατού, από τα μικρασιατικά παράλια, προς τη τούρκικη ενδοχώρα. Θα είναι, λένε οι διαμεσολαβητές, μια κίνηση αμοιβαιότητας, που θα απομακρύνει την
πιθανότητα της ελληνοτουρκικής στρατιωτικής σύρραξης. Όμως, η πρόταση κρύβει ολισθηρές παγίδες και θα πρέπει οι Έλληνες διπλωμάτες και στρατιωτικοί, να την μελετήσουν πολύ προσεχτικά. Προσωπικά, θα την απέρριπτα ασυζητητί!

Τι γίνεται όμως με τις εν εξελίξει συνομιλίες των στρατιωτικών επιτροπών Ελλάδος και Τουρκίας στο ΝΑΤΟ; Τι συζητάνε; Πως εξελίσσεται ο διάλογος των στρατιωτικών, που γίνεται υπό την εποπτεία του Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ; Από το ΓΕΕΘΑ, δεν υπάρχει επίσημη πληροφόρηση για το τι ακριβώς συζητούν οι στρατιωτικοί στο ΝΑΤΟ. Από την πλευρά της Τουρκίας, υπάρχει μια δήλωση του Υπουργού Άμυνας Χουλουσί Ακαρ ότι συνεχίζεται ο διάλογος στο ΝΑΤΟ, για «τεχνικά ζητήματα»

Συνομιλίες για «τεχνικά ζητήματα»

Το ερώτημα είναι, ποια είναι αυτά τα τεχνικά ζητήματα και αν αγγίζουν τον πυρήνα των ελληνοτουρκικών διαφορών, ή ακριβέστερα των διεκδικήσεων της Τουρκίας σε βάρος των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Η εκτίμηση είναι, ότι οι διαπραγματεύσεις είναι δύσκολες και πως οι απόψεις των δυο πλευρών, είναι στα βασικά σημεία αποκλίνουσες. Ο διάλογος, που γίνεται υπό πίεση, συνεχίζεται. Όμως για να επιτευχθεί συμφωνία θα πρέπει, είτε η Ελλάδα, είτε ή Τουρκία, να υποχωρήσει από πάγιες εθνικές θέσεις ή εκπεφρασμένος διεκδικήσεις.

Παρεμπιπτόντως να προσθέσουμε ότι μόνο στο πρώτο εννιάμηνο του 2020 έχουμε 364 υπερπτήσεις τουρκικών μαχητικών αεροσκαφών πάνω από ελληνικά νησιά, 3964 παραβιάσεις του εθνικού μας εναερίου χωρου, 352 εμπλοκές ή εικονικές αερομαχίες και 1483 παραβιάσεις των ελληνικών χωρικών υδάτων, από τουρκικά πλοία πολεμικά και ερευνητικά!

Από την άλλη διανοούμενοι, πανεπιστημιακοί με επιστημονικό κύρος, όπως ο Μουζέλης, ο Ροζάκης, ο Ηρακλείδης, ο Βαλντέν, ο Ιωακειμίδης, ο Τσούκαλης, το ΕΛΙΑΜΕΠ, ο Λιάκος, οι θεωρητικοί του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ, ο Δήμου, ο πρώην αρχηγός κοινοβουλευτικού κόμματος Σταύρος Θεοδωράκης, οι ινστρούχτορες κομματικών γκρουπούσκουλων, οι κοσμοπολίτες με κρατικές αποδοχές, δημοσιογράφοι του “εκσυγχρονισμού” με ικανότητα προσαρμογής σε κάθε εργασιακή κατάσταση, ο Βαρουφάκης και πολλοί άλλοι δημοσιολογούντες, που κείμενα τους και οι απόψεις τους φιλοξενούνται στο σύνολο σχεδόν των ΜΜΕ, έχουν την ίδια άποψη με τους Τσαβούσογλου και Ακάρ.

Τα δικά μας “ΝΑΙ”

Όλοι αυτοί έχουν την άποψη ότι δεν έχουμε μόνο μια διαφορά με τους Τούρκους, την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας-ΑΟΖ, αλλά και άλλες, όπως και τη μερική αποστρατιωτικοποίηση ελληνικών νησιών του Αιγαίου (προσοχή δεν λένε αφοπλισμό) και άλλα θέματα συνοριακών διαφορών. Θεωρούν την διαχρονική άποψη όλων των ελληνικών κυβερνήσεων από το 1974, περί μίας και μοναδικής διαφοράς με την Τουρκία την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, ως «μαξιμαλιστική».

Μάλιστα, ζητούν από τον πρωθυπουργό, να μην είναι τόσο “στενοκέφαλος” στο διάλογο με την Τουρκία. Χωρίς περιστροφές τάσσονται, και κατά της ενίσχυσης των ενόπλων δυνάμεων! Τα εξοπλιστικά προγράμματα τα θεωρούν μία “σπατάλη” προς όφελος των μεσαζόντων. Θεωρούν πως αν επιτύχει ο διάλογος και μία συμφωνία μη πολέμου, δια του κατευνασμού της Τουρκίας, τότε τα οπλικά συστήματα είναι πλέον άχρηστα.

Επίσης, θεωρούν πως η ανακοίνωση του πρωθυπουργού για άμεση ενίσχυση των ενόπλων δυνάμεων, είναι προκλητική, ότι ρίχνει λάδι στη φωτιά και κυρίως εκνευρίζει, την νευρική Τουρκία του Ερντογάν! Άλλωστε, τα χρήματα για τους εξοπλισμούς, υποστηρίζουν οι ανωτέρω Έλληνες διανοούμενοι, θα μπορούσαν να “πιάσουν τόπο” για την ενίσχυση της Υγείας στην αντιμετώπιση του κορονοϊού.

Καταλήγουν στην ανάλυση τους, ως εξής: Η άλλη επιλογή είναι ένας πόλεμος με την Τουρκία, «τον θέλουμε»; Και το πλέον εντυπωσιακό είναι ότι οι απόψεις τους έχουν απήχηση, ακόμη και στους πρώην “Μακεδονομάχους” της Νέας Δημοκρατίας, όπως ο Μάκης Βορίδης. Ο οποίος, μετά την θεαματική κωλοτούμπα για τη συμφωνία των Πρεσπών, τώρα εσχάτως προβληματίζεται και για τα ελληνοτουρκικά!