Παιχνίδια εντυπώσεων στη μουσουλμανική μειονότητα – Ο ΓΑΠ ξαναχτυπά

Την Τετάρτη 10 Ιουνίου, το Κίνημα Αλλαγής κατέθεσε τροπολογία στην Βουλή στο νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας για την «Αναβάθμιση του Σχολείου», προτείνοντας τον διπλασιασμό των παιδιών της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης που μπαίνουν με ποσόστωση στα ελληνικά ΑΕΙ. Δηλαδή το ποσοστό των υπεραρίθμων να ανέβει από το 0,5% στο 1% επί του αριθμού των εισακτέων κατ΄ έτος.

Η τροπολογία έκανε μνεία της πασοκικής προέλευσης του νόμου, που από το 1995 θεσμοθέτησε τη “θετική διάκριση” η οποία άνοιξε τις πόρτες των πανεπιστημίων της χώρας μας στα παιδιά της μειονότητας, μεταξύ δε των υπογραφών (πέρα από εκείνες των Ιλχάν Αχμέτ και Μπαράν Μπουρχάν) ήταν κι αυτή του Γιώργου Παπανδρέου, υπουργού Παιδείας τότε. Διάβασα και την αιτιολογική έκθεση της τροπολογίας, όπου όμως καμία αιτιολόγηση δεν βρήκα, παρά μόνο το ιστορικό του νόμου. Προφανώς γιατί δεν υπάρχει …κανένας λόγος για να υιοθετηθεί κάτι τέτοιο.

Όταν προ 25ετίας θεσμοθετήθηκε η ποσόστωση αυτή, υπήρχαν λόγοι και υπήρχε και μία προοπτική. Τότε, ελάχιστα παιδιά από την μουσουλμανική κοινωνία επέλεγαν δημόσια σχολεία, οπότε τα υπόλοιπα φτάνοντας στο κατώφλι της Ανώτατης Εκπαίδευσης ήταν σχεδόν αδύνατον να ανταπεξέλθουν σε εξετάσεις στην ελληνική γλώσσα. Άλλωστε τα τουρκικά πανεπιστήμια ήταν πάντα πρόθυμα να υποδεχθούν έμψυχο –και εύπλαστο– υλικό από την μουσουλμανική κοινωνία της ελληνικής Θράκης. Βέβαια η προθυμία αυτή της Άγκυρας είναι αποκλειστικά για την περίοδο των σπουδών, όχι και για μόνιμη εγκατάσταση που θα υπονόμευε πληθυσμιακά την “υποθήκη” της Άγκυρας στην πατρίδα μας.

Το σκεπτικό εκείνης της νομοθεσίας ήταν πως αποκαθιστούμε μια “αδικία”: πώς να ζητήσεις από παιδιά που σχεδόν δεν διδάχθηκαν την επίσημη γλώσσα του κράτους να συναγωνιστούν με τα υπόλοιπα; Μάλιστα ακούστηκαν διάφορα για δημιουργία δημόσιων σχολείων στη θρακική ύπαιθρο, για στροφή των μουσουλμανοπαίδων προς την δημόσια εκπαίδευση, ξεκίνησε το ευρωβόρο (άνω των 27.000.000 ευρώ συνολικά) Πρόγραμμα Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων (ΠΕΜ) που θα βοηθούσε εκπαιδευτικά και κοινωνικά την μειονοτική κοινωνία.

Εφαρμόστηκε λοιπόν πιλοτικά εκείνη η ποσόστωση και πρέπει να πούμε ότι όντως έφερε και θετικά αποτελέσματα στην περιοχή, ιδίως με την επιπλέον ώσμωση των δύο παράλληλων κοινωνιών που την κατοικούν. Η προοπτική ήταν πως μέσα στην σχετικά πρόσφατη τότε πολιτική “ισονομίας-ισοπολιτείας” θα εξέλιπαν συν τῳ χρόνῳ οι εκπαιδευτικές ανισότητες και κάποια στιγμή θα έπαυε να είναι το θρήσκευμα (!) κριτήριο για τον τρόπο εισαγωγής στο Πανεπιστήμιο.

Εξώφθαλμη αδικία

Και τι έρχεται να μας πει σήμερα ο εμπνευστής εκείνης της πολιτικής, μαζί του δε και ο συντοπίτης μας βουλευτής κ. Ιλχάν; Ότι χρειάζεται να νομοθετηθεί άλλη τόση ποσόστωση! Μάλιστα δηλώνουν και «περήφανοι για τις πρωτοβουλίες αυτές που σπάζουν το κέλυφος του κοινωνικού αποκλεισμού και επενδύουν σε ένα μέλλον ίσων ευκαιριών για όλους τους συμπολίτες μας»! Συγγνώμη αλλά αν ακόμα συζητάμε για το σπάσιμο του κελύφους του κοινωνικού αποκλεισμού, οι διαχειριστές της εξουσίας επί τόσα χρόνια πρέπει να αισθάνονται όχι περηφάνια αλλά μόνο βαθιά ντροπή.

Και να βαφτίζεις “ίσες ευκαιρίες” την θεσμοθέτηση μιας εξώφθαλμης αδικίας σε βάρος των πλειονοτικών μαθητών ξεπερνάει κατά πολύ την γνωστή αερολογία του πολιτικαντισμού. Στην περίοδο που μεσολάβησε, ο μεν Γιώργος Παπανδρέου επί 11 χρόνια ήταν υπουργός ή πρωθυπουργός, ο δε Ιλχάν υπήρξε βουλευτής επί 8 χρόνια (περνώντας από 5 διαφορετικά κόμματα!), προφανώς λοιπόν ένα μερίδιο ευθύνης τους αναλογεί για το ότι αναφέρονται στη σημερινή συγκυρία με τα ίδια λόγια που ακούγαμε το 1995.

Πόσο βελτιώθηκε η ελληνομάθεια των μειονοτικών μαθητών, κι αν η διαφορά είναι μικρή τι σημαίνει αυτό, ότι τα ευρώπουλα του προβεβλημένου και θριαμβολογούντος Πρόγραμμα Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων απλώς …ξοδεύτηκαν; Πόσα δημόσια σχολεία στοιχειώδους εκπαίδευσης ιδρύθηκαν, κι αν αυτό δεν προχώρησε τι απολογούνται οι διαδοχικές Κυβερνήσεις; Απαίτησαν οι του ΠΑΣΟΚ και των άλλων κομμάτων την εκπαιδευτική ισότητα, δηλαδή το δικαίωμα του χωρικού από τη Φιλύρα ή τον Κένταυρο να επιλέγει για το εξάχρονο παιδί του το κανονικό δημοτικό σχολείο αντί του προβληματικού μειονοτικού;

Τα απολύτως αυτονόητα έχουν πια καταναλωθεί συνθηματολογικά και “κούρασαν” πριν καν διεκδικηθούν σοβαρά στην πράξη! Τι ακριβώς έκανε λ.χ. ο κ. Ιλχάν ως ντόπιος βουλευτής που εκλογικά σαρώνει στη Ροδόπη, έθεσε ποτέ το ζήτημα της ελληνομάθειας; Γνωρίζει από τα παιδιά που εισάγονται στα ελληνικά ΑΕΙ με μεγάλα γλωσσικά προβλήματα πώς και πόσα αποφοιτούν;

Η απάντηση στο όποιο εκπαιδευτικό πρόβλημα των μουσουλμανοπαίδων δεν μπορεί να είναι άλλη μία χαριστική νομοθετική ρύθμιση. Είναι να γίνει μια ειλικρινής διάγνωση και να υιοθετηθεί μια σταθερή πολιτική που θα προωθήσει επιτέλους με συνέπεια την δημόσια εκπαίδευση.

Κυκλοφορεί η φήμη πως η Τουρκία δια του προξενικού της κυκλώματος επενδύει σε μεγάλη σχολική μονάδα που θα αλλάξει τα δεδομένα στην Ξάνθη, δίνοντας ώθηση στην μειονοτική εκπαίδευση και διευρύνοντας την απόσταση μεταξύ των σύνοικων στοιχείων. Η απάντησή μας οφείλει να είναι σοβαρή, μακρυά από λαϊκίστικες πασοκιές και να δείχνει ότι επιτέλους μετά από ένα τέταρτο του αιώνα διεκδικούμε στο εσωτερικό της μειονοτικής κοινωνίας κάτι παραπάνω από εντυπώσεις.