Πανηγυρίζουν στα Σκόπια για τη “μακεδονική γλώσσα” στην Ελλάδα

Πανηγυρίζουν τα Σκοπιανά μέσα ενημέρωσης για το γεγονός ότι το Πρωτοδικείο Φλώρινας απέρριψε τις περισσότερες ενστάσεις που επεδίωκαν να ακυρωθεί η αρχική απόφαση του Ειρηνοδικείου Φλώρινας, υπέρ της σύστασης “Κέντρου Μακεδονικής Γλώσσας”. Σύμφωνα με εκείνην την απόφαση, του περσινού Ιουλίου, αναγνωριζόταν το αίτημα εγγραφής ως ΜΚΟ του Κέντρου Μακεδονικής Γλώσσας στη Φλώρινα (Λέριν όπως την αποκαλούν οι σλαβομακεδόνες) με σκοπό να υποστηριχθεί “μακεδονική γλώσσα” στη χώρα μας  και την προσπάθεια διδαχής της στην πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Μετά την απόρριψη των περισσότερων ενστάσεων (απομένουν πέντε ή έξι), απομένει πλέον να κριθεί η απόφαση από το Εφετείο Δυτικής Μακεδονίας και, τελεσίδικα, από τον Άρειο Πάγο. Σημειωτέον, τρία από τα άτομα που προωθούν το Κέντρο αυτό, ήταν υποψήφιοι του μειονοτικού κόμματος “Ουράνιο Τόξο” στις Ευρωεκλογές το 2019 και έλαβαν 1.113 ψήφους στην Φλώρινα και άλλες τόσες στην Αττική. Μάλιστα οι υποψήφιοι διαμαρτύρονταν λέγοντας «γιατί δεν είμαστε μειονότητα; Οι Έλληνες λένε ότι έχουν μειονότητα στην Τουρκία, όπου ζουν μόνον 1.500 άτομα ελληνικής καταγωγής και ζητούν δικά τους σχολεία».

Αφ΄ενός οι Έλληνες στην Τουρκία είναι πολύ περισσότεροι από 1.500, αφ΄ ετέρου οι Σκοπιανοί συγκρίνουν την παρουσία σλαβόφωνων στη χώρα μας, με την δημιουργική και διαρκή ελληνόφωνη ιστορία 2.800 ετών στην περιοχή της Κωνσταντινουπόλεως, της Σμύρνης, της Τραπεζούντας, της Ίμβρου, της Τενέδου και άλλων περιοχών. Ας μην μακρηγορήσουμε για το πόσοι Έλληνες έχουν απομείνει μετά από τόσους πολέμους και διωγμούς στην Τουρκία, αλλά και για το πόσο φιλόξενα, απεναντίας, έχει συμπεριφερθεί η Ελλάδα τα τελευταία 40 χρόνια στους άνω των τριών εκατομμυρίων μετανάστες που πέρασαν από τον τόπο μας, πολλοί εκ των οποίων Σλάβοι.

Συν το γεγονός ότι η Ελλάδα έχει αξιώσεις, επειδή με τη Συνθήκη της Λωζάνης η Τουρκία αναγνώρισε αναγκαστικά και μετά από πόλεμο τρεις μειονότητες στην επικράτειά της (Ελλήνων, Αρμενίων και Εβραίων) σε περίοδο που οι Έλληνες σε αυτές τις περιοχές ξεπερνούσαν τις 200.000, μάλιστα ακόμη και μετά την μεγάλη ανταλλαγή πληθυσμών. Εν προκειμένω το μεγάλο πρόβλημα που ανακύπτει με τη χρήση της φράσης “μακεδονική γλώσσα” στην Ελλάδα είναι στην ουσία μέρος της σιωπηρής προς το παρόν  καμπάνιας αλυτρωτισμού από σλαβόφωνα κέντρα, με το βλέμμα στο Αιγαίο. Η μόνη συναφής συμφωνία, είναι των Πρεσπών.

Αυτή,  όπως ανέφερε στο SLpress ο νομικός, δρ Αναστάσιος Βαβούσκος, μέλος της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, αναιρεί αυτό το “δικαίωμα” εξ ορισμού, διότι για την Ελλάδα ως “μακεδονική” μπορεί να αναφέρεται η γλώσσα που ομιλείται αποκλειστικά από υπηκόους της Βόρειας Μακεδονίας στο κράτος τους. Οι Έλληνες που αισθάνονται “βορειομακεδόνες” παρότι ζουν στην Ελλάδα και οι οποίοι έχουν ελληνική υπηκοότητα, νομικά δεν μπορούν κατά συνέπεια να λένε ότι μιλούν “μακεδονική” γλώσσα στη χώρα μας, διότι είναι Έλληνες πολίτες.  Η Ελλάδα δεν δέχεται εν ολίγοις ότι υπάρχει “μακεδονική” γλώσσα στην δική της επικράτεια. Όπως αναφέρει ο νομικός κ. Βαβούσκος, που έχει γράψει και αναλυτικό άρθρο με πολλές λεπτομέρειες για το θέμα) ισχύει το εξής:

«Καρά το άρθρο 1, πργφ. 3 εδάφιο γ΄, η γλώσσα του δευτέρου συμβαλλομένου μέρους (δηλαδή του κράτους των Σκοπίων) είναι η “μακεδονική”, η οποία εξ ορισμού ως γλώσσα του κράτους αυτού, είναι η γλώσσα των πολιτών του και μόνον αυτών. Συνεπώς, η μονομερής και αυθαίρετη αντίληψη του κράτους αυτού ή ιδιωτικών οντοτήτων αυτού, ότι κατατάσσεται στα “μακεδονικά”, οποιαδήποτε γλώσσα ή οποιοδήποτε ιδίωμα που μοιάζει με την “μακεδονική” γλώσσα και ομιλείται εκτός των συνόρων του κράτους αυτού και από άτομα, που δεν είναι πολίτες του κράτους αυτού – είναι παντελώς αβάσιμη και αντίθετη με τη Συμφωνία των Πρεσπών». Εντούτοις οι σλαβομακεδόνες “πατάνε” πάνω στις ασάφειες της Συμφωνίας των Πρεσπών.

Ενστάσεις, προσβολές και ανακοπές

Ένα πρόβλημα στην όλη υπόθεση, είναι ότι πολλές προσβολές ή ανακοπές στη σχετική απόφαση, στηρίχθηκαν όχι σε τεχνικά, καθαρά νομικά θέματα, αλλά και σε επιχειρήματα σχετικά με την δημόσια τάξη. Αυτό οφείλεται στο ότι για να προσβληθεί μια απόφαση, υπάρχουν μόνον δύο οδοί: εκείνη του τοπικού εισαγγελέα (ο οποίος και την προσέβαλε) και εκείνη όσων έχουν έννομο συμφέρον.

Για να δεχθεί το δικαστήριο ότι κάποιος έχει έννομο συμφέρον, θα πρέπει αυτός να αποδείξει ότι η χρήση του όρου μακεδονική γλώσσα στην Ελλάδα, θίγει δικαιώματά του. Οπότε πολλά σωματεία ή φορείς στηρίχθηκαν στο επιχείρημα της διασάλευσης της δημόσιας τάξης. Αυτό όμως δυστυχώς όπως αποδείχθηκε, εύκολα ανατράπηκε ως επιχείρημα, επειδή όπως αναφέρει η απόφαση του Πρωτοδικείου «το σωματείο δεν ενστερνίζεται βίαια, αντιδημοκρατικά ή αντισυνταγματικά μέσα για την υλοποίηση των σκοπών του».

Ουσιαστικά η καλύτερη επιχειρηματολογία ήταν και παραμένει η καθαρά τεχνική και νομική με αξιοποίηση των κειμένων της συμφωνίας των Πρεσπών, που είτε αρέσει είτε όχι, είναι υπαρκτή. Σύμφωνα με αυτήν, λέει ο κ. Βαβούσκος, δεν μπορεί να υποστηριχθεί η διατήρηση της μακεδονικής γλώσσας στην Ελλάδα, διότι για να διατηρηθεί κάτι, πρέπει κατ΄ αρχήν να υπάρχει. Ομως αφού η “μακεδονική” αναγνωρίζεται ως αποκλειστικά ομιλούμενη από πολίτες της Βόρειας Μακεδονίας στη χώρα τους, για την Ελλάδα νομικά ως γλώσσα δεν υπάρχει.

Τι αναφέρει το Πρωτοδικείο

Το επίμαχο επιχείρημα για την απόρριψη των ενστάσεων είναι ότι σύμφωνα με το Πρωτοδικείο, «το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχει κρίνει ότι πρέπει να παρέχεται η δυνατότητα σε πολίτες να συνιστούν νομικό πρόσωπο στο πλαίσιο της ελευθερίας του συνεταιρίζεσθαι» και ότι «τα σωματεία που επιδιώκουν π.χ. την αναζήτηση εθνικής ταυτότητας ή την επιβεβαίωση μιας μειονοτικής συνείδησης είναι σημαντικά για την ομαλή λειτουργία της δημοκρατίας, ειδικά όταν ξεκαθαρίζουν ότι δεν είναι υπέρ της βίας ή αντισυνταγματικών μέσων επιδίωξης των σκοπών τους».

Οι Σκοπιανοί διαμαρτύρονται δε, επειδή όταν ανακοινώθηκε τον Ιούλιο η απόφαση να αναγνωριστεί ως σύλλογος ή ΜΚΟ το κέντρο μακεδονικής γλώσσας στην Ελλάδα, έγιναν αγωγές από «τρίτους ενδιαφερόμενους» για να ακυρωθεί. Γράφουν ότι αντέδρασαν κυρίως ακροδεξιοί, κάτι που δεν ευσταθεί. Μεταξύ των φορέων που είχαν υποβάλει ένσταση ήταν η Παμμακεδονική Ένωση Μακεδονικού Αγώνα Ελλάδα-Αυστραλία,  ο  Πανελλήνιος Σύλλογος Απογόνων Μακεδόνων – Παύλος Μελάς, ο σύλλογος για την Άμυνα Μακεδονίας και Θράκης, η Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, ο Φιλεκπαιδευτικός Σύλλογος Φλώρινας  “Αριστοτέλης”, ο Σύλλογος Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού, η Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας και άλλοι.

Η ιστοσελίδα novanmakedonija αναφέρει ότι χάρη στην απόρριψη των ενστάσεων «το Κέντρο Μακεδονικής Γλώσσας στην Ελλάδα θα μπορεί να εργάζεται για την επίτευξη των στόχων του, οι οποίοι περιλαμβάνουν την μελέτη της μακεδονικής λογοτεχνικής γλώσσας από τους πολίτες της Ελλάδας, μέσω διαδικτυακού τόπου και την υποστήριξη προσπαθειών εισαγωγής της Μακεδονικής γλώσσας ως προαιρετικού μαθήματος σε δημόσια σχολεία (πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια) και πανεπιστήμια στην Ελλάδα -όσα βρίσκονται στις περιοχές της Δυτικής Μακεδονίας, της Κεντρικής Μακεδονίας, της Ανατολικής Μακεδονίας και της Θράκης Το Κέντρο Μακεδονικής Γλώσσας στην Ελλάδα ενθαρρύνει  τους ομιλητές της μακεδονικής γλώσσας να συνεχίσουν τον αγώνα για τα ανθρώπινα δικαιώματά τους».

Ο Δημήτριος Ιωάννου, από το Κέντρο Μακεδονικής Γλώσσας, δήλωσε στο σλαβομακεδονικό sitel τα εξής: «Το ελληνικό δικαστήριο του Λέριν (εννοεί την Φλώρινα) ενέκρινε την ύπαρξη του “Κέντρου Μακεδονικής Γλώσσας” και απέρριψε τις αγωγές των συλλόγων που εναντιώθηκαν στο έργο του. Μετά από αρκετούς μήνες αντιδικίας, τεταμένες ακροάσεις και καταθέσεις μεγάλου αριθμού μαρτύρων, την Παρασκευή το δικαστήριο έκρινε ως αβάσιμες και απαράδεκτες τις δεκάδες αγωγές που υπέβαλαν σύλλογοι που εναντιώθηκαν στο έργο του κέντρου.

»Παλέψαμε μέσα από τα δικαστήρια, με τα επιχειρήματά μας και τον αγώνα μας για να τα πάρουμε όλα αυτά, έτσι δεν κατάφεραν να μας βγάλουν στην παρανομία. Για πρώτη φορά στην ιστορία του αγώνα μας, το δικαστήριο στο Lerin αποφάσισε ότι μπορούμε να συνεχίσουμε να λειτουργούμε και να υπάρχουμε».

Ο Δημήτρης Ιωάννου προσέθεσε: «Λένε ότι δεν υπάρχει μακεδονική γλώσσα, ότι αναστατώνουμε τη ζωή τους και βλέπουν εφιάλτες όταν κοιμούνται, ότι απειλούμε την ασφάλειά τους και ότι δημιουργούμε προβλήματα εκεί που δεν υπάρχουν. Σκοπεύουμε να ανοίξουμε γραφεία και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας όπου ζουν Μακεδόνες. Ουσιαστικά είναι η αρχή του αγώνα μας, ένα μεγαλύτερο κίνητρο για να συνεχίσουμε να διεκδικούμε αυτά που εγγυάται το σύνταγμα».

/

Εν τω μεταξύ στην “Toronto Star” έκανε την εμφάνισή του ένα ψυχροπολεμικό άρθρο υπέρ της μακεδονικής εθνότητας στην κακιά Ελλάδα, η οποία όχι μόνο δεν θέλει μακεδονικά σχολεία, αλλά διώκει τους “Μακεδόνες”, και όπου μια 67χρονη κάτοικος της Έδεσσας αναρωτιέται γιατί ένιωθε τόσα χρόνια Ελληνίδα αφού ήταν ψηλή, ξανθιά με γαλανά μάτια. Ώσπου επιτέλους ανακάλυψε ότι ήταν Σλάβα και Μακεδόνισσα, όπως λέει. Η ίδια και άλλοι συνεντευξιαζόμενοι λένε ότι όταν άρχισε να τους να επιτρέπεται να μιλούν “μακεδονικά”, η εφορία τους έκανε… πιο συχνά ελέγχους και οι δάσκαλοι μπορεί να χτυπούσαν τα παιδιά τους! Επίσης ότι ενώ υπάρχουν μάλλον πολλοί διάσημοι “Μακεδόνες” που γεννήθηκαν στην Ελλάδα, το κρύβουν και δηλώνουν Έλληνες για να μην υφίστανται διωγμούς!

Ο ρεπόρτερ ωστόσο “παίζει” το χαρτί του αντικειμενικού, λέγοντας ότι βεβαίως ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν Μακεδόνας και τμήμα της ιστορίας της αρχαίας Ελλάδας, όμως προσθέτει ότι η σημερινή Ελλάδα είναι μόλις 200 ετών και έγινε κράτος χάρη τις μεγάλες δυνάμεις! Τονίζει δε ότι η Μακεδονία έγινε ελληνική “μόλις το 1913”. Να υπενθυμίσουμε ότι ο Καναδάς είναι ηλικίας μόλις 150 ετών και ότι ίσως θα έπρεπε στην “Toronto Star” να γράψουν ένα άρθρο για να εισαχθούν τα “μακεδονικά” και στα δικά τους σχολεία, διότι εκεί ζουν μάλλον πιο πολλοί Σκοπιανοί απ΄όσοι στην Ελλάδα. Ομως ουδείς ενδιαφέρεται για προπαγάνδα και “μακεδονική” γλώσσα στα σχολεία των ΗΠΑ, του Καναδά ή της Βρετανίας, διότι εκεί δεν τίθεται θέμα “μακεδονικής δημοκρατίας του Αιγαίου”.