Πλαίσιο της διαπραγμάτευσης η Ενδιάμεση Συμφωνία

του Παντελή Οικονόμου  – 

Τον Ιανουάριο του 1994 είχα υποστηρίξει ότι υπάρχουν σύνθετες ονομασίες για το γειτονικό μας κράτος που δεν υποδηλώνουν επιβουλή εναντίον μας και θα μπορούσαν να γίνουν δεκτές. Είχα τότε υποδείξει ως μια από αυτές το «Σλαβομακεδονία». Πιο κόντρα στο ρεύμα της εποχής δεν γίνονταν!

Στις 16 Φεβρουαρίου του 1994 επιβάλλαμε εμπάργκο στην γειτονική χώρα, η εφαρμογή του οποίου παρήγαγε την Ενδιάμεση Συμφωνία της 13ης Σεπτεμβρίου του 1995. Στην συμφωνία αυτή προβλέπεται ρητά ότι η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να αντιταχθεί στην ένταξη της γειτονικής χώρας σε διεθνείς οργανισμούς με ονομασία άλλη από FYROM.

Προβλέπει, επίσης, αλλαγή της συνταγματικής ονομασίας της σε «σύνθετη ονομασία κοινής αποδοχής», ώστε να μην υποδηλώνει αλυτρωτικές/επεκτατικές βλέψεις εις βάρος της Ελλάδας και ως αντιστάθμισμα την εγγύηση της εδαφικής ακεραιότητας της (μέσω της συμμετοχής της στο ΝΑΤΟ, όπως έχει η ίδια ζητήσει). Στο πλαίσιο αυτής της Ενδιάμεσης Συμφωνίας» διαπραγματευόμαστε αυτές τις μέρες, μια τέτοια λύση.

Η FYROM βεβαίως, από το 1995 μέχρι σήμερα, έχει αποφύγει να υποβάλλει σοβαρή πρόταση «σύνθετης ονομασίας κοινής αποδοχής». Δηλώνοντας προσφάτως ότι θα θέσει την όποια νέα ονομασία συμφωνηθεί σε έγκριση μέσω δημοψηφίσματος. Η μονομερής αυτή αίρεση δεν προβλέπεται από την ενδιάμεση συμφωνία και, εάν δεν αρθεί, μπορεί να επισύρει διακοπή της διαπραγμάτευσης.

Η προώθηση της λύσης επιχειρείται με μεσολάβηση του ΟΗΕ. Ο εντεταλμένος διαπραγματευτής δηλώνει ανήμπορος να εισφέρει ονομασίες, άλλες από όσες έχουν ήδη ακουστεί εδώ και 22 χρόνια. Ως γνωστόν, οι λύσεις αυτές δεν είναι αποδεκτές, άλλες από την Αθήνα και άλλες από τα Σκόπια. Συνεπώς οι δυο πλευρές πρέπει να είναι έτοιμες να υποβάλλουν δικές τους προτάσεις.

Η μεταξύ μας συνεννόηση

Είναι λοιπόν η ώρα η κυβέρνησή μας να μην τηρήσει στάση “βλέποντας και κάνοντας”, αλλά να προτείνει ονομασία. Η ελληνική κυβέρνηση έχει κάθε λόγο να προκαλέσει σύγκληση του Συμβουλίου των Πολιτικών Αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για συμφωνία σε πρόταση ονόματος εκ μέρους μας στην διαπραγμάτευση, γνωρίζοντας ότι πιθανότατα δεν θα είναι και τελικά αποδεκτή. Έτοιμη για αντίλογο της άλλης πλευράς, εάν υπάρξει.

Το ερώτημα είναι εάν το βλέμμα μας είναι στραμμένο στον χάρτη της περιοχής και των λαών μας και όχι στα αντιτιθέμενα συμφέροντα των κομματικών μας σχηματισμών και άλλων μηχανισμών του κατεστημένου μας. Ας σημειωθεί ότι σε απαράδεκτες δημόσιες δηλώσεις τους αμφισβητούν το πλαίσιο της Ενδιάμεσης Συμφωνίας του 1995, προκαλώντας αποσταθεροποίηση στο εσωτερικό και αποδυνάμωση της ελληνικής θέσης διεθνώς.

Εν τω μεταξύ, καλό είναι να εξελίσσεται ο δημόσιος διάλογος, ώστε να ενισχύεται η μεταξύ μας βάση συνεννόησης.

• Πρώτον, αντιμετωπίζουμε ένα, εν δυνάμει, πρόβλημα εθνικής ασφάλειας και όχι μια σύγκρουση εθνικισμών. Δεν δεχόμαστε ένα fail state στα βόρεια σύνορά μας και έναν fail partner στο ΝΑΤΟ.
• Δεύτερον, «σύνθετη ονομασία κοινής αποδοχής» καλούνται να βρουν η Ελληνική Δημοκρατία και η FYROM και όχι εμείς, οι Έλληνες πολίτες, καθώς δεν αντιμαχόμαστε για τις (θεμιτές κατά τα άλλα) διαφορετικές μας προτιμήσεις.
• Τρίτον, η διολίσθηση της διαφοράς στην προ της Ενδιάμεσης Συμφωνίας κατάσταση δεν υπηρετεί τα ελληνικά συμφέροντα.

Τελικά, «σύνθετες ονομασίες κοινής αποδοχής» υπάρχουν, αναζητείται προσωπικό άξιο να τις κερδίσει.