Ποιο είναι το δέον γενέσθαι με τον Τούρκο στον Έβρο

Έλληνες στρατιωτικοί και αστυνομικοί προχώρησαν χθες στη σύλληψη ενός Τούρκου στην περιοχή των Καστανεών στον Έβρο. Ο Τούρκος φέρεται να είχε εισχωρήσει για λίγα μέτρα μέσα στο ελληνικό έδαφος. Οι αρχικές πληροφορίες που έκαναν λόγο για Τούρκο στρατιωτικό, πλέον διαψεύδονται.

Στην κατάθεσή του στην αστυνομία ο Τούρκος υποστήριξε ότι βρισκόταν στο σημείο, κοντά στο φυλάκιο και εκτελούσε εργασίες για τοποθέτηση αγωγών ύδρευσης ενώ αποδίδει το πέρασμα της οριογραμμής των συνόρων σε δικό του λάθος, καθώς, όπως είπε, βρέθηκε για πρώτη φορά εκεί και δεν γνώριζε το χώρο.

Ο ίδιος ισχυρίζεται, σύμφωνα με τον ΣΚΑΪ, ότι δεν άκουσε και δεν κατάλαβε τις επισημάνσεις που του έγιναν από τους Έλληνες στρατιωτικούς επειδή ήταν πάνω στο όχημά του. Την ίδια ώρα, Έλληνες στρατιωτικοί αναφέρουν ότι πέρασε τρεις φορές τα σύνορα για αυτό και συνελήφθη. Σε βάρος του Τούρκου σχηματίστηκε δικογραφία για παράνομη είσοδο στη χώρα και σήμερα θα οδηγηθεί στον εισαγγελέα.

Πρόκειται για έναν υπάλληλο του δήμου Αδριανούπολης, ονόματι Μούσα Αλερίκ, φωτογραφίες του οποίου έχουν ήδη διαρρεύσει από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Μοιάζει να είναι οπαδός του Κεμάλ Ατατούρκ, όχι κάποιος ισλαμιστής που να πρόσκειται στο κόμμα του Ερντογάν, το AKP. Με την εικόνα να έχει ξεκαθαρίσει περισσότερο όσο περνά η ώρα, φαίνεται πως πρόκειται για χειριστή σκαπτικού μηχανήματος, ενώ ο ίδιος δήλωσε αγρότης με ακίνητη περιουσία (χωράφια) στη συνοριακή περιοχή.

Σύμφωνα με την ΕΡΤ, οδηγούσε γεωργικό μηχάνημα κατευθυνόμενος προς το τελωνείο και όταν Έλληνες στρατιώτες και συνοριοφύλακες του έκαναν σήμα να σταματήσει, άλλαξε κατεύθυνση επιχειρώντας να περάσει μέσω γεωργικής περιοχής προς την Ελλάδα. Αυτά είναι θέματα που θα διευκρινιστούν τις επόμενες ώρες και ημέρες οριστικά, ενδεχομένως και με επίσημη ανακοίνωση των ελληνικών αρχών.

Οι δύο επιλογές

Το ζήτημα ουσίας όμως που εγείρεται εκ των πραγμάτων, είναι πως πρέπει να χειριστεί το ζήτημα η ελληνική πλευρά, υπό το φως της συνεχιζόμενης άδικης κράτησης των δυο Ελλήνων στρατιωτικών σε φυλακή της Αδριανούπολης. Θεωρητικά, οι επιλογές της ελληνικής πλευράς είναι δύο: Η πρώτη είναι να τον κρατήσει, επιχειρώντας να συνδέσει την τύχη του με τους δυο στρατιωτικούς. Η δεύτερη είναι να τον επιστρέψει με συνοπτικές διαδικασίες, όπως θα γινόταν σε οποιαδήποτε παρελθούσα «φυσιολογική» περίοδο των ελληνοτουρκικών σχέσεων.

Στην πρώτη περίπτωση, εάν δηλαδή επιχειρηθεί η διαπραγματευτική αξιοποίησή του με στόχο την υποβοήθηση της ελευθέρωσης των δυο Ελλήνων στρατιωτικών, η ελληνική πλευρά διατρέχει διττό κίνδυνο. Αφενός να αποδειχθεί στην πράξη ότι η φερόμενη ως διαπραγματευτική αξία του είναι αμελητέα, δηλαδή να αποδειχθεί ότι θεωρείται απλά «αναλώσιμος», με αποτέλεσμα η στάση των Τούρκων να μη μεταβληθεί ούτε κατ’ ελάχιστο. Αυτό μοιάζει και ως το πιθανότερο, με δεδομένο το «ψυχογράφημα» της ηγεσίας της γειτονικής χώρας.

Υπάρχει, επίσης, ο κίνδυνος να προκληθούν αντίποινα με τη σκλήρυνση των όρων κράτησης των δυο Ελλήνων. Θα πρέπει, μάλιστα, να θεωρηθεί βέβαιο ότι θα χρησιμοποιηθεί στο πλαίσιο της προεκλογικής ρητορικής του Ερντογάν, με στόχο την αποκόμιση εκλογικού οφέλους από την ηρωοποίηση ενός κατά τα άλλα «ασήμαντου» Τούρκου.

Θα μπορούσε δε και να ειπωθεί ότι η στάση των Τούρκων θα υπαγορευθεί από την πεποίθηση, ότι στα χέρια των ελληνικών αρχών ο συλληφθείς συμπατριώτης τους δεν πρόκειται και να κακοπεράσει. Πρόκειται για μια πεποίθηση η οποία έχει οικοδομηθεί με την παρατήρηση της ελληνικής συμπεριφοράς επί δεκαετίες.

Το ηθικό πλεονέκτημα

Η δεύτερη επιλογή είναι μετά την ολοκλήρωση των τυπικών διαδικασιών, να επιστραφεί στην Τουρκία, γεγονός που θα εξασφαλίσει στην Ελλάδα το ηθικό πλεονέκτημα και στο επίπεδο των διμερών σχέσεων, αλλά και διεθνώς. Το μήνυμα που θα εξέπεμπε η Ελλάδα θα ήταν ότι παραμένει πιστή στους άγραφους «κανόνες εμπλοκής» των δυο πλευρών που ακόμα και στις πιο δύσκολες περιόδους χαρακτηρίζονταν από τον «φιλικό διακανονισμό». Αυτό ίσχυε ακόμα και για περιπτώσεις που καταφανώς ενέπιπταν στην κατηγορία της «απόπειρας διενέργειας κατασκοπείας».

Κατά συνέπεια, πρόκειται για μια επιλογή ασφαλείας με σίγουρη απόδοση στο επικοινωνιακό επίπεδο. Οποιαδήποτε άλλη επιλογή, πέραν του ότι δεν θα ταίριαζε με την εικόνα του σύγχρονου ανεκτικού δημοκρατικού ευρωπαϊκού κράτους που έχει κατακτήσει η Ελλάδα, θα μπορούσε να οδηγήσει σε ανεπιθύμητες παρενέργειες στην υπόθεση των δύο στρατιωτικών.

Ακριβώς λόγω των πεποιθήσεων που έχουν αναπτύξει διαχρονικά οι Τούρκοι για την ελληνική πλευρά, θα περιμένουν αργά ή γρήγορα να υποχωρήσει. Οπότε και θα πίεζαν με κάθε τρόπο, αναμένοντας η Αθήνα να ανακρούσει πρύμναν. Όλα αυτά ωστόσο δεν θα ίσχυαν στο αμιγώς θεωρητικό ενδεχόμενο το περιστατικό να είχε συμβεί μετά από συνεννόηση των δυο πλευρών, ώστε να διευκολυνθεί η μεθόδευση απελευθέρωσης των δύο Ελλήνων με τις δυο πλευρές να κερδίζουν από κάτι. Η πιθανότητα όμως να ισχύει αυτό είναι σχεδόν μηδενική και όχι μόνο λόγω της τουρκικής προεκλογικής περιόδου. Έχει και η Ελλάδα αναπτύξει τις δικές της πεποιθήσεις για τα χαρακτηριστικά της τουρκικής πλευράς…